Արման Սալակրու
Արման Սալակրու (ֆր.՝ Armand Salacrou, օգոստոսի 9, 1899[1][2][3][…], Ռուան[4] - նոյեմբերի 23, 1989[2][3][5][…], Հավր), ֆրանսիացի դրամատուրգ։ Գոնկուրների ակադեմիայի անդամ (1949 թվական)։
Արման Սալակրու ֆր.՝ Armand Salacrou | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 9, 1899[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Ռուան[4] |
Վախճանվել է | նոյեմբերի 23, 1989[2][3][5][…] (90 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Հավր |
Մասնագիտություն | դրամատուրգ, advertising person և սցենարիստ |
Լեզու | ֆրանսերեն |
Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա |
Կրթություն | Փարիզի բժշկության դպրոց (1919)[6] և արվեստների ֆակուլտետ (1921)[7] |
Գիտական աստիճան | B.Phil.?[6] (1920) և Q2946848?[7] (1919) |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Nights of Fury? |
Անդամակցություն | Գոնկուրյան ակադեմիա[7], National Front?[7] և Free French Forces?[7] |
Աշխատավայր | Լ'Յումանիտե |
Պարգևներ |
Գործունեություն խմբագրել
Առաջին պիեսները գրել է սյուրռեալիստական ոգով («Աշխարհի շուրջը», 1925 թվական, «Եվրոպայի կամուրջը», 1927 թվական)։ 1930-ական թվականներից հակվել է դեպի արդիական խնդիրները «Երկիրը կլոր է» (1938 թվական) պատմական պիեսում, որ նվիրված է ֆլորենցիական Վերածննդի մայրամուտին, Սալակրուն հանդես է գալիս մտքի ազատության պաշտպանությամբ։ «Ցասման գիշերներ» (1946 թվական) դրաման Ֆրանսիայում առաջին պիեսն է Դիմադրության շարժման մասին։ «Դյուրան բուլվարը» (1960 թվական) Հավրի նավահանգստային բանվորների գործադուլի ողբերգական ժամանակագրությունն է։
Սալակրուն գրել է նաև սոցիալական կատակերգություններ («Կյանքը վարդագույն լույսի տակ», 1931 թվական, «Պուֆ», 1950 թվական) և պամֆլետ-կատակերգություններ (««Ատլաս» հյուրանոցը», 1931 թվական, «Լենուար կղզեխումբը», 1947 թվական)։
Նրա դրամատուրգիային բնորոշ են թատերայնության սուր զգացողությունը, ինորիգի կառուցման վարպետությունը։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Internet Broadway Database — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.) — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Салакру Арман // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
- ↑ 6,0 6,1 Le Maitron (ֆր.) — 1964.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Maitron J. Dictionnaire biographique, mouvement ouvrier, mouvement social (ֆր.) — Paris: Éditions de l'Atelier.
Գրականություն խմբագրել
- J. van den Esch. Armand Salacrou, dramaturge de l'angoisse. Paris, 1947
- David Looseley. A Search for Commitment: the Theatre of Armand Salacrou. University of Exeter, 1985.
- Juris Silenieks. Themes and Dramatic Forms in the Plays of Armand Salacrou. University of Nebraska, Lincoln, 1967.
- Fiorenza di Franco. Le théâtre de Salacrou. Gallimard, Paris, 1970.
- Annie Ubersfeld. Armand Salacrou. Seghers, Paris, 1970.
- Philippe Bébon. Salacrou. Éditions universitaires, Paris, 1971.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 115)։ |