Հենրիկ Հարությունյան (բանասեր)
Հենրիկ Արտավազդի Հարությունյան (նոյեմբերի 3, 1937, Թափադոլակ, Հայաստան - մայիսի 7, 1992, Երևան, Հայաստան), հայ լեզվաբան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1989), պրոֆեսոր։
Հենրիկ Հարությունյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 3, 1937 Թափադոլակ, Հայաստան |
| Մահացել է | մայիսի 7, 1992 (54 տարեկան) Երևան, Հայաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Մասնագիտություն | գիտնական |
| Հաստատություն(ներ) | Երևանի պետական համալսարան |
| Ալմա մատեր | Գյումրու պետական մանկավարժական ինստիտուտ |
| Գիտական աստիճան | պրոֆեսոր և բանասիրական գիտությունների դոկտոր |
Կենսագրություն խմբագրել
Հենրիկ Հարությունյանը ծնվել է 1937 թվականի նոյեմբերի 3-ին Հայաստանի Ախուրյանի շրջանի Արևիկ գյուղում, որտեղ էլ ստացել է իր միջնակարգ կրթությունը։ 1960 թվականին ավարտել է Գյումրիի Մ.Նալբանդյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի պատմա-լեզվագրական ֆակուլտետը և աշխատանքի անցել նույն քաղաքի Պետրոս Դուրյանի անվան միջնակարգ դպրոցում, որպես ջոկատավար, մայրենի լեզվի և գրականության ուսուցիչ[1]։
1964 թվականին ընդունվել է ՀՀ ԳԱԱ Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտի ասպիրանտուրան, ժամանակակից հայոց լեզվի մասնագիտության գծով, եղել է լեզվաբան պրոֆեսոր Գուրգեն Սևակի ասպիրանտը։ 1967 թվականին, ավարտել է ասպիրանտուրան և աշխատանքի է անցել Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում, որտեղ էլ անընդմեջ աշխատել է մինչև իր կյանքի վերջին օրը։
1968 թվականին «Անդեմ նախադասությունները ժամանակակից հայերենում» թեմայով պաշտպանել է թեկնածուական դիսերտացիա և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան։ 1973 թվականին Հարությունյանին շնորհվել է դոցենտի կոչում։
Համալսարանում դասավանդելուն զուգահեռ Հենրիկ Հարությունյանը միաժամանակ դասախոսություններ է կարդացել ուսուցիչների կատարելագործման հանրապետական ինստիտուտում, հեռուստատեսությամբ վարել է «Մեր լեզուն, մեր խոսքը» հաղորդաշարը։ Եղել է Կրթության նախարարության ծրագրամեթոդական խորհրդի անդամ։
1989 թվականին «Կառավարումը ժամանակակից հայերենում» ծավալուն մենագրությամբ նա պաշտպանել է դոկտորական թեզ և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան, իսկ մեկ տարի անց՝ պրոֆեսորի կոչում։
Հենրիկ Հարությունյանը եղել է բանասիրական ֆակուլտետի դեկանի տեղակալ, կուսկազմակերպության քարտուղար, Ուսանողական գիտական ընկերություն նախագահ, համալսարանի բնագիտական ֆակուլտետների հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ։
Գրել է 12 մենագրություն և հինգ տասնյակից ավելի գիտական հոդված։ Նրա աշխատություններից մեկական օրինակներ գտնվում են Վաշինգտոնի կոնգրեսի գրադարանում։
Մահացել է 1992 թվականի մայիսի 7-ին։ Նրա մահից հետո ընտանիքի կողմից հրատարակվել է «Բայի արկածները» մենագրությունը։
|
․․․Ցնցված ենք բոլորս… Առաջին անգամ, ի զարմանս բոլորի, առաջին անգամ նա դասի չեկավ… Չենք ուզում հավատալ, չենք ուզում պատկերացնել նրան՝ այդ պատկառազդու, հպարտ, խիստ ու միաժամանակ հրաշալի մարդ-դասախոսին մահվան ճիրաններում… Չկա, այլևս մեզ հետ չէ, մեր կողքին չէ…Բայց ոչ… Մեր կողքին ու մեզ հետ է նա…Մեր հոգիներում… Ուղղակի ինքը չկա…Չկա այլևս Հենրիկ Հարությունյան մարդը, պրոֆեսորը, դասախոսը, լեզբվաբանը, մարդը… - «Ավանգարդ» թերթ, 12.05.1992, Հենրիկ Հարությունյանի ուսանողներ[2]
|
|
:
Աշխատություններ խմբագրել
- «Անդեմ նախադասությունները ժամանակակից հայերենում»
- «Ածական անուն, դերանուն»
- «Գրողի լեզվի և ոճի հարցեր»
- «Լեզվի գործնական ուսուցումը և տրամաբանական մտածողության զարգացումը»
- «Գեղարվեստական խոսք»
- «Եթե բառերը խոսեին»
- «Հետաքրքրաշարժ հայոց լեզու»
- «Հայոց լեզուն հազարագանձ»
- «Ուղղագրական բառգրքույկ»
- «Առձեռն ուղղագրական բառգրքույկ»
- «Կառավարումը ժամանակակից հայերենում»
- «Հետաքրքրաշարժ հայոց լեզուն»[3][4]
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Կենսագրական բառարան» Գառնիկ Ստեփանյան, էջ 175
- ↑ «Ավանգարդ» թերթ, 12․05․1992 թվականին
- ↑ Հարությունյան, Հենրիկ Արտավազդի (1979). Հետաքրքրաշարժ հայոց լեզու. Լույս.
- ↑ Հարությունյան, Հենրիկ Արտավազդի (1975). Սեղբոսյան, Լ Գ (ed.). Հետաքրքրաշարժ հայոց լեզու։ Տեղեկություններ, փաստեր հայոց լեզվի վերաբերյալ. Երևան: Լույս.(չաշխատող հղում)
Արտաքին հղումներ խմբագրել
 | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հենրիկ Հարությունյան (բանասեր)» հոդվածին։ |