Գարաշ
Գարաշ, շոկոլադե տորթ, որը ստեղծվել է մոտ 20-րդ դարի սկզբին Բուլղարիայում։ Համարվում է «Սաքեր» տորթի բուլղարական տարբերակը։ Առանձնանում է նրանով, որ նրա պատրաստման ժամանակ չի օգտագործվում ալյուր, դրա դերը կատարում է քերած հունական ընկույզը։
 | |
|---|---|
 | |
| Ենթատեսակ | տորթ |
| Առաջացման երկիր |  Բուլղարիա |
Պատմություն խմբագրել
Տորթը ստեղծել է ավստրո-հունգարացի հրուշակագործ Կոստոյ Գարաշեմը, որը 1885 թվականին տեղափոխվել է Ռուսե բուլղարական քաղաք[1]։ Քաղաքում նա ղեկավարում էր «Islaj Hane» գրանդ հոթելը, որը գտնվում էր բուլղարական իշխան Ալեքսանդր Բատենբերգի նստավայրից ոչ հեռու, և հաճախ հյուրընկալում էր հայտնի մարդկանց[2]։ Հայտնի իջևանողներին զարմացնելու համար Կոստա Գարաշը ստեղծում է իր հայտնի տորթը։ Ռուսեի պետական արխիվում պահվում է տորթի իսկական բաղադրատոմսը[3]։
1900 թվականից հետո, Կոստա Գարաշը տեղափոխվել է Սոֆիա, որտեղ իր ձեռքն է վերցնում «Պանահ» հյուրանոցի ղեկավարությունը։ Առաջին հարկում գտնվում էր հրուշակարանը, որտեղ մայրաքաղաքի բնակչությունը կարող էր պատվիրել «Գարաշ»։ Տորթի բաղադրատոմսը լայն մասսաների համար առաջին անգամ հայտնվել է Պոլիքսեն Սեմերջիևոյի և Քրիստո Սեմերջիևի «Ժամանակակից հրուշակեղենի և բուսակերների խոհանոցի գործնական ուղեցույց» գրքում, որը հրատարակվել է 1935 թվականին Լեռնային Օրյախովիցում (վերահրատարակվել է 1936 թվականին Սոֆիայում)։
Պատրաստում խմբագրել
Սպիտակուցը առանձնացնում են դեղնուցից և հարում են քերած ընկույզի և շաքարի հետ։ Ստացված մասսայից թխում են 5-6 շերտ բեզե։ Սերուցքային կարագից, ձվից, շաքարից, կակաոյի փոշուց պատրաստում են շոկոլադե կրեմ, որը քսում են շերտերին։ Վերջին շերտից հետո տորթի վրա են լցնում մնացած կրեմը, շաղ են տալիս կոկոսի քերուկ և 3-5 ժամ դնում սառնարան[4]։ Սովորաբար տորթը ստացվում է ոչ բարձր՝ մոտավորապես 5 սմ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Գրականություն խմբագրել
- Angela García, Hans Geel Tartas del mundo. — Penguin Random House Grupo Editorial, 2015. — С. 76. — ISBN 978-84-03-51070-8