Վիքիպեդիա

Մոնի Մոշոնով

Շլոմո (Մոնի) Մոշոնով (եբրայերեն՝ שלמה (מוני) מושונוב‎, օգոստոսի 18, 1951(1951-08-18), Ռամլա, Իսրայել[1]), թատրոնի և կինոյի իսրայելցի կատակերգու դերասան, ռեժիսոր, սցենարիստ, հեռուստահաղորդավար։ Հանդես է եկել Իսրայելի առաջատար թատրոններում (այդ թվում՝ Կամերի Հաբիմա թատրոն), 21 տարի եղել է «Զեյ-զե!» հանրահայտ ժամանցային հեռուստածրագրի հաղորդավար։ 2001 թվականին արժանացել է Իսրայելի կինոակադեմիայի Օֆիր մրցանակի՝ տղամարդու երկրորդական լավագույն դերակատարման համար, 2005 թվականին` Իսրայելի հեռուստատեսության ակադեմիայի մրցանակի՝ որպես լավագույն կատակերգու դերասան, երկու անգամ արժանացել է Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների մրցանակին 1999 թվականին` որպես դերասան և 2001 թվականին՝ որպես ռեժիսոր։

Picto infobox masks.png
Մոնի Մոշոնով
Moni Moshonov.jpg
Ծնվել էօգոստոսի 18, 1951(1951-08-18) (71 տարեկան)
ԾննդավայրՌամլա, Իսրայել[1]
ԿրթությունԹել Ավիվի համալսարան
ՔաղաքացիությունFlag of Israel.svg Իսրայել
Կրոնիսլամ
Մասնագիտությունդերասան, հեռուստահաղորդավար, թատրոնի դերասան և հեռուստատեսային դերասան
Ամուսին(ներ)Sandra Sade?
Երեխա(ներ)Alma Moshonov? և Մայքլ Մոշոնով
Պարգևներ և մրցանակներ

ԿենսագրությունԽմբագրել

Մոնի Մոշոնովը ծնվել և մեծացել է Ռամլայում[2], բուլղարացի գաղթականների ընտանիքում[3]։ Ավարտել է Թել Ավիվի համալսարանի թատերական բաժինը[2], որտեղ նրան դասավանդել է Նոա Չիլտոն[4]։

1973-1978 թվականներին Մոշոնովը խաղացել է Հայֆայի քաղաքային թատրոնում։ Հետագայում, որպես դերասան, համագործակցել է Կամերի, Հաբիմա, Բեյթ Լիսին թատրոնների, «Նևե-Ցեդեկ» թատերախմբի հետ[2]։ Ֆիլմերում սկսել է նկարահանվել 1977 թվականից՝ կատարելով իր դեբյուտը «Ճամփորդություն պատգարակով» ֆիլմում։ Նրա կատարումը դրական է գնահատել «Դավար» թերթի գրախոս Զեև Ռավ-Նոֆը՝ միաժամանակ քննադատելով գլխավոր դերակատար Գիդի Գովին[5]։

1978 թվականին Մոշոնովին ու Շլոմո Բարաբուին հրավիրվել են Իսրայելի հեռուստատեսությամբ անցկացնելու «Զեյ-զե» («Հենց այսպես») զվարճալի ծրագիրը։ Վայսմանի լուրջ և ողբերգական դերից հետո («Ճամփորդություն պատգարակով» ֆիլմում) Մոշոնովը հանդես եկավ ծրագրի կատակերգակի դերում։ Լուրջ դերեր սկսել է կատարել 21-րդ դարի սկզբին` հանդես գալով Դովեր Կոշաշվիլու «Ուշացած հարսանիք» և «Երկնային նվեր» ֆիլմերում։ Երկու ֆիլմերում էլ խաղացել է միջին տարիքի հզոր վրացի-հրեաների, ընտանիքների ղեկավարների դերեր[6]։ «Ուշացած հարսանիք» ֆիլմում մարմնավորած դերի համար արժանացել է Իսրայելի կինոակադեմիայի «Օֆիր» մրցանակի[7]։ Մի քանի թատերական և կինեմատոգրաֆիական դերերի (մասնավորապես՝ «Ոստիկան Ազուլայ» ներկայացում և «Ճանապարհ դեպի կատուներ» ֆիլմ) համար Մոշոնովն առաջարկում է հայտնի իսրայելցի կատակերգու Շայկե Օֆիրի (որի անունով է կոչվում Իսրայելի կինոակադեմիայի մրցանակը) դասական կատարողական աշխատանքների նոր մեկնաբանություն։ Մոշոնովը բազմիցս խաղացել է օտարերկրյա ֆիլմերում, այդ թվում`ամերիկացի ռեժիսոր Ջեյմս Գրեյի երկու ֆիլմերում[6] և «Բուլղարական ռապսոդիա» ֆիլմում, որն այդ երկրից առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի[3]։

