Հարություն Աստուրյան
Հարություն Հ. Աստուրյան (1880, Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1] - մարտի 28, 1950[1], Կորդովա, Արգենտինա[1]), հայ պատմաբան։
Հարություն Աստուրյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1880 Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1] |
| Մահացել է | մարտի 28, 1950[1] Կորդովա, Արգենտինա[1] |
| Բնակության վայր(եր) | Կորդովա[1] |
| Ազգություն | հայ |
| Մասնագիտություն | պատմաբան և դասախոս |
| Ալմա մատեր | Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան[1] |
| Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն |
Կենսագրություն խմբագրել
Հարություն Աստուրյանը ծնվել Է Մարաշում։ Նախնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրում, ապա սովորել Վենետիկի Սուրբ Ղազար վանքի դպրոցում։ Այնուհետև ուսանել է Մյունխենի (Գերմանիա) համալսարանում, որն ավարտելուց հետո, իբրև պատմագիտության դոկտոր, վերադարձել է Վենետիկ։ 1922 թվականից բնակություն է հաստատել նախ Արգենտինայի Բուենոս Այրես, ապա Կորդովա քաղաքում, որտեղ 1924 թվականից եղել է լատիներենի և ֆրանսերենի դասախոս հայտնի «Մոնսերատ» ավագ դպրոցում։
Հարություն Աստուրյանը հիմնականում զբաղվել է հին և միջնադարյան Հայաստանի պատմության հարցերով։ 1912 թվականին լույս է ընծայել Արտաշեսյան և Արշակունյաց դարաշրջանում հայ-հռոմեական հարաբերությունների մասին մենագրություն, որն առաջինն է եղել իր տեսակի մեջ և որտեղ քննաբար օգտագործել Է հայկական և օտար սկզբնաղբյուրները։ «Պատմութիւն Հայոց» (1947) աշխատության մեջ ամփոփ ձևով շարադրել է Հայաստանի քաղաքական պատմությունը՝ հնագույն շրջանից մինչև նորագույն ժամանակները։ Մահացել է մարտի 28-ին, Կորդովայում։
Երկեր խմբագրել
- Քաղաքական վերաբերութիւններ ընդմէջ Հայաստանի եւ Հռովմայ, Վենետիկ, 1912։ Նոյնը նաեւ գերմաներեն։
- Պատմութիւն Հայոց, Բուենոս Այրես, 1947 (երկրորդ տպագրություն՝ Բեյրութ, 1960։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
 | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հարություն Աստուրյան» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 595)։ 
|