Շողիկ Սաֆյան

Շողիկ Սերգեյի Սաֆյան (օգոստոսի 23, 1916(1916-08-23), Խնձորեսկ, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - օգոստոսի 4, 1995(1995-08-04), Երևան, Հայաստան), հայ խորհրդային բանաստեղծուհի, արձակագիր, թարգմանիչ և խմբագիր։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1944 թվականից։ ԽՄԿԿ անդամ 1948 թվականից։

Շողիկ Սաֆյան
Ծնվել է	օգոստոսի 23, 1916(1916-08-23)
Ծննդավայր	Խնձորեսկ, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	օգոստոսի 4, 1995(1995-08-04) (78 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայաստան
Մասնագիտություն	բանաստեղծուհի և գրող
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Կրթություն	Ադրբեջանի պետական մանկավարժական համալսարան
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Ամուսին	Գարեգին Սևունց
Շողիկ Սաֆյան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

1939 թվականին ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի Պատմության ֆակուլտետը։ 1941-1945 թվականներին աշխատել է Բաքվի «Կոմունիստ» (հայերեն) թերթի խմբագրությունում որպես արվեստի և գրականության բաժնի վարիչ։ 1946 թվականից հաստատվել է Երևանում։ Աշխատել է «Ավանգարդ» թերթում որպես արվեստի և գրականության բաժնի վարիչ, այնուհետև` Հայաստանի պետական հրատարակչությունում որպես խմբագիր։ Ըստ Գրիգոր Չալիկյանի` սիրային կապերի մեջ է եղել հայտնի բանաստեղծ Պարույր Սևակի հետ։ 1968-1975 թվականներին աշխատել է Հայաստանի գրողների միությունում որպես գրական խորհրդատու։ Սաֆյանի ստեղծագործությունը, որ համակված է քնարականությամբ ու քաղաքացիական շնչով, ամփոփված է «Կարոտի երգեր» (1947), «Ամենալավ նվերը» (1949, պստմվածքներ), «Մեր երգը» (1953) և այլ ժողովածուներում։ Սաֆյանը թարգմանել է Ռուդաքիի բեյթերից, Լագին Լազարի «Ծերունի Խոտհարիչը» (1953 թ.), Վասիլի Լեբեդևի, Ա․ Տամսաարեի, Սերգեյ Միխալկովի, Միխայիլ Ալեքսեևի, Մ․ Ռահիմի, Վագիֆի ստեղծագործություններից։ Շողիկ Սաֆյանը իր մահկանացուն կնքել է 1995 թվականի օգոստոսի 4-ին Երևանում, 79 տարեկան հասակում։

Երկեր

• Կարոտի երգեր (բանաստեղծություններ), Երևան, 1947, 56 էջ։
• Ամենալավ նվերը (պատմվածքներ), Երևան, 1949, 32 էջ։
• Մեր երգը (բանաստեղծություններ), Երևան, 1953, 64 էջ։
• Մի հին հեքիաթ է սա (արձակ բանաստեղծություններ), Երևան, 1963, 160 էջ։
• Մի հին հեքիաթ է սա, Երևան, 1977, 276 էջ։
• Հին Խնձորեսկ, իմ Խնձորեսկ (բանաստեղծություններ), Երևան, 1998, 96 էջ։

Մամուլ

• Հաշվապահը։ «Գրական թերթ», 1948, № 1:

Թարգմանություններ (ռուսերենից և ադրբեջաներենից)

Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում

• Մամեդխանլի Էնվեր, բաքվի գիշերները, Ե., Հայպետհրատ, 1951, 197 էջ։
• Ռահիմ Մահմեդ, Հատընտիր (ժողովածուի մեջ մտնող գործերի մի մասը թարգմանել է Շ. Սաֆյանը), Ե., Հայպետհրատ, 1952։
• Լագին Լ., Ծերունի Խոտտաբիչը, Ե., Հայպետհրատ, 1953, 344 էջ։
• Միխալկով Ս., Փոխարինողները, Ե., Հայպետհրատ, 1953, 15 էջ։
• Մեհթի Հուսեյն, Առավոտ, Ե., Հայպետհրատ, 1960, 762 էջ։
• Լագին Լ., Ծերունի Խոտաբիչը, Ե., Հայպետհրատ, 1963, 331 էջ։
• Խոլոպով Գեորգի, Գրենադա, Ե., «Հայաստան», 1973, 507 էջ։
• Գուբարև Վիտալի, Արտասովոր արկածներ, Ե., «Հայաստան», 1974։
• Լեբեդև Վ., Կակաչի գույնը (գրքի մեջ մտնող գործերի նի նասը թարգնանել է Շ. Սաֆյանը), Ե., «Հայաստան», 1976, 153 էջ։
• Տամմսարե Անտոն, Կյանք և սեր, Ե., «Սովետական գրող», 1978, 414 էջ։
• Թանգրիկուլիև, Դութառը երգում է, Ե., «Սովետական գրող», 1978։
• Դոստյան Ռիչի, Տագնապ, Ե., «Սովետական գրող», 1979։
• Ամատունի Պետրոնի, Եթե սֆինքսը խոսեր, Ե., «Սովետական գրող», 1980։
• Ալեքսեև Միխայիլ, Հացը գոյական է, Ե., «Սովետական գրող», 1980։

Աղբյուրներ

• Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատ. 10, Երևան, 1984, էջ 256։
• Հայկ Խաչատրյան «Գրական տեղեկատու», Երևան, 1986, էջ 497-499։
• Գրիգոր Չալիկյան «Անլռելի սիրահարը (Պարույր Սևակի ու մի քիչ էլ իմ մասին)», Երևան, 2004, 168 էջ։
• Ով ով է (Հայեր։ Կենսագրական հանրագիտարան), հատ. 2, Երևան, 2007, էջ 441։

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 10, էջ 256)։