Լուսնային դեսպանատուն, կազմակերպություն, որը զբաղվում է Երկիր մոլորակից զատ մնացած տիեզերական մարմինների, մասնավորապես լուսնի վրա տարածքների վաճառքով և դրա հիման վրա «սեփականության վկայականների» տրամադրմամբ։ Լուսնից բացի, ընկերությունը նաև Մարս մոլորակում, ավելի հազվադեպ նաև Արեգակնային համակարգի այլ մոլորակներում վաճառում է տարածքներ՝ ևս տրամադրելով «սեփականության վկայականներ»։ Ստացված վկայականները չունեն իրավաբանական անձ, քանի որ, ըստ ՄԱԿ-ի Տիեզերքի խաղաղ օգտագործման հանձնաժողովի (UNOOSA) 1966 թվականի Գլխավոր ասամբլեայի 2222 (XXI) բանաձևի՝ տիեզերքը, ներառյալ Լուսինը և երկնային այլ մարմինները, ենթակա չեն ազգային յուրացման՝ ոչ դրանց տիրելու իրավունքով, ոչ շահագործման, ոչ էլ որևէ այլ միջոցով օգտագործելու պայմանով[1]։ Այս վկայականները կարող են դառնալ յուօրինակ հուշանվերներ[2][3][4]։ Չնայած ընկերության վիրտուալ գործունեությանը, լուսնի վկայականները մեծ պահանջարկ ունեն և կարող են լինել զվարճալի նվերներ հարազատների և ընկերների համար։

Լուսնային դեսպանատուն
Տեսակձեռնարկություն

Պատմություն խմբագրել

1980 թվականին Կալիֆոռնիայի (ԱՄՆ) բնակիչ Դենիս Հոուփը ուշադրություն հրավիրեց այն փաստի վրա, որ բնական տիեզերական մարմինները պաշտոնապես ոչ ոքի չեն պատկանում։ Նա պնդում է, որ օրենսդրությամբ միայն պետություններն և կորպորացիաները չունեն իրավունք գնելու աստղեր և մոլորակներ, իսկ անհատների համար, ինչպես նա է կարծում, նման արգելք չկա։ Օգտագործելով օրենսդրության այս կետը՝ Դենիս Հոուփն իրեն հայտարարեց Արեգակնային համակարգի բոլոր տիեզերական մարմինների սեփականատեր, բացառությամբ Երկրի և Արեգակի։

Վաճառք խմբագրել

Լուսնի և այլ մոլորակների տեսանելի կողմի մակերեսը բաժանված է հատվածների, որոնցից յուրաքանչյուրն ունի իր հստակ կոորդինատներն ու գրանցման համարը։ Լուսնային տարածքի ստանդարտ չափսը 1 ակր է, որը մոտավոր 40 ար է։ Այսպես Դենիս Հոուփը ստեղծեց տվյալների գրանցման բազա։ Յուրաքանչյուր գործարք գրանցվում է Միացյալ Նահանգներում Լուսնային դեսպանատան գլխավոր գրասենյակում և ըստ դրա տրվում է գրանցման համար։ Բացառվում է տարածքի վաճառքը միաժամանակ մի քանի անձի։ Առք ու վաճառքի պայմանագրի (վկայագրի) հետ միասին, տարածքի սեփականատերը ստանում է մոլորակի մակերևույթի քարտեզ, որի վրա նշված է իր կողմից գնված տարածքը։ Նա Սահմանադրության կողմից ստանում է նաև ձևաթուղթ, որով սահմանվում է վերջինիս իրավունքները որպես «Միջմոլորակային Հանրապետության» նոր քաղաքացի։

Յուրաքանչյուր ոք, ով Լուսնի վրա տարածք է գնում, կարող է ստանալ մի քանի տեսակի փաստաթուղթ (երբեմն առանձին վճարով)՝ «սեփականության վկայական», «Լուսնային սահմանադրություն», «Լուսնի քարտեզ» և «Լուսնային անձնագիր»։

Այլ նշումներ խմբագրել

Դենիս Հոուփը առաջինը չէ, ով որոշել է, որ կարող է Լուսնի վրա տարածք վաճառել։ Լուսնին վաղուց շատերն էին ցանկանում տիրել։ «Ես քեզ լուսինը կնվիրեմ» արտահայտությունը դարձել է թևավոր արտահայտություն։ 1940-ական թվականներին շատերը խնդրանքով դիմեցին ԱՄՆ-ի հողերի կառավարման բյուրոյին՝ լուսնի վրա տարածք սեփականացնելու նպատակով։ 1948 թվականին Չիկագոյից Ջեյմս Թոմաս Մանգանը իրեն հայտարարել է աստղային համակարգի առաջին ներկայացուցիչը և առաջարկել է «տիեզերերական տարածքներ» վաճառել հետաքրքրված գնորդներին։ Հետագայում հաջորդեցին բազմաթիվ այլ փորձեր՝ գրավելու լուսնային տարածքներ, այլ մոլորակներ և նույնիսկ աստղեր։

Այժմ «Լուսնային դեսպանատուն» կազմակերպությունը շատ մրցակիցներ ունի։ Դրանցից ամենալուրջը «Լուսնային գրանցումն» էր, որը նույնպես զբաղվում է լուսնի վրա տարածքների վաճառքով։ Նրանց միջև տեղի ունեցան մի քանի դատական գործընթացներ, և դատավարության ընթացքում պաշտպանվեցին ոչ թե «սեփականության իրավունքները», այլ հեղինակային իրավունքները[5]։

Տես նաև խմբագրել

  • Լուսնային համաձայնագիր
  • Տիեզերքի համաձայնագիր
  • Տիեզերական մարմիններին պատճառած վնասների համար միջազգային պատասխանատվության ենթարկելու դաշնագիր
  • Մարդ, ով վաճառեց լուսինը

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել