Վիքիպեդիա

Լինկ Բայֆիլդ

Էրիկ Լինկորդ «Լինկ» Բայֆիլդ (անգլ.՝ Eric Linkord «Link» Byfield, դեկտեմբերի 5, 1951(1951-12-05), Օտտավա, Կանադա - հունվարի 24, 2015(2015-01-24), St. Albert, Ալբերտա, Կանադա), կանադացի լրագրող, գրող և պահպանողական ուղղվածության քաղաքական գործիչ։

Լինկ Բայֆիլդ
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 5, 1951(1951-12-05)
ԾննդավայրՕտտավա, Կանադա
Մահացել էհունվարի 24, 2015(2015-01-24) (63 տարեկան)
Մահվան վայրSt. Albert, Ալբերտա, Կանադա
Քաղաքացիություն Կանադա
Մասնագիտությունսյունակագիր, գրող և լրագրող
ԿուսակցությունWildrose Party?

Լինկ Բայֆիլդը ծնվել է 1951 թվականին՝ պրոֆեսիոնալ լրագրողի ընտանիքում։ Նա սկզբում միացել է հիպի շարժմանը,սակայն հիասթափվելով դրանից՝ իր վրա է վերցրել հոր թերթի կառավարման ղեկը։ Լինելով քաղաքական սպեկտրի պահպանողական թևում՝ Բայֆիլդը ավանդաբար և հետևողականորեն հանդես է եկել ընդդեմ ԼԳԲՏ իրավունքների, ֆեմինիզմի և նույնիսկ ռեփ երաժշտության։ Ոչ մի մասնագիտական կրթություն չստանալով՝ նա գրել է գրքեր և պիեսներ, զուգահեռաբար ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Կանադայի և Ալբերտայի քաղաքականությունում։ 2004 թվականին Բայֆիլդը ընտրվել է Կանադայի Սենատում, սակայն չի նշանակվել սենատոր, և 2010 թվականին վայր է դրել իր լիազորությունները՝ մասնակցելով 2008 և 2012 թվականների ընտրություններին։ Լինկ Բայֆիլդը մահացել է 2015 թվականին՝ քաղցկեղի դեմ երկարատև և ծանր պայքարից հետո։

Կենսագրություն խմբագրել

Երիտասարդ տարիներ խմբագրել

Էրիկ Լինկորդ Բայֆիլդը ծնվել է 1951 թվականի դեկտեմբերի 5-ին Կանադայի Օնտարիո նահանգի Օտտավա քաղաքում[1]։ Նա եղել է պահպանողական տեսաբան Թեդ Բայֆիլդի և Վիրջինիա Բայֆիլդի վեց երեխաներից մեկը[2]։

Լինկը մանկության տարիներն անց է կացրել Մանիտոբայում[1]։ Երիտասարդ տարիքում նա եղել է հիպի մշակույթի ազդեցության տակ, ունեցել է երկար մազեր և հաճախ ճամփորդել է ավտոստոպով Նոր Շոտլանդիայում գտնվող իր մոր ընտանիքի տուն[3], ինչպես նաև ամբողջ երկրում՝ «իրական կյանք»-ին ծանոթանալու նպատակով[4]։ Որոշ ժամանակ նա նույնիսկ կրել է պատիժ Խեդինգլիի բանտում[4]։ Հասկանալով հոր խոսքերով ասված «այս թմրեցուցիչ մշակույթի բարոյական սնանկությունը»՝ Լինկը դարձել է քրիստոնեա և որոշել նրա հետքերով գնալ ընտանեկան բիզնեսում ու լրագրությունում[3]։

Կարիերա լրագրության մեջ խմբագրել

1978 թվականին Լինկը տեղափոխվել է Ալբերտա[5] և հետագայում փոխարինել իր հորը «Alberta Report»-ի խմբագրի պաշտոնում[1]։ Բայֆիլդը 18 տարի եղել է այդ ամսագրի խմբագիրն ու հրատարակիչը[6]՝ 1985 թվականից մինչև 2003 թվականը[7]։ Նրա օրոք ամսագիրը դարձել է ավելի խոցող սոցիալ-պահպանողական, որը դեմ է հանդիսացել համասեռամոլների իրավունքներին և չամուսնացած կանանց ծնելիության նկատմամբ վերահսկողությանը, անհանգստանալով, որ ֆեմինիստ-իրավական վերնախավը կարող է հայտարարել «տղամարդկանց որսի սեզոն» և ռեփ երաժշտությունն անվանելով չարիք[8]։ Ամսագիրը նաև դեմ է եղել լիբերալ պրեմիեր-նախարար Պիեռ Թրյուդոյի Ազգային էներգետիկ ծրագրին, որը նախատեսել էր վերահսկողություն նավթի գների նկատմամբ[9]։ Ի վերջո, պարտքերի պատճառով, որոնք կուտակվել էին ամսագիրը հազվադեպ գնելուց, նրա հրատարակությունը դադարել է[10]։

