Biamax
BIAMAX (հուն․՝ ΒΙΑΜΑΞ, արտասանվում է Վիամաքս), հունական ավտոարտադրող։ 1970-ականների վերջին այն հունական խոշոր ընկերություններից մեկն էր, որն ուներ երեք գործարան (Աթենք, Սալոնիկ և Լարիսա) և մի շարք այլ օժանդակ օբյեկտներ ողջ երկրում։ BIAMAX-ը եղել է Հունաստանի արդյունաբերության առաջատարն որակի ապահովման, տեխնիկական ուսուցման, գործընթացի փաստաթղթերի և հետազոտությունների և մշակումների ոլորտներում։ Չնայած հիմնական գործունեությունը տրանսպորտային միջոցների արտադրությունն էր (1970-ականների վերջին նրա արդյունաբերական հատվածում աշխատում էր ավելի քան 2000 մարդ), նրա որոշ դուստր ձեռնարկություններ ներգրավված էին նաև այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են զբոսաշրջային ծառայությունները, գյուղատնտեսական արտադրանքի արտահանումը և բեռնափոխադրումները։
Biamax | |
|---|---|
 Biamax ընկերության լոգո | |
| Տեսակ | բիզնես ձեռնարկություն |
| Հիմնադրված է | 1956 |
| Արդյունաբերություն | ավտոմոբիլային արդյունաբերություն |
 Biamax vehicles Վիքիպահեստում | |
Վաղ շրջան խմբագրել
BIAMAX-ը սկսել է գործել 1930-ականներին, երբ Ֆոստիրոպուլոսների ընտանիքը դարձավ Mercedes-Benz մեքենաների ներկրող։ Ընկերությունն այդ անվանումով հիմնադրվել է 1956 թվականին, անվանումն արտացոլում է ընկերության սկզբնական գործունեությունը. այն սկսել է Mercedes-Benz-ի շասսիի վրա ավտոբուսների թափքեր արտադրելով։
BIAMAX անվանումը հունարեն Βιομηχανία Αμαξωμάτων հապավումն է, թարգմանաբար` «Ավտոմեքենաների թափքի արդյունաբերություն»։ ԱՆվանումը պահպանվել է, թեև ընկերությունը շուտով դարձել է ավտոմեքենաների ամբողջական արտադրող։
Զարգացում խմբագրել
Առաջին շասսին, որը մշակվել է BIAMAX ընկերությունը, ներկայացվել է 1960 թվականի հունվարին։ Նույն թվականին ներկայացվել է ավտոբուսների և միջքաղաքային ավտոբուսների հանրահայտ R շարքը, որը աշխարհի ամենավաղ առանց շասսի ավտոբուսների նախագծերից մեկն է։ Այն ինժեներական նվաճում էր, որը ներառում էր կախոցների և կառուցվածքի նոր մոտեցումներ, որը մշակել էր ինժեներներ Անտոնիոս Ռիզոսը (ով իր անվան R սկզբնատառն է տվել շարքին) և Իոաննիս Դրակուլիսը (ով պատասխանատու էր շարքի չափազանց էլեգանտ շրջահոս դիզայնի համար)։
R495 (միջքաղաքային ավտոբուս) և R514 (քարշիչ) մոդելները մեծ տարածում են գտել՝ BIAMAX-ին որպես ապրանքանիշ ճանաչում բերելով։ 1962 թվականին նախագծվել և կառուցվել է տրոլեյբուսի տիպ (նաև առանց շասսի)՝ Lancia առանցքներով և փոխանցման տուփով և CGE էլեկտրականությամբ։ Քանի որ ներմուծված տեսակը պատվիրվել է Աթենքի համար, արտադրվել է ընդամենը մեկ տրոլեյբուս, սակայն այն, այնուամենայնիվ, անցել է շահագործման՝ աշխատելով ավելի քան 15 տարի։
1960-ականներ և 1970-ականներ. «ոսկե դար» խմբագրել
Քաղաքային և միջքաղաքային ավտոբուսների շատ հաջող F շարքը (Ֆոստիրոպուլոսի սկզբնատառից) ներկայացվել է 1965 թվականին՝ օգտագործելով BIAMAX-ի մշակած սանդուղքի տիպի շասսի, և, ինչպես իր արտադրանքի մեծ մասը` Mercedes-Benz-ի շարժիչներ։ Արտադրված ամենատարածված տեսակներն էին F530-ը և F580-ը` թափքի մի քանի տեսակներով տարբեր նպատակների համար։
