Ճահճային բու (Asio flammeus), տարածված է աշխարհի բոլոր երկրներում, բացառությամբ Ավստրալիայի։

Ճահճային բու
Ճահճային բու
Գիտական դասակարգում
Թագավորություն Կենդանիներ
Տիպ Քորդավորներ
Դաս Թռչուններ
Կարգ Բվանմաններ
Ընտանիք Բվեր
Ցեղ Ականջավոր բվեր
Տեսակ Ճահճային բու
Լատիներեն անվանում
Asio flammeus
Հատուկ պահպանություն
Բնապահպանական կարգավիճակը

Քիչ վտանգված

Արեալ
պատկեր


Դասակարգումը
Վիքիցեղերում


Պատկերներ
Վիքիպահեստում

ITIS 177935
NCBI 56267

Արտաքին կառուցվածք խմբագրել

Նման է ականջավոր բուին, սակայն փետրավորումը քիչ ավելի շիկավուն է, մեջքը շիկագորշագույն է, որովայնը սպիտակ, մարմնի կողային փետուրները դրոշմված են լայնակի շերտերով, ականջանման փետուրները շատ կարճ են և հազիվ նկատելի, ոտքերը փետրավորված են մինչև մագիլների հիմքը, չորս մատներից երկուսը ուղղված են դեպի առաջ, երկուսը՝ ետ։ Աչքերը դեղին գույնի են և բավականին մեծ։
Էգերի քաշը 400-430 գրամ է, իսկ թևերի բացվածքը՝ 92-110 սմ։ Արուների քաշը 320-385 գրամ է, իսկ թևերի բացվածքը՝ 87-101 սմ։

Կենսակերպ խմբագրել

 
Թռչելիս

Հայաստանում համարվում է գարնանային ու աշնանային չուի ընթացքում հանդիպող փոքրաքանակ թռչուն։ Հանդիպում է բաց տարածություններում, որտեղ կան ճահիճներ, մարգագետիններ, առանձին դեպքերում հանդիպում է նաև լճափերում և նույնիսկ ցանքատարածություններում։ Գարնանային վերադարձը տեղի է ունենում մարտ ամսին, իսկ աշնանային չուն՝ սեպտեմբերին։ Չուի ընթացքում որոշ տարիներին կենտրոնանում է Արարատյան դաշտի խոնավ ու ճահճային վայրերում։

Ծառերին չի նստում, օրը անցկացնում է գետնին։ Որսի է դուրս գալիս մթնշաղին, սնվում է առավելապես դաշտամկներով և այլ մկնակերպ կրծողներով։

Չափազանց օգտակար թռչուն է միջավայրի համար[1]։

 
Asio flammeus flammeus

Աղբյուրներ խմբագրել

  1. Մ. Ս. Ադամյան (1988). Հայաստանի թռչունները. Երևան: «Արևիկ». էջ 196.

Արտաքին հղումներ խմբագրել