Դրանից հետո Բայֆիլդը դարձել է «Calgary Sun»-ի տեսաբանը, հրապարակվել է «Calgary Herald»-ում, «National Post»-ում, «Globe and Mail»-ում և «Winnipeg Free Press»-ում[11]։ Նա նաև եղել է «Sun Media» ցանցի լրագրողը, ներառյալ «Edmonton Sun» հրատարակությունը[12], որի շնորհիվ դարձել է կանադական պահպանողականների առաջատար ձայնը[13]։ Առանց որևէ ֆորմալ ուսուցման կամ բարձրագույն կրթության[4], նա եղել է քրիստոնեության, Ալբերտայի և Կանադայի պատմության մասին գրքերի համահեղինակը՝ գրելով չորս պիեսներ երիտասարդների համար[1]։

Քաղաքական և հասարակական գործունեություն խմբագրել

2003 թվականին Բայֆիլդը հիմնադրել և դարձել է լոբբի-խմբի «Ազատության և ժողովրդավարության քաղաքացիական կենտրոնի» նախագահ[6], որը «հանդես է գալիս պատասխանատու կառավարության փոխարեն»[14]։

2004 թվականի սեպտեմբերի 27-ին Բայֆիլդը դարձել է առաջիններից մեկը, որը հայտարարել է իր թեկնածությունն առաջադրելու մասին Ալբերտայի՝ Կանադայի Սենատի ընտրություններում։ Նա որոշել է մյուս կողմերից անկախ մնալ և Թոմ Սինդլինջերի հետ եղել է երկու անկախ թեկնածուներից մեկը։ Նոյեմբերի 22-ին Բայֆիլդը զբաղեցրել է 4-րդ և վերջին տեղը՝ ստանալով 382-ից 236 ձայն։ Նա ընտրվել է որպես «սպասումով սենատոր», բայց այդպես էլ Սենատ չի նշանակվել[13]։ Հաջորդ ընտրությունները պետք է անցկացվեին վեց տարի անց, սակայն 2010 թվականին Ալբերտայի վարչապետ էդ Սթելմախը երկարացրել է ժամկետը ևս երեք տարով, որից հետո Բայֆիլդը նշել է, որ նման որոշումը համարժեք է նշանակմանը[15]։ Նշանակման վեց տարվա սպասումից հետո[16]՝ նույն թվականի նոյեմբերի 22-ին, Բայֆիլդը հրաժարական է տվել սենատորի պաշտոնից՝ մեղադրելով Սթելմախին գործի առաջխաղացման ջանքերի բացակայության մեջ, չնայած այն բանին, որ Կանադայի վարչապետ Ստիվեն Հարբերը Սենատի բարեփոխման բազմաթիվ փորձեր էր ձեռնարկել[17]։ Քանի որ 1989 թվականից Ալբերտայի նահանգում անցկացվել են «սպասումով սենատորներ» առանձին ընտրություններ, որոնք նախատեսված չեն եղել ոչ մի օրինական կամ համերկրային սահմանադրական դրույթով, վարչապետը ոչ մի կերպ պարտավոր չի եղել այդ թեկնածուներին նշանակել Սենատում, քանի որ քվեարկության արդյունքները պարտադիր առիթ չեն նշանակման համար[18][19][20][21]։

2007 թվականին Բանֆիլդը դարձել է կուսակցության հիմնադիր-անդամներից մեկը՝ Ուայլդռոուզը, որը 2008 թվականին միավորվել է Ալբերտայի դաշինքի կուսակցության հետ՝ ապրիլին ընթացող գավառական համընդհանուր ընտրություններից առաջ[22]։

2010 թվականին Բայֆիլդը դարձել է Բարխեդ-Մարինվիլ-Վեսթլոք շրջանի միության թեկնածու 2012 թվականի ընդհանուր ընտրություններում՝ Ալբերտա նահանգի օրենսդիր ժողովում[22][23]։ Նա հետ է մնացել Ալբերտայի առաջադիմական պահպանողական ասոցիացիայի թեկնածուից 5%-ից պակաս ձայներով[5]։

Առողջական խնդիրներ խմբագրել

2014 թվականի հունիսին Բայֆիլդին տրվել է անբուժելի ախտորոշում՝ լյարդի և կերակրափողի քաղցկեղ 4-րդ փուլում[3]։ Նա երկու տարի ապրել է այդ հիվանդությամբ, որի դեմ պայքարել է ինչպես բժշկական, այնպես էլ այլընտրանքային մեթոդներով, նախքան ինքնավերլուծության, կրոնական ինքնակատարելագործման և աղոթքների անցնելը[5][10]։ Նույն թվականի սեպտեմբերին, Բայֆիլդի արժանիքները հարգվել են Մենինգի կենտրոնում՝ Կալգարիում ժողովրդավարության կառուցման համար, որտեղ նա կոչվել է պահպանողական շարժման առանցքային գործիչ[5][13]։ Իր մահից 11 օր առաջ Բայֆիլդը նամակ է ուղարկել իր ընկերներին, որտեղ նկարագրել է իր կյանքը քաղցկեղի ժամանակ՝ նշելով, որ«ինձ համար առեղծված է, թե ինչու է Հիսուսը սիրում քեզ և ինձ և բոլոր մյուսներին։ Ես նկատի ունեմ, որ ես իսկապես սիրում եմ այս տարիների ընթացքում կատարած որոշ աշխատանքներս, բայց ոչ այնքան, որ Խաչ բարձրանամ, որ փրկեմ իմ արարածը։ Այնուամենայնիվ, Հիսուսն արել է դա՝ իր ստեղծագործությունը փրկելու համար։ Ինչո՞ւ։ Այնպես չէ, որ Աստված երբեք թույլ չի տալիս տառապել, կամ որ մենք երբեք ֆիզիկապես չենք մահանում․ միայն ապուշը կարող էր նույնիսկ փորձել հավատալ դրան։ Սաղմոսերգուն խոստանում է հավերժ անձնական փոխհարաբերություններ ունենալ իրեն ստեղծած Մարդու հետ, որը ցանկանում է ընդմիշտ ապրել նրա հետ։ Այս ներուժի փոխհարաբերությունը Աստծո հետ այժմ և ապագայում կյանք է։ Աստված օրհնի բոլորին»[24]։

Մահ և հուղարկավորություն խմբագրել

Լինկ Բայֆիլդը մահացել է 2015 թվականի հունվարի 24-ին՝ 63 տարեկանում՝ պարտվելով քաղցկեղի դեմ պայքարում, Ալբերտա նահանգի Սենտ Ալբերտայում գտնվող Սթերջենի հանրային հոսպիտալում՝ Էդմոնտոնից հյուսիս[3][5][13]։ Նա մահացել է լրագրողների հովանավոր Ֆրանցիսկոս Սալսկիի հիշատակի օրը[1]։ Լինկից հետո մնացել են նրա հայրը՝ Թեդը, չորս եղբայրներն և քույրը, կինը՝ Ջոանին, չորս երեխաներն ու վեց թոռները[1]։ Բայֆիլդի հրաժեշտի արարողությունը տեղի է ունեցել հունվարի 31-ին Ռիվիեր-Քուի-Բարրեի Սուրբ Էմերենս եկեղեցում[5]։

Ալբերտայի վարչապետ Ջիմ Պրենտիսը հայտարարել է, որ Բայֆիլդը «իրական ներդրում է ունեցել նահանգի, արևմտյան Կանադայի և երկրի մասին իր պատկերացումների տեսանկյունից»[12]։ Կուսակցության ժամանակավոր առաջնորդ Ուայլդրոուզ Հիզեր Ֆորսիտը «Twitter»-ի իր էջում գրել է, որ «վշտացած է Լինկ Բայֆիլդի հեռանալուց»՝ նշելով, որ «իմ մտքերն ու աղոթքները նրանց հետ են, ում կյանքին նա անդրադարձել է»[25]։

Անձնական կյանք խմբագրել

1981 թվականին ամուսնացել է Ջոանի հետ, որի հետ հանդիպել է էդմոնթոնի քրիստոնեական ամսագրում աշխատելու ժամանակ[3]։ Նրանք ունեցել են չորս երեխա՝ դուստր և երեք որդի[12]՝ էլին, Քոլմանտ, Սայլասն ու Էլիսը[1]։ Քոլմանի որդին շարունակել է հոր գործը և դարձել է «Sun Media» ցանցի լրագրող, թեև չափավոր հայացքներով[8]։ Ըստ դավանանքի՝ Լինկը եղել է կաթոլիկ, որի հետևանքով դեմ է հանդիսացել գեյերի իրավունքներին և աբորտներին[3]։ Քաղաքականության մեջ նա իրեն համարել է առողջապահության և կրթության ոլորտում սեփականության իրավունքների և մրցակցության պաշտպան[26]։ Նա սիրել է երաժշտություն, դրսում քայլել և արշավներ գնալ[1]։

Մրցանակներ խմբագրել

2005 թվականին Լինկ Բայֆիլդը պարգևատրվել է Ալբերտայի հարյուրամյակի մեդալով[27]։

Հիշողություն խմբագրել

2015 թվականի փետրվարի 2-ին ի հիշատակ Բայֆիլդի հիմնադրվել է «ժառանգության հիմնադրամ»՝ լրագրողներին օգնելու համար[28]՝ 25 հազար դոլար մեկնարկային կապիտալով, որը նվիրաբերել է լրագրող Թոմ Մաքֆիլին[29]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Link Byfield. Obituary». The Calgary Herald. 27 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  2. ↑ «Ted Byfield. Profile». The Canadian Encyclopedia. 3 июля 2014. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 30-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Link Byfield dead at 63: Wildrose Party founder remembered as one of Alberta's key conservative iconoclasts». National Post. 26 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Gunter: A bright and challenging mind lost in Link Byfield's death». Edmonton Sun. 26 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  5. ↑ 6,0 6,1 «Link Byfield». Citizens Centre for Freedom and Democracy. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  6. ↑ «R.I.P., Link Byfield». Macleans.ca. 26 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  7. ↑ 8,0 8,1 «Death of Wildrose founder and journalist-ideologue Link Byfield a major blow to Alberta social conservative right». Rabble.ca. 26 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  8. ↑ «Link Byfield, R.I.P.». The American Spectator. 26 января 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  9. ↑ 10,0 10,1 «Link Byfield: good friend, good Catholic, good paddler». LifeSiteNews. 27 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  10. ↑ «A provincially elected Senate». Winnipeg Free Press. 24 февраля 2009. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  11. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Columnist, Wildrose co-founder Link Byfield dead at 63». Edmonton Sun. 24 января 2014. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  12. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Link Byfield, columnist, politician and publisher, dead at 63». Canadian Broadcasting Corporation. 25 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  13. ↑ «About the Citizens Centre». Citizens Centre for Freedom and Democracy. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  14. ↑ «Harper appoints 7 new senators». Canadian Broadcasting Corporation. 6 июня 2012. Վերցված է 20 апреля 2015-ին.
  15. ↑ «Alberta's senators-in-waiting call for election». Canadian Broadcasting Corporation. 10 мая 2010. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  16. ↑ «Senator-in-waiting Byfield resigns». Canadian Broadcasting Corporation. 22 ноября 2010. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  17. ↑ «Bill C-20: Senate Appointment Consultations Act». Парламент Канады. 13 декабря 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 20 апреля 2015-ին.
  18. ↑ «Senate Series Part 3: The Structure of the Senate Today». Centre for Public Legal Education Alberta. Վերցված է 20 апреля 2015-ին.
  19. ↑ «Alberta budgets millions for spring senator-in-waiting vote». Globe and Mail. 17 февраля 2012. Վերցված է 20 апреля 2015-ին.
  20. ↑ «New Alberta Senators Voted In By Province, Welcomed By Harper». The Huffington Post. 9 мая 2012. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 1-ին. Վերցված է 20 апреля 2015-ին.
  21. ↑ 22,0 22,1 «Byfield acclaimed as Wildrose Alliance Candidate». MorinvilleNews.com. 11 октября 2010. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  22. ↑ «Braid: Feud between Link Byfield, Ken Kowalski fuels Alberta voting fever». The Calgary Herald. 16 сентября 2010. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  23. ↑ «Corbella: Link Byfield was a humble man of faith and many gifts». Calgary Herald. 27 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  24. ↑ «Heather Forsyth». Twitter. 25 января 2015. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  25. ↑ «Byfield to seek Wildrose nomination». St. Albert Gazette. 25 сентября 2010. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 16-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  26. ↑ «Centennial Medal Recipients». Alberta Centennial. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  27. ↑ «Manning Foundation for Democratic Education and C2C Journal announce Link Byfield Journalism Legacy Fund». Calgary Sun. 2 февраля 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.
  28. ↑ «Manning Foundation for Democratic Education and C2C Journal announce Link Byfield Journalism Legacy Fund». Calgary Sun. 3 февраля 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 1 февраля 2015-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լինկ_Բայֆիլդ&oldid=9513029» էջից