Կարմրիք
Կարմրիք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Կիսկիմի գավառակում։ Գտնվում էր Ճորոխ գետի աջ կողմում, Կարմրիք գետի ափին, լայնատարած լեռնադաշտի արևմտյան եզերքին։
| Գյուղ | |
|---|---|
| Կարմրիք | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Էրզրումի վիլայեթ |
| Գավառակ | Կիսկիմի գավառակ |
| Այլ անվանումներ | Կարմենիկ, Կարմերիկ, Կարմիր, Կարմիր աղբյուր, Կարմիրի գյուղ, Կարմիրիկ, Կարմիրք, Կարմրակ, Կարմրիկ, Կարմրուկ, Ֆրենկ քյոյի |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Անվան ստուգաբանություն
խմբագրելԳյուղի անվանումն առաջացել է շրջակայքում եղած կարմրավուն հողի պատճառով։
Պատմություն
խմբագրելԳյուղը հիմնադրվել է Անիից եկած գաղթականներով, որոնք սկզբում հաստատվել էին Կարմրիքի մոտ գտնվող Գեղ բնակավայրում, սակայն վերջինիս հողը բերրի չի եղել և նրանք տեղափոխվել և հիմնել են Կարմրիքը։
1897 թվականին գյուղն ամբողջովին այրվել, իսկ հետո վերաշինվել է։
1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ բնակիչները սրի քաշվեցին, իսկ գյուղն ավերվեց։ Փրկվել են ընդամենը 20 կին և երեխա, որոնք 1919 թվականին «Տայք» միության շանքերով փոխադրվել են Կովկաս և Ուկրաինա։ Գյուղն այժմ ավերակ է։
Բնակչություն
խմբագրելXX դարի սկզբին ուներ 1190 բնակիչ՝ մեծ մասը հայեր։ 1914 թվականին ուներ 1140 (170 տուն) բնակիչ։Այստեղ ապրում էին նաև մի քանի տուն լազեր և թուրքեր։
Տնտեսություն
խմբագրելԶբաղվում էին հողագործությամբ, անասնապահությամբ, այգեգործությամբ։ Գյուղն հայտնի էր իր ընտիր խաղողով։
Պատմամշակութային կառույցներ
խմբագրելԿարմրիքն ուներ Ս. Հայր Հովսեփ անունով եկեղեցի։ Գյուղից հարավ-արևելք՝ Ծերկանց գյուղի մոտակայքում կա Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ անունով մատուռ։
Կրթություն
խմբագրելԳյուղում գործում էր հայկական երկսեռ ուսումնարան՝ երկհարկանի քարակերտ շենքով։
Անվանի մարդիկ
խմբագրելԿարմրիքում է ծնվել քիմիկոս դոկտոր Ս. Եղիկյանը[1]։
Կարմրիք գյուղ մոտ կա մեծ վայր Ամպարեք անունով[2]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 3, էջ 64
- ↑ Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի համալսարանի հրատարակչություն», 1986, էջ 220 — 992 էջ։
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 339)։ 
|