Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Խաչատրյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Էդուարդ Աբելի Խաչատրյան (հունիսի 2, 1920(1920-06-02)[1][2], Թիֆլիս, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն[1][2] - ապրիլի 6, 1982(1982-04-06)[2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), հայ խորհրդային երկրաբան։ Երկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների դոկտոր (1970), պրոֆեսոր (1971

Էդուարդ Խաչատրյան
Ծնվել էհունիսի 2, 1920(1920-06-02)[1][2]
Թիֆլիս, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն[1][2]
Մահացել էապրիլի 6, 1982(1982-04-06)[2] (61 տարեկան)
Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
Ազգությունհայ
Մասնագիտություներկրաբան
Հաստատություն(ներ)ՀՀ ԳԱԱ Երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտ[1]
Ալմա մատերԹբիլիսիի պետական համալսարան (1941)[1]
Կոչումպրոֆեսոր[1]
Գիտական աստիճանԵրկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների դոկտոր[1] (1970)
ԿուսակցությունԽՄԿԿ[1]

Կենսագրություն

խմբագրել

Ավարտել է Թբիլիսիի համալսարանը (19411943 թվականից աշխատել է ՀԽՍՀ ԳԱ երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտում 1952-1954 թթ.՝ գիտնական քարտուղար, 1957 թ.՝ մետաղային օգտակար հանածոների բաժնի վարիչ։ Խաչատրյանի աշխատություններում լուսաբանված են ՀԽՍՀ մետաղային օգտակար հանածոների, հատկապես երկաթի և պղնձի հանքավայրերի առաջացման պայմանների և տեղաբաշխման օրինաչափությունների, հանքանյութերի միներալա-երկրաքիմիական հատկանիշների և դրանց օգտագործման հեռանկարների հարցերը։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 20  
 Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդուարդ Խաչատրյան» հոդվածին։