Վարդան Սարգսյան (երգահան)
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Վարդան Սարգսյան (այլ կիրառումներ)
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Սարգսյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Վարդան Սարգսի Սարգսյան (մայիսի 2, 1892[1], Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն[1] - հունվարի 30, 1978[1], Մարսել[1]), հայ խմբավար և երգահան, Կոմիտասի սաներից։
Վարդան Սարգսյան | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 2, 1892[1] Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն[1] |
Մահացել է | հունվարի 30, 1978[1] (85 տարեկան) Մարսել[1] |
Մասնագիտություն | խմբավար և երգերի հեղինակ |
Կրթություն | Պերպերյան վարժարան (1909)[1] |
Կենսագրություն
խմբագրել1909 թվականին ավարտել է Պերպերյան վարժարանը։ 1910-1915 թվականներին աշակերտել է Կոմիտասին, երգել նրա երգչախմբերում։ 1911 թվականին հիմնել է Սկյուտարի «Րաֆֆի» լսարանական միության երգչախումբը։ Հովհաննես Թումանյանի «Անուշ»-ի բեմականացման համար հորինել է մի քանի երգային հատվածներ (Սարգսյանի երգերով «Անուշ»-ը որպես երգախառն դրամա մինչև 1920 թվականը մի քանի անգամ բեմադրվել է Կոստանդնուպոլսում, երեք երգ տպագրվել է Փարիզում, 1937 թվականին)։ 1920 թվականից Փարիզում շարունակել է երաժշտական ուսումը։
1923 թվականին Բրյուսելում հիմնել է «Արմենիա» երաժշտական ընկերությունը, շարունակել համերգները։
1931-1939 թվականներին Մարսելում վարել է իր հիմնած «Հայկական երաժշտական ընկերությունը», 1945 թվականից մշտապես բնակվել է այստեղ, երգչախմբային համերգներ տվել, կատարել Կոմիտասի և սովետահայ կոմպոզիտորների գործեր։ Սարգսյանը հեղինակել է նաև հայ ժողովրդի երգերի մշակումներ (դրանց թվում՝ «Հոյնար» ընդարձակ պարերգը ձայնի և դաշնամուրի համար), դաշնավորել «Արևագալի երգերը», կազմել հայ հոգևոր երաժշտության ժողովածուներ։ Աշխատակցել է Փարիզի «Կոմիտասյան հանձնաժողովին», մասնակցել Կոմիտասի անտիպ երգերը և «Պատարագ»-ը տպագրության պատրաստելու գործին։
Ծանոթագրություններ
խմբագրելՎիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վարդան Սարգսյան (երգահան)» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 226)։ |