Հարություն Աստուրյան
Հարություն Հ. Աստուրյան (1880[1], Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[2] - մարտի 28, 1950[2], Կորդովա, Արգենտինա[2]), հայ պատմաբան։
Հարություն Աստուրյան | |
---|---|
Ծնվել է | 1880[1] Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[2] |
Մահացել է | մարտի 28, 1950[2] Կորդովա, Արգենտինա[2] |
Բնակության վայր(եր) | Կորդովա[2] |
Ազգություն | հայ |
Մասնագիտություն | պատմաբան և դասախոս |
Ալմա մատեր | Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան[2] |
Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն |
Կենսագրություն
խմբագրելՀարություն Աստուրյանը ծնվել Է Մարաշում։ Նախնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրում, ապա սովորել Վենետիկի Սուրբ Ղազար վանքի դպրոցում։ Այնուհետև ուսանել է Մյունխենի (Գերմանիա) համալսարանում, որն ավարտելուց հետո, իբրև պատմագիտության դոկտոր, վերադարձել է Վենետիկ։ 1922 թվականից բնակություն է հաստատել նախ Արգենտինայի Բուենոս Այրես, ապա Կորդովա քաղաքում, որտեղ 1924 թվականից եղել է լատիներենի և ֆրանսերենի դասախոս հայտնի «Մոնսերատ» ավագ դպրոցում։
Հարություն Աստուրյանը հիմնականում զբաղվել է հին և միջնադարյան Հայաստանի պատմության հարցերով։ 1912 թվականին լույս է ընծայել Արտաշեսյան և Արշակունյաց դարաշրջանում հայ-հռոմեական հարաբերությունների մասին մենագրություն, որն առաջինն է եղել իր տեսակի մեջ և որտեղ քննաբար օգտագործել Է հայկական և օտար սկզբնաղբյուրները։ «Պատմութիւն Հայոց» (1947) աշխատության մեջ ամփոփ ձևով շարադրել է Հայաստանի քաղաքական պատմությունը՝ հնագույն շրջանից մինչև նորագույն ժամանակները։ Մահացել է մարտի 28-ին, Կորդովայում։
Երկեր
խմբագրել- Քաղաքական վերաբերութիւններ ընդմէջ Հայաստանի եւ Հռովմայ, Վենետիկ, 1912։ Նոյնը նաեւ գերմաներեն։
- Պատմութիւն Հայոց, Բուենոս Այրես, 1947 (երկրորդ տպագրություն՝ Բեյրութ, 1960։
Ծանոթագրություններ
խմբագրելՎիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հարություն Աստուրյան» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 595)։ |