Մոշոնովը հանդես է եկել նաև որպես ռեժիսոր։ Առաջին բեմադրությունն իրականացրել է «Հաբիմա» թատրոնում՝ բեմադրելով Էժեն Իոնեսկոյի «Աթոռներ» պիեսը, որը լավ ընդունելության է արժանացել քննադատների և հանդիսատեսների կողմից, սակայն Դեյվիդ Մեմետի «Ռոմանտիկա» պիեսն արժանացել է բացասական ընդունելության՝ չնորմավորված լեքսիկոնի համար, և հեռացվել է խաղացանկից։ «Կամերի» թատրոնում Մոշոնովը բեմադրել է Կառլո Գոլդոնիի «Երկու տիրոջ ծառա» կատակերգությունը[8]։ 2012 թվականին նույն թատրոնում բեմադրել է իսրայելցի դասական Հանոխ Լևինի «Պոպպեր» պիեսը[9], իսկ Լևինի այրու՝ Լիլիան Բարտոյի և դերասան Դրոր Կերենի հետ իրականացրել է անկախ շոու բեմադրություն՝ Լևինի «Օհմ Էլիաս, Էլիաս» ստեղծագործության հիման վրա[10]։ 2001 թվականին Մոշոնովը ռեժիսորական աշխատանքի համար արժանացել է Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների մրցանակի, որը շնորհել է «Իսրայել-Ամերիկա» մշակութային հիմնադրամը[2]։

ԸնտանիքԽմբագրել

Մոշոնովն ամուսնացած է դերասանուհի Սանդրա Սադի հետ, որին նա հանդիպել է բանակի անսամբլի ելույթների ժամանակ։ Մոնին և Սանդրան ունեն երկու երեխա` օպերային սոպրանո Ալման (Դյուսելդորֆի օպերայի մենակատար) և որդին՝ Մայքլը, Օֆիր մրցանակի կրկնակի դափնեկիր։

Մրցանակներ և անվանակարգերԽմբագրել

Մրցանակներ
  • 1999 - Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների անվան մրցանակ՝ «Դերասան» անվանակարգում[2]
  • 2001 - «Օֆիր» մրցանակ (Իսրայելի կինոակադեմիայի մրցանակ)՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Ուշացած հարսանիք»)[7]
  • 2001 - Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների անվան մրցանակ՝ «Ռեժիսոր» անվանակարգում[2]
  • 2002 - «Միֆալ հա-Պայս» Լանդաուի անվան մրցանակ՝ «Թատրոն» անվանակարգում[11]
  • 2005 - Իսրայելի հեռուստատեսային ակադեմիայի մրցանակ՝ «Կատակերգական սերիալի լավագույն դերասան» անվանակարգում («Կցարիմ»)[12]
Անվանակարգեր[7]
  • 2000 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու գլխավոր լավագույն դեր» անվանակարգում («Բեսամե մուչո»)
  • 2003 -«Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Երկնային նվեր»)
  • 2004 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Զրոյական տարի»)
  • 2013 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Փղերի որս», «Կոնֆետներ»)
  • 2014 - Իսրայելի հեռուստատեսային ակադեմիայի մրցանակ՝ «Դրամատիկական սերիալի լավագույն դերասան» անվանակարգում («Գորդինների խորշը»)

