Վասկո Պրատոլինի
Վասկո Պրատոլինի (հոկտեմբերի 19, 1913[1][2][3][…], Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն[1] - հունվարի 12, 1991[1][2][3][…], Հռոմ, Իտալիա[1]), իտալացի գրող։ Հակաֆաշիստական Դիմադրության մասնակից, հետպատերազմյան Իտալիայի գրականության մեջ նեոռեալիզմի աչքի ընկնող ներկայացուցիչներից։
Վասկո Պրատոլինի իտալ.՝ Vasco Pratolini | |
---|---|
Ծնվել է | հոկտեմբերի 19, 1913[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն[1] |
Վախճանվել է | հունվարի 12, 1991[1][2][3][…] (77 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Հռոմ, Իտալիա[1] |
Գերեզման | Cimitero delle Porte Sante |
Մասնագիտություն | գրող, սցենարիստ, լրագրող և պարտիզան |
Լեզու | իտալերեն |
Քաղաքացիություն | Իտալիա և Իտալիայի թագավորություն |
Կրթություն | Ֆլորենցիայի համալսարան |
Պարգևներ | |
Vasco Pratolini Վիքիպահեստում |
Վաղ շրջանի հայտնի գործերից են «Վիա դե Մագաձինի» (1941), «Թաղամաս» (1945), «Ընտանեկան ժամանակագրություն» (1947)։ Լավագույն գործը «Վիպակ խեղճ սիրահարների մասին» (1947) երկն է, որտեղ Պրատոլինին ստեղծել է ժողովրդի բազմակողմանի կերպարը, ֆաշիզմի դեմ պայքարող կոմունիստների հերոսական բնավորություններ։ «Մետելլո» (1955) պատմավեպում ցույց է տվել իտալական բանվոր դասակարգի գիտակցության ձևավորումն ու զարգացումը։ Պրատոլինին իր հետագա ստեղծագործություններում՝ «Շռայլություն» (1960), «Այլաբանություն և ծաղր» (1966), հեռացել է նեոռեալիզմից։
Ծանոթագրություններ
խմբագրելՎիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վասկո Պրատոլինի» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 424)։ |