Պեդի Ռոյ Բեյթս

	Պեդի Ռոյ Բեյթս
Մասնագիտություն՝	ձեռնարկատեր, սպա և ձկնորս
Ծննդյան օր	օգոստոսի 29, 1921
Ծննդավայր	Իլինգ, Միդլեքս, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն
Վախճանի օր	հոկտեմբերի 9, 2012 (91 տարեկան)
Վախճանի վայր	Լի-օն-Սի, Southend-on-Sea, Էսեքս, Արևելյան Անգլիա, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն
Թաղված	HM Fort Roughs
Քաղաքացիություն	Միացյալ Թագավորություն
Ամուսին	Joan Bates?
Զավակներ	Prince Michael of Sealand?

Պեդի Ռոյ Բեյթս (անգլ.՝ Paddy Roy Bates, օգոստոսի 29, 1921(1921-08-29)^[1], Իլինգ, Միդլեքս, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն^[1] - հոկտեմբերի 9, 2012(2012-10-09)^[2]^[1], Լի-օն-Սի, Southend-on-Sea, Էսեքս, Արևելյան Անգլիա, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն), բրիտանահպատակ, որը 1967 թվականի սեպտեմբերի 2-ին իրեն հռչակել է^[3] իր իսկ ստեղծած Սիլենդ վիրտուալ պետության ղեկավար^[4], որը զբաղեցրել է հակաօդային պաշտպանության նախկին արհեստական ռազմածովային հարթակը՝ «Ռաֆս Թաուեր»-ը, որը կառուցվել է 1942 թվականին Հյուսիսային ծովում՝ Մեծ Բրիտանիայի ափերի մոտ, և լքվել 1956 թվականին։ Նախկինում եղել է ռադիոլրագրող, ծովահեն, ռադիոկայանի հաղորդավար, բրիտանական բանակի մայոր։ Իրեն կոչել է «Սիլենդի գեներալ-ծովակալ արքայազն Ռոյ I Բեյթս», իր ընտանիքը հայտարարել է «Սիլենդի իշխանական դինաստիա»։

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1921 թվականին Անգլիայի Լոնդոն քաղաքում։ Ծառայել է բրիտանական բանակում՝ հասնելով մայորի կոչման^[5]։ Այնուհետև եղել է ձկնորս՝ նախքան ռադիոկայանում ծովահեն աշխատել սկսելը^[6]։ Ամուսնացած է․ նրա կնոջ անունը Ջոան էր։ Պեդի Ռոյը երկու երեխա է ունեցել՝ Պենելոպեն (1950 թվական) և Մայքլը (1952 թվական), որը փոքր տարիքից դարձել է հոր «հետնորդը»։

1965 թվականին՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ, Բեյթսը հեռացրել է «Radio City»-ի աշխատակիցներին ՀՕՊ նախկին ռազմածովային հարթակից։ Օգտագործելով պատերազմից ի վեր հարթակում մնացած ամերիկյան բանակային ռադիո փարոսը՝ Բեյթսը կարողացել է այնտեղ ստեղծել սեփական ռադիոկայանը^[7]։ 1965-1966 թվականներին նրա կայանը, որը կոչվում էր «Radio Essex», դարձել է առաջին ծովահեն ռադիոկայանը՝ օրական 24 ժամ երթևեկությամբ։ 1966 թվականի հոկտեմբերին նա փոխել է կայանի անվանումը՝ դարձնելով «Britain' s Better Music Station (BBMS)», որից հետո մեղավոր է ճանաչվել «անլար հեռագրության մասին» օրենքի առաջին մասը՝ «Wireless Telegraphy Acts»-ը խախտելու համար։ Բեյթսը տուգանվել է 100 ֆունտով՝ հեռարձակումը շարունակելու համար։ Ի վերջո, 1966 թվականի Սուրբ ծննդյան օրը նրա ծովահեն կայանը դադարել է երթևեկության դուրս գալ։

Դրանից հետո Բեյթսը տեղափոխվել է հարևան «Ռաֆս Թաուեր»՝ Միացյալ Թագավորության տարածքային ջրերի սահմաններից դուրս գտնվող հակաօդային պաշտպանության մեկ այլ նախկին հարթակ, բայց, չնայած անհրաժեշտ սարքավորումների առկայությանը, նա այլևս երթևեկության դուրս չի եկել։ 1967 թվականի օգոստոսի 14-ին ուժի մեջ է մտել «Marine, &c., Broadcasting (Offences) Act 1967» օրենքը, որն արգելել է ռադիոհեռարձակումը ծովային հարթակներից, ինչպիսին այն հարթակն է, որտեղ հաստատվել է Բեյթսը^[8]։ 19 օր անց՝ 1967 թվականի սեպտեմբերի 2-ին, նա հռչակել է Բրիտանիայից անկախ Սիլենդի «իշխանության» ստեղծումը՝ իրեն հռչակելով նրա տիրակալ։

Ռոնան Օ'Ռեյլին, որը մեկ այլ ծովահեն ռադիոկայանից էր՝ «Radio Caroline»-ից, մարդկանց մի փոքր խմբի հետ փորձել է փոթորկել Բեյթսի պլատֆորմը, բայց Բեյթսը, նրա որդին՝ Մայքլը, և նրանց մյուս ուղեկիցները, նրանց կանգնեցնելու համար օգտագործել են կրակոտ խառնուրդի շշեր։ Երբ բրիտանական նավատորմը մոտեցել է հարթակին՝ սկսելով մարտը, նրան դիմավորել են նախազգուշական կրակոցներով օդում՝ Բեյթսի որդի Մայքլի կողմից, որը պնդել էր, որ նրանք ներխուժել են Սիլենդի տարածքային ջրեր։

