Խարասար
Խարասար, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Չմշկածագի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Չմշկածագ գյուղաքաղաքից 15-16 կմ հարավ-արևմուտք, Եփրատի ձախակողմյան սարավանդում։
Գյուղ | ||
---|---|---|
Խարասար | ||
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ | |
Գավառակ | Չմշկածագի գավառակ | |
Այլ անվանումներ | Ղարասար | |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Ժամային գոտի | UTC+3 | |
Փոստային ինդեքսներ | 62600 | |
|
Անվան ստուգաբանություն
խմբագրելԸստ ոմանց Խարասար անվանումը ծագում է քարասար բառից։ Դա բացատրվում է նրանով, որ գյուղը գտնվում է ապառաժի վրա։
Աշխարհագրություն
խմբագրելԳյուղը տարածվում էր Մուխային և Թլակ ձորերի միջև։ Ուներ Ճռիկ և Ճամիիին անունով աղբյուրներ։
Պատմություն
խմբագրելՀին Խարասարը գտնվում էր Վարդի գեղ կամ Հին գեղ կոչված վայրում։ Նորը գտնվում էր նրանից հարավ՝ գետափի մոտ։ Հայ բնակչության մեծ մասը կոտորվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Փրկվածները գաղթել են ԱՄՆ։
Բնակչություն
խմբագրելXIX դարի վերջին ուներ 19 տուն հայ, իսկ 1915 թվականին՝ 34 տուն հայ և 33 տուն թուրք բնակիչ։ Բնակիչներն իրար արտերի սահմանները հաճախակի խախտելու համար կոչում էին «սինոռի գող»։
Տնտեսություն
խմբագրելԲնակչության հիմնական զբաղմունքը հոսագործություն ու արհեստներն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ
խմբագրելԽարասարն ուներ Ս. Թորոս եկեղեցի, Ս. Սարգիս և Քառասուն Մանուկ մատոռւները և Ս Աստվածամերդին և Սունկ-Սունկ ավերակ վանքերը։
Կրթություն
խմբագրելՍ. Թորոս եկեղեցուն կից գործում էր հայկական վարժարան[2]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Խարբերդի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 696
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն