Անահիտ Սեկոյան
Անահիտ (Աննա) Վաղարշակի Սեկոյան (դեկտեմբերի 14, 1922, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ - նոյեմբերի 25, 1994, Երևան, Հայաստան), հայ արձակագիր։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1951 թվականից։
Անահիտ Սեկոյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 14, 1922 |
| Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ |
| Վախճանվել է | նոյեմբերի 25, 1994 (71 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Երևան, Հայաստան |
| Մասնագիտություն | արձակագիր |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Անդամակցություն | ՀԳՄ |
| Աշխատավայր | Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն և Պիոներ կանչ |
| Պարգևներ |  և  |
| Անահիտ Սեկոյան Վիքիդարանում | |
Կենսագրություն
խմբագրելԱնահիտ Սեկոյանը ծնվել է 1922 թվականի դեկտեմբերի 14-ին Երևանում։ 1940 թվականին ավարտել է Երևանի Ձերժինսկու անվան միջնակարգ դպրոցը։ 1946 թվականին ավարտել է Երևանի Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնին կից ստուդիան։ 1946-1949 թվականներին եղել է նույն թատրոնի դերասանուհի։ 1950-1952 թվականներին աշխատել է «Պիոներ կանչ» թերթի խմբագրությունում։ 1948 թվականին հրատարակվել է նրա առաջին երկը՝ «Արտիստը», որին հաջորդել է «Նովելներ» (1951) ժողովածուն, սակայն նրան ճանաչում է բերել «Ոսկե վազերի մեջ»[1] (1958) ծավալուն վեպը, որի հիմքում ընկած է 50-ական թվականների կոլտնտեսությունների խոշորացման և ապախոշորացման խնդիրը։ Հետագայում լույս են տեսել գյուղի կյանքը պատկերող «Գարունը ձյան տակ» (1964) և հանրապետության էլեկտրոֆիկացման թեմային նվիրված «Եթե Որոտանը խոսեր»[2] (1970) վեպերը։ «Հյուսիսային պողոտա» (1981) վեպի հերոսները ճարտարապետներ են, արվեստագետներ, շինարարներ, որոնք ձգտում են պահպանել Երևանի՝ դարերից եկող ազգային նկարագիրը։ Հեղինակել է մի շարք պատմվածքներ, բազմաբնույթ ակնարկներ ու հոդվածներ։ Գրել է նաև մանուկների համար՝ «Ատամնաբույժ Գրիգորը», «Սեխը վանկերի բաժանվեց»[3][4]։
Երկեր
խմբագրել- Նովելներ, Երևան, 1941, 127 էջ։
- Ոսկե վազերի մեջ, Երևան, 1958, 636 էջ։
- Գարունը ձյան տակ, Երևան, 1964, 472 էջ։
- Եթե Որոտանը խոսեր, Երևան, 1970, 592 էջ։
- Ոսկե վազերի մեջ, Երևան, 1979, 616 էջ։
- Հյուսիսային պողոտա, Երևան, 1981, 416 էջ։
- Գարունը ձյան տակ, Երևան, 1986, 434 էջ։
- Ձնհալ (վիպակներ, նովելներ, հուշեր), Երևան, 1989, 430 էջ[5]։
Մրցանակներ
խմբագրել- «Աշխատանքային արիության համար» մեդալ
- «Աշխատանքային գերազանցության համար» մեդալ
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Անահիտ Սեկոյան «Ոսկե վազերի մեջ»
- ↑ Անահիտ Սեկոյան «Եթե Որոտանը խոսեր»
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.
- ↑ «AV Production - Անահիտ Սեկոյան». avproduction.am. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 27-ին.
- ↑ Սեկոյան, Անահիտ Վաղարշակի (1989). Ձնհալ: Վիպակներ, նովելներ, հուշեր. Խորհրդային գրող. ISBN 9785550002469.
Գրականություն
խմբագրել- Հայկ Խաչատրյան, Գրական տեղեկատու, Երևան, 1986։
- Հայկական համառոտ հանրագիտարան, հատ. 4, Երևան, 2003։
- Ով ով է /Հայեր։ Կենսագրական հանրագիտարան/, հատ. 2, Երևան, 2007։
 | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անահիտ Սեկոյան» հոդվածին։ |