Եղիազար Լազարյան
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Լազարյան (այլ կիրառումներ)
Աղազար Նազարեթի Լազարյան (1788[1][2] կամ փետրվարի 17, 1797, Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2] - մոտ 1870-ականներ[1][2] կամ հոկտեմբերի 14, 1871, Ռուսաստան և Բրյուսել, Բելգիա), ռուսական բանակի գնդապետ էր, հայ ազգային ազատագրական շարժման գործիչ, 1828 թվականի պարսկահայերի գաղթի կազմակերպիչներից։
Եղիազար Լազարյան | |
---|---|
![]() | |
1788[1][2] կամ փետրվարի 17, 1797 - մոտ 1870-ականներ[1][2] կամ հոկտեմբերի 14, 1871 | |
Ծննդավայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2] |
Մահվան վայր | Ռուսաստան կամ Բրյուսել, Բելգիա |
Գերեզման | Brzeg Dolny |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Կոչում | գնդապետ[1][2] |
Մարտեր/ պատերազմներ | Ռուս-պարսկական պատերազմ և Ռուս-թուրքական պատերազմ |
Կրթություն | Հաղորդակցության ուղիների ինժեներների ինստիտուտ |
Պարգևներ |
ԳործունեությունըԽմբագրել
1814 թվականից ծառայել է ցարի թիկնապահ գվարդիական հեծյալ գնդում։ 1827 թվականի հոկտեմբերին մասնակցել է Ատրպատականի և Թավրիզի գրավմանը, Եղել Թավրիզի պարետ, մասնակցել Դեհկարխանի և Թուրքմենչայի հաշտության բանակցություններին։ 1828 թվականի փետրվարին Պասկեվիչը Լազարյանին նշանակել է պարսկահայերի գաղթի հանձնաժողովի պետ։ 1828-1829 թվականներին այդ հանձնաժողովը Ատրպատականից Հայկական մարզ ու Արցախ գաղթեցրեց ավելի քան 50 հազար (8249 ընտանիք) հայ։ Դրա համար նա պարգևատրվել է Ս. Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշանով։ Ներսես Աշտարակեցու աքսորվելուց (1828) հետո Լազարյանը հայկական աշխարհազոր ստեղծելու և հայկական պետականությունը վերականգնելու մեղադրանքով արտաքսվել է Կովկասից։ Վերադառնալով Պետերբուրգ՝ Լազարյանը թողել է զինվորական ծառայությունը։ 1830 թվականին պարգևատրվել է Առյուծ և Արև պարսկական շքանշանով։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 469)։ |