Կյուրենբերգ
Կյուրենբերգ (գերմ.՝ Der von Kürenberg, Kürenberger, 12-րդ դար, Լինց, Ավստրիա - 12-րդ դար), գերմանացի միջնադարյան պոետ։
Կյուրենբերգ | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | 12-րդ դար |
Ծննդավայր | Լինց, Ավստրիա |
Մահացել է | 12-րդ դար |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, կոմպոզիտոր, գրող և միննեզինգներ |
![]() |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Կյուրենբերգը, ինչպես և միջնադարյան գերմաներենով գրող առաջին կին պոետ Ավան, նույնպես ապրել ու աշխատել է Լինցի մոտակայքում, Դանուբ գետի ափին։ Ենթադրվում է, որ իր անունը պոետը վերցրել է այդ տարածքի անվանումից[1]։ Միևնույն ժամանակ, Ավստրիայի ու Բավարիայի պալատական ծառայողների մեջ եղել են մի քանի հոգի, ովքեր նույնացրել են իրենց այդ կերպարի հետ[2]։ Կյուրենբերգը համարվում է առաջին ամենավաղ աշուղներից մեկը։ Նրա ստեղծագործությունները, որ թվագրվում են 12-րդ դարի 50-70-ական թվականներին, միջնադարյան երգարաններում պահպանվել են մինչև մեր օրերը։
ՍտեղծագործությունԽմբագրել
Պոետի ստեղծագործությունները, որ գրականագետները դասում են աշուղականության ժողովրդական ուղղությանը, քիչ թե շատ ազատ է ֆրանսիական միջնադարյան պալատական գրականության կանոններից և ինքնուրույնության հետքեր է կրում[3][4][5]։ Դրա մասին են վկայում բանաստեղծությունների կառուցվածքի արխաիկ ոճը և բանաստեղծական կերպարները, որոնք վերաբերում են ժողովրդական երգերին ու հերոսական էպոսին։ Այսպես, բանաստեղծությունները, որպես կանոն միատուն են, դրանց բնորոշ են զույգ, հաճախ` ոչ ճշգրիտ ռիթմերը, պարզ տաղաչափությունը և շեշտային կառուցվածքը։ Որոշ ստեղծագործություններում հանդիպում է, այսպես կոչված, նիբելունգովյան ռիթմը։
Օրինակ | |
---|---|
([6]) |
միջին գերմաներենով |
«Կանգնած էի ես գիշերով հրակնատի մոտ, |
«Ich stuont mir nehtint spâte an einer zinne, |
Բացի դրանից, ինչպես և այլ վաղ շրջանի պոետների մոտ, Կյուրենբերգի սիրո կոնցեպցիան ևս տարբերվում է Տիկնոջը ծառայելու աշուղական սիրալիր մոտեցումից։ Աշուղը երգում է.
... ոչ նրբագեղ, ոչ պայմանական, արհեստական սերը, որը ենթարկվում է հայտնի օրենքներին ու կարգերին, այլ պարզ, առողջ, միանգամայն իրական զգացմունքը[3]։ |
Շատ երգեր են հորինվել «կանացի երգի» լիրիկական ժանրով, ընդհանրացնելով երիտասարդ, չամուսնացած, մենակությունից տանջվող կնոջը նվիրված երգերի շարքը։ Սիրային տրտմությունը, սիրեցյալի հանդեպ կարոտը համարվել են կնոջ մենաշնորհը, տղամարդը, որպես կանոն, պատկերվում է որպես հպարտ ու ուժեղ ասպետ, սիրային պայքարի հաղթող[7]։ Օգտագործվում են ժողովրդական ֆոլկլորի ավանդական կերպարներ։ Օրինակ, հերոսների երջանիկ կամ տխուր ապրումները նմանեցվում են գարնանը կամ աշնանը, տղամարդը համեմատվում է սոխակի, կինը` վարդի հետ։
Օրինակ | |
---|---|
([8] |
միջին գերմաներենով |
«Երբ ես կանգնած եմ մի շապիկով, անքուն |
«Swenne ich stân aleine in mînem hemede, |
ԳրականությունԽմբագրել
- Այս հոդվածում օգտագործված են Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարանի (1890—1907) նյութերը:
- Lachmann K. / Haupt M. Minnesangs Frühling. — Leipzig / Stuttgart, 1875 / 1959. = Лахманн К. / Гаупт М. — Весна миннезанга. — Лейпциг / Штутгарт, 1875 / 1959.
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Пуришев Б. И. Лирическая поэзия средних веков // Поэзия трубадуров. Поэзия миннезингеров. Поэзия вагантов / сост. Пуришев Б. И. — М.: Художественная литература, 1974. — Т. 23. — С. 5-28. — 348 с. — (БВЛ)
- ↑ Пуришев Б. И. Зарубежная литература Средних Веков: Хрестоматия / сост. Пуришев Б. И. — М.: Высш.шк., 2004. — 816 с.
- ↑ 3,0 3,1 Иванов К. А. Трубадуры, труверы и миннезингеры. — Пг.: Типо-литография М. П. Фроловой, 1915. — 348 с.
- ↑ Матюшина И. Г. Миннезингеры // Словарь средневековой культуры / Под. ред. А. Я. Гуревича. — М.: РОССПЭН, 2003. — 664 с. — (Summa Culturologiae). — ISBN 5-8243-0410-6
- ↑ Жирмунский В. М., Пуришев Б. И. и др. История немецкой литературы в 5 тт. — М.: Издательство Академии наук СССР, 1962. — Т. 1. — 470 с.
- ↑ Кюренберг. «Стояла поздно ночью я у бойницы...» // Зарубежная литература Средних веков: хрестоматия / Сост. Б. И. Пуришев. — М.: Высш. шк., 2004.
- ↑ Алексеев М.П, Жирмунский В. М. и др. История зарубежной литературы. Средние века и Возрождение. — М.: Высшая школа, 1987. — с. 84
- ↑ Кюренберг. «Когда в одной рубашке, бессонная, стою...» // Лирическая поэзия средних веков // Поэзия трубадуров. Поэзия миннезингеров. Поэзия вагантов / сост. Пуришев Б. И — М.: Художественная литература, 1974. — Т. 23. — (БВЛ).