Մերկ կինը
«Մերկ կինը» (ֆր.՝ Nu féminin), նկար, որը ստեղծվել է 1876 թվականին ֆրանսիացի նկարիչ Պիեռ-Օգյուստ Ռենուարի (Pierre-Auguste Renoir, 1841—1919) կողմից։ Պատկանում է Մոսկվայի Պուշկինի անվան կերպարվեստի թանգարանին, գտնվում է Եվրոպայի և Ամերիկայի երկրների 19-20-րդ դարերի արվեստի պատկերասրահում[1][2]։ Կտավի չափսերն են՝ 92 × 73 սմ [3]։
![]() | |
տեսակ | գեղանկար |
նկարիչ | Օգյուստ Ռենուար |
տարի | 1876 |
բարձրություն | 92 սանտիմետր |
լայնություն | 73 սանտիմետր |
ժանր | նյու և դիմապատկեր |
նյութ | յուղաներկ և կտավ |
գտնվում է | Պուշկինի անվան Կերպարվեստի թանգարան |
հավաքածու | Պուշկինի անվան Կերպարվեստի թանգարան |
սեփականատեր | Սերգեյ Շչուկին |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
![]() |
Օգտագործվում է նաև այս նկարի այլ անվանումներ՝ «Թախտին նստած մերկ կինը»[4], «Աննա» (բնորդուհու անունով), «Լոգանքից հետո» և «Մարգարիտ»[5]։
ՊատմությունԽմբագրել
Մինչև 1896 թվականը «Մերկ կինը» նկարը գտնվել է Էմանուել Շաբրիեի (Emmanuel Chabrier) հավաքածուում։ Ապա այն գնել է փարիզյան հայտնի մարշալ Պոլ Դյուրան Ռուելը (Paul Durand-Ruel)[5][6]։ 1898 թվականին նա կտավը 15 000 ֆրանկով վաճառել է մոսկովյան վաճառական և հավաքորդ Պյոտր Շուկինին[7]։ Հետագայում այս նկարը 14 տարի կախված է եղել Պյոտր Շուկինի ննջասենյակում, քանի որ նա չէր համարձակվում այն ցուցադրել իր պատկերասրահում։ 1912 թվականի հունիսին նկարը Շուկինից գնել է եղբայրը՝ Սերգեյ Շուկինը և այն նրա հավաքածուում է եղել 1912-1918 թվականներին[5][6]։
1918 թվականին «Մերկ կինը» նկարը հանձնվել է Նոր արևմտյան գեղանկարչության առաջին թանգարան։ 1923 թվականին վերջինս միացվել է Արևմտյան գեղարվեստի երկրորդ թանգարանին և արդյունքում ձևավորվել է Նոր արևմտյան արվեստի թանգարանը, որտեղ նկարը գտնվել է մինչև 1948 թվականը՝ թանգարանի լուծարվելը։ Դրանից հետո նկարը հանձնվել է Պուշկինի անվան գեղարվեստի թանգարան, որտեղ և գտնվում է մինչ օրս[6]։
ՆկարագրությունԽմբագրել
Ռենուարի նկարի համար կեցվածք է ընդունել փարիզյան բնորդուհի Աննան։ Որպես ֆոն նկարիչն օգտագործել է տարբեր իրեր՝ մասամբ դրված թախտին և բազմոցին, իսկ մասամբ էլ թափթփված շուրջբոլորը։ Դրանց կտորները նկարելու համար Ռենուարը կիրառել է բաց, շեշտակի վրձնահարվածներ։ Բնորդուհու կառուցվածքը նկարված է լրիվ այլ ոճով․ հոծ և հարթ ձեռագրով, որը համատեղում է վարդագույն և մարգարտյա գույները[8][9]։
Արվեստագետ Միխաիլ Լեբեդյանսկին գրել է.[8][9]:
Տես նաևԽմբագրել
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ «Зал 10: Ренуар, Писсарро, Сислей» (HTML)։ Галерея искусства стран Европы и Америки XIX—XX веков։ ГМИИ имени А.С. Пушкина — www.newpaintart.ru։ Վերցված է 12.02.2014
- ↑ «Пьер Огюст Ренуар. Обнажённая, 1876» (HTML)։ Галерея искусства стран Европы и Америки XIX—XX веков։ ГМИИ имени А.С. Пушкина — www.newpaintart.ru։ Վերցված է 12.02.2014
- ↑ «Пьер Огюст Ренуар. Обнажённая» (HTML)։ ГМИИ имени А.С. Пушкина — www.arts-museum.ru։ Վերցված է 12.02.2014
- ↑ Ренуар Пьер Огюст // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «Щукин Пётр Иванович (1853—1912)» (HTML)։ Московские меценаты современного искусства։ ГМИИ имени А.С. Пушкина — www.artmaecenas.ru։ Վերցված է 11.02.2014
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Пьер Огюст Ренуар. Обнажённая» (HTML)։ Московские меценаты современного искусства։ ГМИИ имени А.С. Пушкина — www.artmaecenas.ru։ Վերցված է 11.02.2014
- ↑ Н. Ю. Семёнова։ «Московкие коллекционеры. Часть I: Загадка Щукина — «Упадок или возрождение?»» (HTML)։ www.tphv-history.ru։ Վերցված է 12.02.2014
- ↑ 8,0 8,1 М. С. Лебедянский Портреты Ренуара. — Изобразительное искусство, 2002. — ISBN 5-85200-359-X
- ↑ 9,0 9,1 «Обнажённая (Пьер Огюст Ренуар)» (HTML)։ impressionnisme.narod.ru։ Վերցված է 12.02.2014
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- Пьер Огюст Ренуар — Обнаженная, impressionism.su