Արտաշես Ծատուրյան

հայ ճարտարագետ
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ծատուրյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Արտաշես Իսահակի Ծատուրյան (հունիսի 11, 1940(1940-06-11), Ստեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - օգոստոսի 25, 1998(1998-08-25), Երևան, Հայաստան), հայ ճարտարագետ, էլեկտրամեխանիկոս, տեխնիկական գիտությունների դոկտոր (1987), պրոֆեսոր։

Արտաշես Ծատուրյան
Ծնվել էհունիսի 11, 1940(1940-06-11)
ԾննդավայրՍտեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էօգոստոսի 25, 1998(1998-08-25) (58 տարեկան)
Մահվան վայրԵրևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն Հայաստան
ԿրթությունՀԱՊՀ (1962)
Գիտական աստիճանտեխնիկական գիտությունների դոկտոր (1987) և պրոֆեսոր
Մասնագիտությունճարտարագետ
ԱշխատավայրՀԱՊՀ

Կենսագրություն խմբագրել

1962 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը։ 1973 թվականից աշխատել է «Հայգյուղմեքենայացում» ԳԱՄ-ում, 1986-1992 թվականներին՝ փոխտնօրեն, 1989-1994 թվականներին՝ ՀՊՃՀ Էլեկտրատեխնիկայի և էլեկտրաբանեցման ամբիոնի վարիչ[1][2]։

Գործունեություն խմբագրել

Աշխատանքները վերաբերում են ուժեղ էլեկտրական դաշտերը գյուղատնտեսական արտադրության մեջ օգտագործելու խնդիրներին, դրանց կիրառումով ստեղծվել են սորուն նյութերի մշակման նոր տիպի ապարատներ։

Երկեր խմբագրել

  • Проектирование комплексной электрификации, М., 1983 (համահեղինակ)

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ՀՊՃՀ Էլեկտրատեխնիկայի և էլեկտրաբանեցման ամբիոն
  2. Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.