ՖիլմագրությունԽմբագրել

Վերնագրի տեքստ Վերնագրի տեքստ Վերնագրի տեքստ Վերնագրի տեքստ
1977 «Ճամփորդություն պատգարակով» מסע אלונקות Վայսման
1986 «Մենք միշտ ասում ենք «ցտեսություն»» Every Time We Say Goodbye Նիսիմ
1987 «Վերջին ժամկետ» עד לאזור לחימה/Deadline
1992 «Մալուխ» כבלים
1997 «Ցնցուղ» המקלחת
2000 «Բեսամե մուչո» בסמה מוצ'ו
2001 «Ուշացած ամուսնություն» חתונה מאוחרת Յաշա
2002 «Կեդմա» קדמה Կլիբանով
2003 «Երկնային նվեր» מתנה משמיים Գերոգի
2004 «Զրոյական տարի» שנת אפס Էդդի
2004- 2009 «Կցարիմ (սքեչներ)» קצרים
2006 «Լիակատար ներում» מחילות Մուսուլման
2006 «Պարել» לרקוד Դեբբի հայր
2007 «Գիշերվա տիրակալները» We Own The Night Մարատ Բուշաև
2008 «Սիրեցյալներ» Two Lovers Ռուբեն Կրեդայտոր
2009 «Յաֆֆա» כלת הים Ռեուվեն Վոլֆ
2009 «Ճանապարհ դեպի լատուները» בדרך אל החתולים Շաուլ Կոեն
2009 «Վերջնագիր» Ultimatum Տաքսիստ
2012-2015 «Գորդինների խորշ» תא גורדין Պետեր Յոմ-Տով
2013 «Փղերի որս» לצוד פילים Նիկ
2013 «Իրադարձությունների տարօրինակ ընթացք» Le Cours étrange des choses Շիմոն
2013 «Վիջայն ու ես» Vijay and I Կորոկովսկի
2013 «Դյունա» La Dune Ֆոգել
2013 «Կոնֆետներ» סוכריות Ուլի
2014 «Բուլղարական ռապսոդիա» Пътят към Коста дел Маресме Մոիզ
2014 «Հրեաները գնում են» היהודים באים

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 http://www2.tau.ac.il/theatre/view_pritim.asp?id=1408
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Шимон Лев-Ари.։ «Мошонов Мони (Шломо)» (եբրայերեն)։ Справочник «Сто лет еврейского театра»։ Վերցված է 2016-07-21 
  3. ↑ 3,0 3,1 Rebecca Wojno. (հունվարի 4, 2015)։ «In WWII love story, Israeli actors face their Bulgarian roots»։ The Times of Israel։ Վերցված է 2016-07-22 
  4. ↑ Мони Мошонов Archived 2019-03-30 at the Wayback Machine. на сайте актёрского агентства Перри Кафри (եբրայերեն)
  5. ↑ Зеэв Рав-Ноф. (29 апреля 1977)։ «Десантник ЦАХАЛа: Образ без сходства»։ Давар (եբրայերեն)։ Վերցված է 2016-07-22 
  6. ↑ 6,0 6,1 Марат Пархомовский. (18 августа 2011)։ «Мони Мошонову 60 лет: За что мы его любим?» (եբրայերեն)։ Walla!։ Վերցված է 2016-07-22 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Награды и номинации в базе данных IMDB (անգլ.)
  8. ↑ Инна Шейхатович. (14 июля 2010)։ ««Случайная звезда» Мони Мошонов»։ Polosa.co.il։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-01-11-ին։ Վերցված է 2016-07-22 
  9. ↑ Таль Пери. (19 августа 2012)։ «Мони Мошонов ставит пьесу Левина и рассказывает о неожиданном выборе»։ Глобс (եբրայերեն) 
  10. ↑ Идо Шахам. (24 сентября 2015)։ «Мони Мошонов представляет: Ханох Левин для всех-всех-всех»։ Ахбар ха-Ир (եբրայերեն)։ Վերցված է 2016-07-22 
  11. ↑ Страница лауреатов приза «Мифаль ха-Пайс» в области искусства и науки Archived 2015-12-03 at the Wayback Machine. (եբրայերեն)
  12. ↑ Лауреаты премии Академии телевидения с 2003 года на сайте Израильской академии кино и телевидения (եբրայերեն)

Արտաքին հղումներԽմբագրել

 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մոնի_Մոշոնով&oldid=7978790» էջից