Վասիլի Զախարչենկո
Վասիլի Դմիտրևիչ Զախարչենկո (օգոստոսի 1, 1915[1], Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 22, 1999[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային գրող, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ և լրագրող։ Պատմության և մշակույթի հուշարձանների պահպանության համառուսաստանյան ընկերության ստեղծման նախաձեռնողներից մեկը՝ 1944 թվականից ԽՍՀՄ Գրողների միության անդամ։
Վասիլի Զախարչենկո | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 1, 1915[1] |
Ծննդավայր | Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն |
Վախճանվել է | հոկտեմբերի 22, 1999[1] (84 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
Գերեզման | Վագանկովյան գերեզմանատուն |
Մասնագիտություն | գրող, լրագրող և բանաստեղծ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Կրթություն | Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ և Մոսկվայի էներգետիկայի ինստիտուտ |
Ժանրեր | գիտական ֆանտաստիկա |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Աշխատավայր | Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ |
Պարգևներ |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1915 թվականի հուլիսի 19-ին (օգոստոսի 1), Պետրոգրադում։
1937 թվականին ավարտել է Մոսկվայի էլեկտրատեխնիկական ինստիտուտը, իսկ 1941-ին ՝ Գրական ինստիտուտը։
Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին նա մասնակցել է Մոսկվայի պաշտպանությանը, զբաղեցրել է Կալինինի ռազմաճակատի թիվ 9 ռազմական մայրուղու տեխնիկական մասի պետի տեղակալի պաշտոնը։ Պատերազմից հետո դասավանդել է Գրական ինստիտուտում։
1947 թվականի վերջից` խմբագրի տեղակալ, 1949 թվականի կեսերից`«Техника — молодёжи» ամսագրի խմբագիր։ Նրան աշխատանքից հեռացրել են1984 թվականին ՝ Արթուր Քլարկի «2010: Ոդիսական երկուսը» վեպի հրապարակումից հետո, որի հերոսներից ոմանք կրում էին հայտնի խորհրդային այլախոհների անուններ։
1950-ական թվականների կեսերից` Խորհրդային Խաղաղության Կոմիտեի ղեկավարներից մեկը։
1970-80-ական թվականներին նա ակտիվ մասնակցություն է ունեցել «Դուք կարող եք» հեռուստածրագրում։ 1991 թվականի նոյեմբերից նա ղեկավարել է իր ստեղծած «Чудеса и Приключения» ամսագիրը։
Վասիլի Դմիտրիևիչ Զախարչենկոն վախճանվել է 1999 թվականի հոկտեմբերի 22-ին, թաղված է Վագանկովսկու գերեզմանատանը։
Բացի ԽՍՀՄ պետական մրցանակներից, նրան շնորհել են Բուլղարիայի Ժողովրդական Հանրապետության և Հունգարիայի ժողովրդական հանրապետության շքանշաններ։
Մրցանակներ, մրցանակներ և կոչումներ
խմբագրել- «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան (05/05/1995)[2],
- Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան (03/11/1985)[3],
- Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան
- Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան (08.13.1975)
- «Պատվո կրծքանշանի» շքանշան
- Մեդալներ
- Խաղաղության և բարեկամության շքանշան (Հունգարիա)
- Կիրիլ և Մեթոդիոս I աստիճանի շքանշան
- Լենինյան կոմերիտմիության մրցանակի դափնեկիր (1983)
- ՌԽՖՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (07.21.1981)
- Վիեննայի պատվավոր քաղաքացի։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
- ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 5 августа 1995 года № 820 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 29-ին.
- ↑ Память народа