Վիշտ (նկար, Վան Գոգ)
Վիշտ[1] (հոլ.՝ Sorrow), գրաֆիկական նկար, որը նկարել է հոլանդացի նկարիչ Վինսենթ վան Գոգը 1882 թվականի ապրիլի 10-ին, Հաագայում եղած տարիներին։ Նկարը պահվում է Մեծ Բրիտանիայի Ուոլսոլի Արվեստի նոր պատկերասրահում[2]։
 | |
|---|---|
 | |
| տեսակ | գծանկար |
| նկարիչ | Վինսենթ վան Գոգ |
| տարի | 1882 |
| բարձրություն | 44,5 սանտիմետր |
| ժանր | նյու |
| գտնվում է | The New Art Gallery Walsall? |
| հավաքածու | Garman Ryan Collection? |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
 Vincent van Gogh - Sorrow Վիքիպահեստում | |
Ստեղծման պատմություն խմբագրել
1880 թվականին Վինսենթ վան Գոգը մեկնել է Բրյուսել, որտեղ հաճախել է Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայի դասընթացների։ Մեկ տարի անց նա դադարեցրել է ուսումնասիրությունները և մեկնել Հաագա։ Այդ քաղաքում Վան Գոգը բնակվել է Անտոն Մաուվեի տանը։ Վերջինս ոչ միայն թույլ է տվել երկար ժամանակ բնակվել իր մոտ, այլև դասավանդել է ածուխով, կավիճով ու յուղաներկով նկարչություն։ Շնորհիվ նրա՝ Վան Գոգը բացել է իր արվեստանոցը և ծանոթացել բազմաթիվ նկարիչների հետ։ Վան Գոգը, հեռանալով Անտոն Մաուվեի՝ գիպսե քանդակներ նկարելու ավանդույթներից, սկսում է նկարել կենդանի մոդելներ։ Հենց այդ ձգտումը՝ ոչ թե ընդօրինակել, այլ ստեղծել սեփականը, պատճառ դարձավ նկարչի ու Վան Գոգի միջև ընկերության խզման։ Այդ ընթացքում Վան Գոգը շրջում է տարբեր վատահամբավ թաղամասերով և ստեղծում նկարների շարք՝ «Մարդիկ հովանոցների տակ» (1882), «Կարտոֆիլի շուկա» (1882), «Պետական վիճակախաղ» (1882)։ Այս ընթացքում նկարիչը սրճարաններից մեկում հանդիպում է թեթևաբարո կնոջ, որը չարաշահում էր թմրանյութը և ալկոհոլը. դա 32-ամյա Քլազինա Մարիա Հոորնիկն էր (հոլ.՝ Clasina (Sien) Maria Hoornik)[3]: Վան Գոգը նրան սկում է անվանել «Սին», որին նա առաջարկել է միասին ապրել և դառնալ իր աշխատանքների բնորդուհին։ Կեցվածք ընդունելու ժամանակ նա հղի էր։ Այսպիսով, 1882 թվականին ստեղծվել «Վիշտ» անվանվող աշխատանքը[4]։ Բացի բնորդուհուց՝ առաջին անգամ նկարը տեսել է Թեո վան Գոգը։ Նա առաջինն էր, որ նկարիչը նվիրել է եղբորը, ստորին աջ անկյունում անգլերենով ստորագրությամբ՝ «Sorrow»։ Այս նկարի երկու այլ վիմագրեր ստեղծվել են միաժամանակ, որոնցից մեկն այժմ պահվում են Ամստերդամի Վինսենթ վան Գոգի թանգարանում[5][6].։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Անրի Պերյուշո, Վան Գոգի կյանքը, թարգմանիչ՝ Կ․ Լ․ Սարիբեկյան (La vie de van Gogh), Երևան, «Հայաստան», 1990, էջ 133 — 471 էջ. — 30000 հատ, ISBN 5-540-00941-x։
- ↑ Berry C Vincent Van Gogh: His Spiritual Vision in Life and Art Modern Spiritual Masters. — Orbis Books, 2015. — 160 с. — ISBN 9781608336180
- ↑ Roberts H. E Encyclopedia of Comparative Iconography – Themes Depicted in Works of Art. — Routledge, 2013. — 1150 с. — ISBN 9781136787928
- ↑ Е. Диченко Винсент Ван Гог. — Художник в 100 картинах. — М: Литрес, 2015. — С. 24. — 99 с. — ISBN 978-5-699-77455-5
- ↑ «Sorrow. Vincent van Gogh». (Vincent van Gogh Stichting). Van Gogh Museum, Amsterdam.
- ↑ Charles V Vincent van Gogh. — Parkstone International, 2014. — 669 с. — ISBN 9781783104987