Ալիս Հովհաննիսյան
հայ արձակագիր
Ալիս Ժիրայրի Հովհաննիսյան (սեպտեմբերի 12, 1946, Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ արձակագիր։ Հայաստանի գրողների միության անդամ (1995)։
Ալիս Հովհաննիսյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 12, 1946 (77 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | արձակագիր |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Կրթություն | ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ |
| Անդամակցություն | ՀԳՄ |
Կենսագրություն
խմբագրելԱվարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը։ Որպես խմբագիր աշխատել է մի շարք ամսագրերում և թերթերում՝ «Էկրան», «Գեղարվեստ», «Ֆիլմ», «Հայություն»։ 1968 թվականից տպագրվել է հայաստանյան մամուլում։ Հեղինակ է բազմաթիվ գրականագիտական, կինոգիտական, հրապարակախոսական հոդվածների։ Հայաստանի գրողների միության արձակի բաժնի վարիչն է։
Պատմվածքները տպագրվել են ռուսերեն, անգլերեն, ֆրանսերեն, ռումիներեն, պարսկերեն, ուկրաիներեն, վրացերեն լեզուներով, «Լենինական-Գյումրի-Կումայրի» վիպակը՝ ռուսերեն։ Հեղինակ է 11 գրքերի[1][2]։
Երկեր
խմբագրել- Րաֆֆու ոտնահետքերով / էսսեների ժողովածու/ 2017
- Լենինական-Կումայրի-Գյումրի /վիպակ/ 2017
- Թունելից վախեցող գնացքը /հեքիաթներ/ 2004
- Թանաքագույն առավոտներ / պատմվածքներ/ 1987
- Ճյուղեր տերևներ / ՛՛Պատառիկներ մեր փուչ կյանքից/ Հատված վեպից և պատմվածքներ/ Եր. 2009.
- Ճյուղեր, տերևներ (վեպ) Եր., 2012[3]:
- Կանաչ, ուրախ ճամփորդներ (հեքիաթ), Եր. 2011:
- Ամենակարգին մարդիկ և ագռավները։ /Վիպակ, պատմվածքներ/ Եր. 2016
- Օղակը փակվում է (վեպ, պատմվածքներ), Եր., 2003:
- Դարձ նավահանգիստ, Եր., 2002 :
- Սիրո քնքուշ հեքիաթ, Եր., 1994:
Պարգևներ
խմբագրել- ՀՀ մշակույթի նախարարության Ոսկե մեդալ /2014/
- ՀԳՄ «Գրական բեղմնավոր գործունեության համար» շքանշան /2006/
- «Ճյուղեր-տերևներ» - «Հայը 21-րդ դարասկզբին» մրցանակաբաշխության մրցանակ, 2008
- ՀԳՄ «Գրական վաստակի համար» մեդալ, 2006
- «Գրական թերթի» ամենամյա մրցանակ 2016
- Հրանտ և Մանուշակ Սիմոնյանների մրցանակ 2016
- 2018 Հայաստանի գրողների միության ամենամյա՝ «Տարվա լավագույն գիրք» հատուկ մրցանակ «Րաֆֆու ոտնահետքերով» գրքի համար