Ելենա Իլյինա
Ելենա Իլյինա (ռուս.՝ Еле́на Ильина́, հունիսի 16 (29), 1901, Օստրոգոժսկ, Վորոնեժի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 2, 1964, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս գրող։
Ելենա Իլյինա ռուս.՝ Елена Ильина | |
---|---|
Ծննդյան անուն | ռուս.՝ Лия Яковлевна Маршак |
Ծնվել է | հունիսի 16 (29), 1901 |
Ծննդավայր | Օստրոգոժսկ, Վորոնեժի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
Վախճանվել է | նոյեմբերի 2, 1964 (63 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
Գերեզման | Նովոդեվիչյան գերեզմանոց |
Մասնագիտություն | մանկագիր, բանաստեղծուհի, թարգմանչուհի, գրող և սցենարիստ |
Լեզու | ռուսերեն |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն |
Ժանրեր | մանկական գրականություն |
Պարգևներ |
Սամուիլ Մարշակի և Իլյա Մարշակի քույրն է։
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1901 թվականի, հունիսի 16-ին Օստրոգոժսկում (այժմ` Վորոնեժի մարզ), հրեաների ընտանիքում[1]։ Սամուիլ Մարշակի և Իլյա Մարշակի քույրն է։ 1926 թվականին ավարտել է Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտի արվեստի բաժինը։
Գրականության մեջ իր դեբյուտը նշել է 1925 թվականին՝ «Նոր Ռոբինզոն» ամսագրում պատմվածք տպագրելով։ Նույն թվականին նա հրատարակել է իր առաջին` «Փչոցներ անիվների վրա» գիրքը։ Հետագայում տպագրել է «Ոզնին», «Ազնվասարեկ», «Խարույկ», «Պիոներ», «Մուրզիլկա» և այլ ամսագրերում։ «Լեռնային արջը» (1936 թվական), «Անցում սահմանով» (1936 թվական), «Քսաներեքերորդ ուղևորը» (1936 թվական), «Չորրորդ բարձրությունը» (Գուլի Կորոլևայի սխրանքի մասին, 1945 թվական), «Դա իմ դպրոցն է» (ի սկզբանե պատմվածքը կոչվում էր «Միշտ պատրաստ», 1955 թվական) պատմվածքների, «Աննկարագրելի ճանապարհորդը. Կարլ Մարքսի մանկությունը, պատանեկությունը և երիտասարդ տարիների» մանկական վավերագրական վիպակի (1964 թվական), «Տնային ղեկավարի կնիքը» (1927 թվական), «Օնորինո», «Ավտոբուսում», «Սպիտակ շիկակարմիրը» (1931) պատմվածքների, ինչպես նաև` «Չորս մայիս» (1941 թվական) վավերագրական պատմվածքների ժողովածուների հեղինակն է։
Ելենա Իլյինան բազմաթիվ պատմվածքների, բանաստեղծությունների և կրտսեր և միջին տարիքի երեխաների համար նախատեսված հեքիաթներ հեղինակ է, որոնցով կազմվել են «Փողոցային Լյոշան», «Երկու մանկատուն» (1928 թվական), «Կաչաղակ ագռավ» (1930 թվական), «Մեր գնացքը» (1930 թվական), «Կատյայի ծննդյան տարեդարձն էր» (1963 թվական), «Աղմուկ և աղմուկ», «Փափկամորթ հյուրը» (1937 և 1959 թվականների երկու տարբերակ), «Տոպ-տոպ» ժողովածուներն ու գրքերը։ Նա նաև զբաղվում էր արտասահմանյան գրականության գործերը ռուսերեն թարգմանելով։ Թարգմանել է բաշկիր բանաստեղծների բանաստեղծությունների «Քաջությունը սրտում» բանաստեղծությունների գիրքը։ Ելենա Իլյինայի շատ գործերն այժմ հազվագյուտ են, որոնք կարելի է գտնել Սանկտ Պետերբուրգի Ռուսաստանի ազգային գրադարանում։
Իլյինայի ոճը բազմազան էր` ըստ ընթերցողների այն տարիքային խմբի, որին տվյալ ժամանակաշրջանում ուղղված էին նրա ստեղծագործությունները։ Ընդհանուր առմամբ, նա միշտ ձգտում էր լուրջ զրույցի նույնիսկ ամենափոքր ընթերցողների հետ, փորձում էր երեխաներին հետաքրքրել իրենց շրջապատող կյանքի իրադարձություններով և երևույթներով[2]։
Մահացել է 1964 թվականի նոյեմբերի 2-ին։ Թաղված է Մոսկվայի Նովոդևիչյան գերեզմանատանը[3]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Елена Ильина. Биография
- ↑ Русские детские писатели XX века. — С. 202.
- ↑ С. Я. Маршак — Фотоархив — In memoriam — Памятник на могиле И. И. Прейса и Л. Я. Прейс
Գրականություն
խմբագրել- Советские детские писатели: Биобиблиографический словарь (1917—1957). — М., 1961.
- Исарова Л. Т. Ильина Е. // Краткая литературная энциклопедия. Т. 3. — М.: Советская энциклопедия, 1966. — Стб. 101—102.