Լեռնարոտ

գյուղ Հայաստանի Արագածոտնի մարզում
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Լեռնարոտ (այլ կիրառումներ)

Լեռնարոտ, գյուղ Հայաստանի Արագածոտնի մարզի Աշտարակ համայնքում[2]՝ Արագած լեռան հարավային փեշերին[3]։ Հեռավորությունը մարզկենտրոնից՝ 27 կմ հյուսիս-արևմուտք, բարձրությունը ծովի մակերևույթից՝ 1725 մ։

Գյուղ
Լեռնարոտ
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզԱրագածոտնի մարզ
ՀամայնքԱրագածոտնի մարզ, Էջմիածնի գավառ, Աշտարակի շրջան և Հայկական մարզ
Այլ անվանումներՄագդա, Մաղդա
ԲԾՄ1725 մետր
Պաշտոնական լեզուհայերեն
Բնակչություն308 մարդ (2011)[1]
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի Հայ Առաքելական եկեղեցի
Ժամային գոտիUTC+4
Փոստային դասիչ0228
Լեռնարոտ (Հայաստան)##
Լեռնարոտ (Հայաստան)
Լեռնարոտ (Արագածոտնի մարզ)##
Լեռնարոտ (Արագածոտնի մարզ)

Անվանում

խմբագրել

Լեռնարոտը ճանաչված է եղել որպես Մագդա (մինչ 1949 թ.) և Մաղդա։

Բնակչություն

խմբագրել

Լեռնարոտի բնակչության նախնիները գաղթել են Մուշից և Սասունի Գելեգուզան, Հեթինք, Սպղանք և այլ գյուղերից։ Ըստ Հայաստանի Հանրապետության 2001 թվականի մարդահամարի, Լեռնարոտի մշտական բնակչությունը 343, իսկ առկա բնակչությունը 329 հոգի է[4]։ Լեռնարոտի ազգաբնակչության փոփոխությունը.[5]

Տարի Բնակչություն
1831 38 մարդ [6]
1897 296 մարդ [6]
1939 316 մարդ [6]
1959 526 մարդ [6]
1970 294 մարդ [6]
1979 288 մարդ [6]
1989 324 մարդ [7]
2001 343 մարդ [6]
2004 335 մարդ [6]
2011 308 մարդ [1]


Տնտեսություն

խմբագրել

Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ, բանջարաբուծությամբ և երկրագործությամբ։

Պատմամշակութային կառույցներ

խմբագրել

Գյուղից հարավ գտնվում է «Խուչեր» գյուղատեղին (մջնդ.) համանուն ամրոցով (մ.թ.ա. 2-րդ-1-ին հզմ.), 3 կմ հյուսիս՝ «Դիտվան» գյուղատեղին (վաղ մջնդ.), իսկ 1 կմ հյուսիս՝ «Աղրիկ» գյուղատեղին (XIV-XVII-րդ դդ.)։ Կան նաև քարայր-կացարաններ՝ «Բադոյի քարանձավ» (XVI-XVIII-րդ դդ.) և «Սյունով քարափ» (XVI-XVIII դդ.)։

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (հայ.)
  2. Աշտարակ համայնքի մասին տեղեկություն մարզպետարանի կայքում, (արխիվացված 15․05․2023 թվականին)։
  3. Ս.Հ. Հարությունյան (2003). Հայաստանի Հանրապետության Վարչատարածքային բաժանումը(01.01.2003). Երևան: «Տիգրան Մեծ» հրատարակչություն. ISBN 9994100009.
  4. ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայություն. «ՀՀ 2001 թ. մարդահամարի և բնակության պայմանների հաշվառման արդյունքները» (PDF).
  5. «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 89» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ սեպտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2014 Օգոստոսի 7-ին.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Հայաստանի բնակավայրերի բառարան (հայ.)Երևան: 2008. — 184 p.
  7. Հակոբյան Թ., Մելիք-Բախշյան Ս., Բարսեղյան Հ. Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան (հայ.)Երևանի համալսարանի հրատարակչություն, 1986. — հատոր 5. — էջ 691. — 4696 p.