Ինարի Օկամի (ճապ.՝ 稲荷大神, նաև՝ Օրինարի), սինտոիզմում՝ աղվեսների, բերրիության, բրնձի, թեյի, սակեի, երկրագործության և արտադրության կամին, որը նաև առհասարակ զարգացման և աշխարհիկ հաջողության հովանավորն է ու սինտոիզմի կարևոր կերպարներից մեկը։ Հին Ճապոնիայում Ինարին նաև զինագործների ու վաճառականների կամին էր։ Ներկայացված լինելով որպես արու, էգ կամ անդրոգին, Ինարին երբեմն դիտվում է որպես երեք կամ հինգ տարբեր կամիների միասնականացում։

Ինարին և նրա աղվեսային ոգիները օգնում են դարբին Մունեչիկային դարբնել կոգիցունե-մարու թուրը, 10-րդ դարի վերջ: Այս լեգենդը ծառայել է որպես Սանջո Կոկաջիի նո դրամայի հիմք:

Հայտնի է, որ դեռևս 711 թվականին Ինարիի լեռան մոտ նրան նվիրված ծիսական շինության ստեղծման ժամանակներից Ինարիի պաշտամունքն առկա էր ճապոնացիների մոտ, թեև որոշ մասնագետների կարծիքով նրա պաշտամունքը կար դեռևս 5-րդ դարի վերջում։

Ինարիի պաշտամունքը տարածվեց Ճապոնիայում Էդոյի ժամանակաշրջանում, և 16-րդ դարում նա արդեն բոլոր դարբինների հովանավորն էր և զինվորների պաշտպանը։ Ինարին սիրված կերպար է Ճապոնիայի թե՛ սինտոյական, թե՛ բուդդայական հավատալիքներում։ Ճապոնիայում գտնվող սինտոյական սրբատեղիների մեկ երրորդից ավելին (32000) նվիրված է Ինարիին։ Բազմաթիվ կազմակերպություններ, ինչպես Շիսեյդո կոսմետիկ ընկերությունը, համարում են Ինարիին իրենց հովանավոր կամին և իրենց գլխավոր գրասենյակաների մոտ կառուցում են նրան նվիրված սրբատեղիներ[1]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Reader, Ian (2008). Simple Guides: Shinto. Kuperard. pp. 20, 69. ISBN 1-85733-433-7.