Բեյթսը և նրա որդին ձերբակալվել և մեղադրվել են ապօրինի զենք պահելու մեջ, սակայն 1968 թվականի նոյեմբերի 25-ին դատարանը մերժել է հայցը՝ պատճառաբանելով, որ միջազգային գործերը լուծելու իրավասություն չունի, քանի որ հարթակը պաշտոնապես գտնվել էր Մեծ Բրիտանիայի տարածքային ջրերից դուրս։ Բեյթսը դա ընդունել է որպես իր վիրտուալ պետության անկախության դե ֆակտո ճանաչում և յոթ տարի անց իր պետության համար ստեղծել է դրոշ, զինանշան, օրհներգ և սահմանադրություն^[9]։

1977 թվականին նա հեռացել է իր գործերից, բայց մնացել «իշխան»։ 1999 թվականին հրաժարվել է «գահը»-ից՝ այն թողնելով իր որդուն։ Կյանքի վերջին տարիներին Բեյթսը ապրել է Անգլիայում որպես թոշակառու։ Իշխան Ռոյի հրաժարականից հետո իշխանությունը ղեկավարել է նրա որդին՝ Միխայիլ I Բեյթսը, որպես «արքայազն գահապահ», որը նույնպես ապրել էր Մեծ Բրիտանիայում։

2012 թվականի հոկտեմբերի 9-ին արքայազն Ռոյ I Բեյթսը մահացել է Ալցհայմերի հիվանդությունից 91 տարեկանում Էսսեքս կոմսության ծերանոցում (Մեծ Բրիտանիա)^[10]։

Ռոյ I Բեյթսի մահից հետո Սիլենդի իշխանը դարձել է նրա որդին՝ Միխայիլը։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Roy Bates / T. Gallagher — London: Times Newspapers, 2012. — Iss. 70709. — P. 106. — ed. size: 440581 — ISSN 0140-0460; 0956-1382; 1363-7746
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Prince Roy of Sealand aka Roy Bates passed away 9 October 2012
↑ Ryan, John; Dunford, George; Sellars, Simon. Micronations: The Lonely Planet Guide to Home-Made Nations, Lonely Planet Publications, 2006, p. 9-12.
↑ Strauss, Erwin. How to Start Your Own Country, Paladin Press, 1999, p. 132, cited in admin (20 September 2008). «A Brief History of Sealand» Արխիվացված 2012-03-28 Wayback Machine. Historia Infinitas. Retrieved 11 May 2011
↑ Bermingham, Finbarr (5 April 2011). «An Interview with Prince Michael of Sealand» Արխիվացված 2012-04-24 Wayback Machine. Scrawls and Bawls. Retrieved 11 May 2011
↑ Edwards, Chris; Parkes, James (19 October 2000). «Radio Essex» and «Britains Better Music Station» Արխիվացված 2014-09-17 Wayback Machine. Off Shore Echoes. Retrieved 11 May 2011
↑ Frank Jacobs (2012 թ․ մարտի 20). «All Hail Sealand». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
↑ «Marine, &c., Broadcasting (Offences) Act 1967» Արխիվացված 2010-12-18 Wayback Machine. The National Archives. Retrieved 11 May 2011
↑ «Initial Challenge to Sealand’s Sovereignty» Արխիվացված 2011-07-18 Wayback Machine. Official Website of Sealand. Retrieved 11 May 2011
↑ «Умер князь самопровозглашенного государства Силенд». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 11-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Белоголовцев Н. «Продам государство, быстро, дешево»Արխիվացված 2008-02-09 Wayback Machine
Samuel Pyeatt Menefee, "Republics of the Reefs: " Nation-Building on the Continental Shelf and in the World’s Oceans, California Western International Law Journal, vol. 25, no. 1, Fall, 1994

[_786d0f8a7bcc6476-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Roy Bates / T. Gallagher — London: Times Newspapers, 2012. — Iss. 70709. — P. 106. — ed. size: 440581 — ISSN 0140-0460; 0956-1382; 1363-7746

[_bc760b9fac2b2663-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Prince Roy of Sealand aka Roy Bates passed away 9 October 2012

[Micronations-3] Ryan, John; Dunford, George; Sellars, Simon. Micronations: The Lonely Planet Guide to Home-Made Nations, Lonely Planet Publications, 2006, p. 9-12.

[Straus-4] Strauss, Erwin. How to Start Your Own Country, Paladin Press, 1999, p. 132, cited in admin (20 September 2008). «A Brief History of Sealand» Արխիվացված 2012-03-28 Wayback Machine. Historia Infinitas. Retrieved 11 May 2011

[Interview-5] Bermingham, Finbarr (5 April 2011). «An Interview with Prince Michael of Sealand» Արխիվացված 2012-04-24 Wayback Machine. Scrawls and Bawls. Retrieved 11 May 2011

[Essex-6] Edwards, Chris; Parkes, James (19 October 2000). «Radio Essex» and «Britains Better Music Station» Արխիվացված 2014-09-17 Wayback Machine. Off Shore Echoes. Retrieved 11 May 2011

[7] Frank Jacobs (2012 թ․ մարտի 20). «All Hail Sealand». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.

[Offences_Act-8] «Marine, &c., Broadcasting (Offences) Act 1967» Արխիվացված 2010-12-18 Wayback Machine. The National Archives. Retrieved 11 May 2011

[Sealand-9] «Initial Challenge to Sealand’s Sovereignty» Արխիվացված 2011-07-18 Wayback Machine. Official Website of Sealand. Retrieved 11 May 2011

[10] «Умер князь самопровозглашенного государства Силенд». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 11-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]