Գիորգի Գաբորի
Գիորգի Գաբորի (հունգ.՝ György Gábori, դեկտեմբերի 25, 1924, Putnok, Բորշոդ-Աբաույ-Զեմպլեն, Հունգարիա - դեկտեմբեր 1997, Տորոնտո, Կանադա[1]), հունգարացի-հրեա գրող։ Նրա ամենահայտնի ստեղծագործությունն է «Երբ չարիքն ամենաազատն է» կենսագրականը[2]։ Եղել է հունգարացի գրող Դյորդ Ֆալուդիի ընկերը։ Երիտասարդ տարիքում հայտնվել է Դախաու համակենտրոնացման ճամբարում, կարողացել է ողջ մնալ կոմունիստական Recsk համակենտրոնացման ճամբարից։ 1956 թվականի հունգարական հեղափոխությունից հետո տեղափոխվել է Մոնրեալ, այնուհետև՝ Տորոնտո։
Գիորգի Գաբորի | |
---|---|
Ծննդյան անուն | հունգ.՝ Grosz György |
Ծնվել է | դեկտեմբերի 25, 1924 |
Ծննդավայր | Putnok, Բորշոդ-Աբաույ-Զեմպլեն, Հունգարիա |
Վախճանվել է | դեկտեմբեր 1997 |
Վախճանի վայր | Տորոնտո, Կանադա |
Մասնագիտություն | քաղաքական ակտիվիստ և գրող |
Քաղաքացիություն | ![]() ![]() |
Կուսակցություն | Հունգարիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն |
Կենսագրություն Խմբագրել
Գիորգի Գաբորին ծնվել է 1924 թվականին Հունգարիայի Պուտնոկ քաղաքում Ռոթ Գիզելայի և Սանդոր Գրոցի հրեական ընտանիքում։ Հումանիտար դաստիարակություն ստացել է հորից, հրեական կրոնական դասեր՝ պապիկից։ Նրա նախնիները՝ Գրոց ընտանիքը, Հունգարիա են եկել 19-րդ դարի սկզբում՝ փախչելով կազակների թրերից՝ ճանապարհներին թողնելով իդիշական կյանքի իրենց պարագաները։ Նրա մեծ պապը եղել է գինեվաճառ, սակայն վաղ է մահացել։
Երկեր Խմբագրել
- Amikor elszabadult a gonosz (Magyar Világ Kiadó ISBN 963-7815-34-1)
Ծանոթագրություններ Խմբագրել
- ↑ Museum of Sándor Petőfi
- ↑ Steven Tötösy de Zepetnek (1999)։ «Memories of Hungary: A Review Article of New Books by Suleiman and Teleky»։ Purdue University։ Վերցված է 2008-04-22