Հովհաննես Զարմարյան
Հովհաննես Զարմարյան (հայտնի է Թաթուլ կեղծանունով, 1872, Մալկարա, Ստամբուլի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն - նոյեմբերի 27, 1901, Varnik, Svilengrad Municipality, Հասկովոյի մարզ, Բուլղարիա), բուլղարահայ հեղափոխական[1]։
| Հովհաննես Զարմարյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1872 |
| Ծննդավայր | Մալկարա, Ստամբուլի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն |
| Մահացել է | նոյեմբերի 27, 1901 |
| Մահվան վայր | Varnik, Svilengrad Municipality, Հասկովոյի մարզ, Բուլղարիա |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Մասնագիտություն | հեղափոխական |
Կենսագրություն խմբագրել
Հովհաննես Զարմարյանը ծնվել է 1872 թվականին հայերի ընտանիքում, Մալգարայում, որն այն ժամանակ Օսմանյան կայսրությունում էր։ Միջնակարգ դպրոցն ավարտել է Պլովդիվում, որտեղ սկսել է աշխատել որպես զինագործ։ Իր ծննդավայրում կազմակերպել է հեղափոխական կոմիտե։ Պլովդիվից Օդրինսկո զենք տեղափոխելու ժամանակ նրան ձերբակալել են սահմանին ու դատել։ Բանտում գտնվել է կարճ ժամանակ։
Հովհաննես Զարմարյանը 1901 թվականին, Օսմանյան կայսրությունում բուլղարների ազգային-ազատագրական պայքար մղող Ներքին ադրիանապոլսա-մակեդոնական հեղափոխական կազմակերպության (ВМОРО) տասը այլ հայ և բուլղար գործընկերների՝ Սլավի Մերջանովի, Պետար Սոկոլովի, Օնիկ Թորոսյանի, Խաչիկ Ասլանյանի և այլոց հետ, Ստեփան Զորյանի հրամանով, Պլովդիվում ստեղծել է հեղափոխական խումբ, որը ծրագրել է Արևելյան ճեպընթացով Ադրիանապոլսից Կոստանդնուպոլիս ուղևորվող պարսից շահին առևանգելու անհաջող փորձ։ Ճեպընթացի վրա հարձակման ձախողումից հետո ստեղծված բուլղարա-հայկական խումբը նախաձեռնել է Օդրին Վալիի առևանգումը։ Սակայն նա եղել է անհասանելի թիրախ, և ջոկատն առևանգել է Նուրի բեյին, որը Ադրիանապոլսի հայտնի բնակիչ Դերթլի Մուսթաֆայի որդին էր։ Սկսվել է հետապնդում, խումբը հայտնաբերվել է Օդրինսկոյի Կիրեչլի գյուղի մոտ գտնվող Յուկլուցիտ շրջանում։ Մարտից հետո, որում սպանվել է Մուսթաֆայի որդին, Թաթուլը խմբի անդամներից մի քանիսի պես զոհվել է։ Անդամների մյուս մասը գերվել է և հետագայում դատապարտվել մահապատժի կախաղանի միջոցով, որն ի կատար է ածվել 1901 թվականի նոյեմբերի 27-ին Ադրիանապոլիս քաղաքում[2][3][4][5]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Агоп Гарабедян: Совместные действия армянского и болгарского освободительного движения в конце XIX и начале XX века, Политика, Ереван, — REGNUM, 24 января 2011.
- ↑ Енциклопедия България, том 4, Издателство на БАН, София, 1984, стр. 193.
- ↑ «Петъръ Соколовъ и Свѣтославъ Мерджановъ» (PDF). Илюстрация Илиндень. Илинденска организация. 1 (11): 3. 1928.
- ↑ «Борис И. Николов, ВМОРО - войводи и ръководители (1893-1934)». macedonia.kroraina.com. Վերցված է 2024 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ „Македония“, бр. 8, април 1904 г., стр. 20.