Սպարապետ

Սպարապետ, սպահապետ, սպայապետ, ասպահապետ, ասպարապետ (պահլ.՝ «spah» - զորք, հեծելազոր և «pat» - պետ, գլխավոր) սպարապետության գործակալի՝ զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարի անվանումը հին և միջնադարյան Հայաստանում^[1]։ Անմիջաբար ենթարկվել է թագավորին և գործել նրա հրամանով։ Ղեկավարել է ինչպես արքունի զորաբանակը, այնպես էլ իշխանական (նախարարական) զորամասերը։ Կիլիկյան Հայաստանում սպարապետը կոչվել է նաև «գունստաբլ»։

Հայոց սպարապետներն են եղել^[2]^[3]՝

Տես նաևԽմբագրել

ԾանոթագրություններԽմբագրել

↑ Երեմյան, Սուրեն (1987)։ «Հայաստանը հելլենիստական դարաշրջանում»։ Հայկական սովետական հանրագիտարան հատոր «Խորհրդային Հայաստան» (հայերեն): Երևան, Գիտությունների ազգային ակադեմիա։ Էջ 98:
↑ Հայաստանի ժառանգություն
↑ Մամիկոնյաններ
↑ Մուշեղ և Մանվել Մամիկոնյաններ

Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։
Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։

[1] Երեմյան, Սուրեն (1987)։ «Հայաստանը հելլենիստական դարաշրջանում»։ Հայկական սովետական հանրագիտարան հատոր «Խորհրդային Հայաստան» (հայերեն): Երևան, Գիտությունների ազգային ակադեմիա։ Էջ 98:

[2] Հայաստանի ժառանգություն

[3] Մամիկոնյաններ

[4] Մուշեղ և Մանվել Մամիկոնյաններ

[1]

[2]

[3]

[4]