Միևնույն ժամանակ BIAMAX-ը ներկայացրել է երկաթուղային վագոններ և շարունակել է արտադրել ավտոբուսների և բեռնատարների թափքի լայն տեսականի, հավաքելով 4x4 թափքով մեքենաներ և տրակտորներ և այլն։ Հազարավոր մեքենաներ են արտադրվել, որոնցից շատերն արտահանվել են մեծ թվով երկրներ` հիմնականում Եվրոպա, Ասիա և Աֆրիկա։ Որոշ դեպքերում ընկերությունն արտահանել է իր արտադրանքի 50%-ը։ Աֆրիկայի և Մերձավոր Արևելքի համար հատուկ մշակված ամենաուշագրավ մոդելներից մեկը «Desert Bus»-ն էր, որը չափազանց ամուր էր, որի արտադրությունը սկսվել է 1963 թվականին՝ միջքաղաքային ճանապարհորդության համար՝ միջքաղաքային և լրացուցիչ բեռի հնարավորություններով (ներառյալ տանիքի վրա տոննաներ տեղափոխելու հնարավորությունը), ընտրովի օդորակիչով, մահճակալներով, զուգարաններով և այլն։ F580 տեսակները մինչ օրս Մերձավոր Արևելքում աշխատում են։ Իսկապես, BIAMAX ավտոբուսների հուսալիության մասին են վկայում մեծ թվով պահպանված օրինակները, որոնց մեծ մասը գտնվում է գերազանց աշխատանքային վիճակում։ Biamax-ի ամենահաջող ձեռնարկություններից մեկը Mercedes-Benz O302 և O303 վագոնների արտադրությունն էր, ներառյալ այնպիսի տարբերակներ, ինչպիսիք են O302S2 տիպը, որն ըստ էության երկու մոդելների «խառնուրդն» էր[1][2][3]։
Էվոլյուցիաները 1980-ից հետո խմբագրել
Ընկերությունը դժվարությունների հանդիպել է 1980-ականների սկզբին, երբ կորցրել են մերձավորարևելյան որոշ շուկաներ, բայց հիմնականում այն նոր օրենքների պատճառով, որոնք թույլ էին տալիս օգտագործված ավտոբուսների ներմուծումը Հունաստան։ Հունաստանի մուտքը Եվրոպական համագործակցություններ չեղարկել է հունական «պրոտեկցիոնիստական» օրենքները տեղական ավտոմոբիլային արդյունաբերության համար և արտասահմանյան մեքենաների ներմուծման տուրքերը։
1986 թվականին ընկերությունը դադարեցրել է արտադրությունը՝ կենտրոնանալով մեքենաների ներմուծման և բաշխման վրա։ 1999 թվականից, երբ BIAMAX ընկերությունը ձեռք բերելու Sfakianakis S.A.-ի փորձն[4] ամբողջապես չավարտվեց (Sfakianakis-ը ձեռք բերեց միայն բեռնատարների և տրակտորների ներմուծման բաժինը), դադարեցվեց նաև առևտրային բոլոր գործունեությունները։ Ընկերությունից մնացած մասերը կենտրոնացել են առաքման և այլ գործունեության վրա, և այն, ինչ մնացել է BIAMAX-ից, մինչ օրս գործում է որպես անշարժ գույքի կառավարման ընկերություն։
Աթինոնի պողոտայի հին արդյունաբերական օբյեկտները շարունակում են լքված մնալ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Mercedes-Benz O302S2 / Biamax».
- ↑ «Greece, Biamax O302S2 # 61».
- ↑ «IMCDb.org: Mercedes-Benz O 302 in movies and TV series». www.imcdb.org. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Sfakianakis group purchases Biamax and Fostiropoulos». Ta Nea (հունարեն). 1998 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2007 թ․ փետրվարի 27-ին. (չաշխատող հղում)
Գրականություն խմբագրել
- L.S. Skartsis and G.A. Avramidis, "Made in Greece", Typorama, Patras, Greece (2003) 960-7620-30-5 (republished by the University of Patras Science Park, 2007)
- L.S. Skartsis, "Greek Vehicle & Machine Manufacturers 1800 to present: A Pictorial History", Marathon (2012) 978-960-93-4452-4 (eBook)
- G.N. Georgano (Ed.), "The Complete Encyclopedia of Commercial Vehicles", Krause Publication, Iola, Wisconsin (1979)
- Denis Miller, "The Illustrated Encyclopedia of Trucks and Buses", New Burlington Books, London (1982)
- "Eleftheria" newspaper, July 8, 1960, p. 4 (Biamax R-շարքի ներկայացում)
Արտաքին հղումներ խմբագրել
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Biamax կատեգորիայում։ |