Հայհոյախոսություն, սոցիալապես անպարկեշտ բառապաշար[1]։

Մուլտֆիլմերում և կոմիքսներում հայհոյախոսությունը հաճախ արտացոլվում է փոխարինող սիմվոլներով՝ գրավլիքսներով (en)

Հայհոյախոսություն երբեմն անվանում են նաև վատ լեզու (անգլ.՝ bad language), ուժեղ լեզու անգլ.՝ strong language), անպարկեշտ լեզու (անգլ.՝ offensive language), կոպիտ լեզու (անգլ.՝ crude language) , ցածրորակ լեզու (անգլ.՝ coarse language), կեղտոտ լեզու (անգլ.՝ foul language), վատ բառեր (անգլ.՝ bad words), սրբապիղծ լեզու (անգլ.՝ blasphemous language), վուլգար լեզու (անգլ.՝ vulgar language), ինչպես նաև լկտի բառեր, անհամեստ բառեր, անամոթ բառեր, կեղտոտ բառեր։

Հայհոյախոսությունը լեզվի կոպիտ, անքաղաքավարի, վիրավորական բառապաշարի մասն է։ Հայհոյախոսությամբ կարելի է վիրավորել, նվաստացնել որևէ մեկին կամ արտահայտել խիստ ուժե հույզեր։ Լեզվաբանության տեսանկյունից, հայհոյախոսությունը ընդունում է ֆորմուլայիկ լեզվի (en) մաս կազմող բառերի կամ արտահայտությունների տեսքը։

Իր սկզբնական, ավելի բառացի իմաստով, հայհոյախոսությունը արտահայտում է սրբազան երևույթների հանդեպ հարգանքի բացակայությունը[2]։

Տես նաև խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. "Definition of Profanity", Merriam-Webster Online Dictionary, retrieved on 2014-08-31.
  2. «Definition of profanity». Longman Dictionary of Contemporary English – online. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 11-ին.