Ապարների խոնավատարություն
Ապարների խոնավատարություն, ապարների ջուր կլանելու, ջուրն իրենց մեջ պահելու հատկությունը։
Տեսակներ խմբագրել
Ըստ ջրով հագեցածության աստիճանի, կան ապարների խոնավատարությունյան հետևյալ տեսակները՝
- լրիվ՝ համապատասխանում է ապարի ծակոտիների ջրով լրիվ հագեցածության վիճակին
- մազական՝ համապատասխանում է ապարի մազական ծակոտիների ջրով հագեցածության վիճակին
- մոլեկուլային կամ թաղանթային՝ ջրի այն քանակն է, որը թաղանթի ձևով, մոլեկուլային ձգողական ուժերի շնորհիվ պահվում է ապարի մասնիկների մակերևույթի վրա
- հիգրոսկոպիկ՝ խոնավության այն քանակն է, որն ապարը կարող է կլանել օդից։
Ապարների խոնավատարությունը բնութագրվում է խոնավատարության գործակիցով՝ ապարում եղած ջրի և չոր ապարի կշռի կամ նրանց ծավալների հարաբերությամբ։ Ըստ խոնավատարության, ապարները լինում են՝
- ուժեղ խոնավատար (տորֆեր, կավեր)
- թույլ խոնավատար (մերգել, կավիճ)
- ոչ խոնավատար (գլաքար, կոպիճ, հրային հոծ ապարներ ևն)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 506)։ |