Գառնիկ Իսահակյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Իսահակյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Գառնիկ Դրաստամատի Իսահակյան (1908, Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - 1983), հայ մանկավարժ, լրագրող, տնտեսագետ։ Փոխգնդապետ։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։
| Գառնիկ Իսահակյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1908 |
| Ծննդավայր | Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1983 |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ, լրագրող և տնտեսագետ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Կենսագրություն
խմբագրելԳառնիկ Իսահակյանը ծնվել է 1908 թվականին Թբիլիսի քաղաքում։ Ավարտել է տեղի 76-րդ հայկական դպրոցը, 1926 թվականին ուսումը շարունակել է Երևանի պետական համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետում, որն ավարտելուց հետո ընդունվել է Թբիլիսիի Անդրկովկասի պետպլանին կից ասպիրանտուրան, երեք տարի անց՝ 1933 թվականին անցել է կուսակցական աշխատանքի ՀԿԿ Կենտկոմում, միևնույն ժամանակ դասախոսել է Երևանի պետական համալսարանում։ 1939-1941 թվականներին եղել է պետպլանի բաժնի վարիչ[1]։
Պատերազմի առաջին օրվանից կամավոր մեկնել է ճակատ, ծառայել 409-րդ հայկական հրաձգային դիվիզիայի 675-րդ գնդում, որպես կուսկազմակերպության քարտուղար, մարտնչել է թշնամու դեմ Հյուսիսային Կովկասի քաղաքների և գյուղերի ազատագրման համար։ 1943 թվականի մարտին Իսահակյանը նշանակվել է 409-րդ դիվիզիայի հայերեն նոր լույս տեսնող «Խորհրդային ռազմիկ» թերթի խմբագիր, որը եղել է Հարավ-արևմտյան, ապա 2-րդ ուկրաինական ռազմաճակատի օրգանը։ 1944 թվականին Թամանում և Ղրիմում Սևծովյան բանակի մարտերում ցուցաբերած խիզախության համար պարգևատրվել է մի շարք շքանշաններով, մարտական մեդալներով և գլխավոր հրամանատարության շնորհակալագրերով[1]։
Պատերազմի ավարտից հետո փոխգնդապետ Իսահակյանը դասավանդել է ռազմագիտություն։ Աշխատանքին զուգահեռ 1952 թվականին պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն[1]։
1955 թվականին Իսահակյանը զորացրվել է բանակից և նշանակվել «Հայաստանի ժողովրդական տնտեսություն» ամսագրի գլխավոր խմբագիր։ 1955-1960 թվականներին աշխատել է Հայկական ԽՍՀ ԳԱ տնտեսագիտության ինստիտուտում, իսկ մահից առաջ դասախոսել է Երևանի պետական համալսարանում[1]։
Պարգևներ
խմբագրել- Կարմիր աստղի շքանշան
- Կարմիր դրոշի շքանշան
Երկեր
խմբագրել- Սովետական Հայաստանը հետպատերազմյան հնգամյակում։ Դասախոսական սղագրություն։ Քաղաքական և գիտական գիտելիքների ընկերություն Հայկական ԽՍՀ, Երևան, ՀԽՍՀ ԳԱ հրատարակություն, 1950[2]։
- Սովետական Հայաստան։ Համառոտ պատմա-տնտեսական ակնարկ։ Երևան, Հայպետհրատ, 1958 (համահեղինակ)[3]։
- Արդյունաբերության հիմնական ֆոնդերը և նրանց օգտագործման բարելավումը։ Երևան, Հայաստան, 1966[4]։
- Աշխատանքի արտադրողականությունը և նրա բարձրացման ուղիները։ Երևան, Հայաստան, 1967 (համահեղինակ)[5]։
- Խիզախ բազեն։ Երևան, Հայաստան, 1989 (համահեղինակ)[6]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:
- ↑ Իսահակյան, Գառնիկ Դրաստամատի (1950). Սովետական Հայաստանը հետպատերազմյան հնգամյակում։ Դասախոս. սղագր. Քաղաքական և գիտական գիտելիքների ընկերություն Հայկական ՍՍՌ. Երևան: ՀՍՍՌ ԳԱ հրատ.
- ↑ Իսահակյան, Գառնիկ Դրաստամատի (1958). Ղուկասյան, Գ (ed.). Սովետական Հայաստան։ Համառոտ պատմա-տնտեսական ակնարկ. Երևան: Հայպետհրատ.
- ↑ Իսահակյան, Գառնիկ Դրաստամատի (1966). Արդյունաբերության հիմնական ֆոնդերը և նրանց օգտագործման բարելավումը. Տնտեսագիտական գրադարան. Երևան: Հայաստան.
- ↑ Իսահակյան, Գառնիկ Դրաստամատի (1967). Համբարձումյան, Հ Հ (ed.). Աշխատանքի արտադրողականությունը և նրա բարձրացման ուղիները. Երևան: Հայաստան.
- ↑ Իսահակյան, Գառնիկ Դրաստամատի (1989). Խիզախ բազեն. Հայաստան. ISBN 978-5-540-00152-6.