Ֆրանսիական Հնդկաչին
Ֆրանսիական Հնդկաչին (ֆր.՝ Union indochinoise, վիետ․՝ Liên bang Đông Dương), Հնդկաչին թերակղզու արևելյան մասում ֆրանսիական գաղութային տիրույթների (Վիետնամ, Կամբոջա, Լաոս) անվանումը 1880-ական — 1940-ական թվականներին։ Վարչական կենտրոնը Հանոյն էր։
Ֆրանսիական Հնդկաչին | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
![]() | |||||
Կարգավիճակ | դաշնություն, պատմական պետություն և գաղութ | ||||
Մայրաքաղաք | Հոշիմին, Հանոյ և Հոշիմին | ||||
Պետական կարգ | դաշնություն | ||||
Ազգաբնակչություն | 21 599 582 մարդ | ||||
Հիմնադրված է | 1887 թ. | ||||
Արժույթ | Ֆրանսիական Հնդկաչինի պիաստր | ||||
1945 թվականին՝ Վիետնամը, 1953 թվականին՝ Կամբոջան, 1954 թվականին Լաոսը դարձել են ինքնուրույն պետություններ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 476)։ ![]() |