Զարուհի Պահրի (մայիսի 31, 1880(1880-05-31), Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն - մայիսի 13, 1958(1958-05-13), Բուլոն Բիյանկուր[1]), հայ արձակագիր։

Զարուհի Պահրի
Ծննդյան անունԶարուհի Շահբազ
Ծնվել էմայիսի 31, 1880(1880-05-31)
ԾննդավայրԿոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն
Վախճանվել էմայիսի 13, 1958(1958-05-13) (77 տարեկան)
Վախճանի վայրԲուլոն Բիյանկուր[1]
ԳերեզմանՊեր Լաշեզ և Էջմիածնի Մայր Տաճար
Մասնագիտությունարձակագիր, գրող, սոցիալական աշխատող և ակտիվիստ
Ազգությունհայ
Քաղաքացիություն Օսմանյան կայսրություն
ԱշխատավայրՀայ կին և Դպրոցասէր վարժարան
Զարուհի Պահրի Վիքիդարանում
 Zarouhi Bahri Վիքիպահեստում

Կրթությունն ստացել Կ. Պոլսում։ Ունեցել է գրական-հրապարակախոսական գործունեություն։ Աշխատակցել է Կ. Պոլսի «Հայ կին» հանդեսին, 1920-ականնների սկզբներին։ Հետագայում ապրել է Փարիզում։ Գրել է երեք վեպ՝ «Ոսփորի ափերուն վրայ» ընդհանուր խորագրով։ Այդ վեպեր են՝ «Տայան Գեւորգ պեյ կամ պատրիարքարանի փողոցին բնակիչները», «Տագրը» (1946) և «Խավարին մէջ»։ Սրանցից բացի՝ գրել է «Լուիզիթ» և «Ամպրոպը» վեպերը՝ ֆրանսահայ կյանքից, «Փառանձեմը»՝ Մեծ եղեռնից[2]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

 Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Զարուհի Պահրի» հոդվածին։
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Զարուհի Պահրի» հոդվածին։