Սիմեոն Սյունակյաց
Սիմեոն Սյունակյաց (ասորերեն՝ ܫܡܥܘܢ ܕܐܣܛܘܢܐ, հին հունարեն՝ Συμεών ὁ Στυλίτης, 389, Սիս, Կիլիկիա - սեպտեմբերի 2, 459, Քալաթ Սիման, Սիրիա), Ընդհանրական Եկեղեցու նշակավոր սուրբ, քրիստոնեական վանականության հիմնադիրներից մեկը։
| Սիմեոն Սյունակյաց | |
|---|---|
 | |
| Ծնունդ | 389, Սիս |
| Ծննդավայր | Սիս |
| Վախճան | սեպտեմբերի 2, 459, Քալաթ Սիման |
| Վախճան վայր | Սուրբ Սիմեոն Սյունակյաց եկեղեցի, Հալեպի մարզ, Սիրիա |
| Եկեղեցի | ուղղափառություն |
| Սրբացված կարգ | պատվելի և կաթոլիկ սուրբ |
| Հիշատակության օր | Սեպտեմբերի 1 և Հուլիսի 27 |
| Աշխատանք | վանական և stylite |
| Երկիր | Սիրիա |
| Աշակերտ | Antonius?[1] |
Կենսագրություն
խմբագրելՍիմեոն Սյունակյացն ինքն անձամբ ոչ մի աշխատանք չի գրել. մի շարք գիտնականներ հավանական են համարում, որ նա գրաճանաչ չի եղել[2]։ Սիմեոն Սյունակյացի կյանքի և գործունեության վերաբերյալ կարևոր տեղեկություններ են հաղորդում մի շարք պատմական աղբյուրներ, որոնցից իր պարունակած կարևոր տեղեկություններով հատկապես աչքի է ընկնում դեռևս Սիմեոնի կենդանության օրոք Թեոդորետոս Կյուրացու կողմից գրված «Եկեղեցական պատմություն» աշխատությունը։ Սիմեոն Սյունակյացի կենսագրության մասին կարևոր տեղեկություններ են պարունակում նաև անհայտ հեղինակների կողմից ստեղծված նրա հունարեն[3] և ասորերեն[4] վարքերը, որոնք գրվել են սրբի վախճանից հետո։
Սիմեոն Սյունակյացը ծնվել է 389 թվականին Կիլիկիայի Սիս բնակավայրում՝ հունախոս քրիստոնյա գյուղացու ընտանիքում[5]։ Սկզբնական ժամանակ զբաղվել է հովվությամբ, սակայն մի անգամ եկեղեցում նա լսում է Ղուկասի Ավետարանի Զ, 21-26 հատվածը և որոշում իրեն ամբողջությամբ նվիրել Աստծուն։ Նա մտնում է վանք և մնում այնտեղ 10 տարի[6]։ Սակայն վանքի կյանքը նրան չի բավարարում, և նա որոշում է իրեն նվիրել խիստ ճգնակեցության։ Դրա համար ընտրում է մի անմարդաբնակ վայր և այնտեղ կառուցում մի սյուն, որի վրա էլ սկսում է բնակվել և ըստ ավանդության այլևս երբեք չի լքում այն։ Նա վախճանվում է 459 թվականին։ Սիմեոնի մահից հետո նրա ճգնավայրը դառնում է քրիստոնեական կարևոր ուխտատեղի, որն այժմ գտնվում է ժամանակակից Սիրիայի հյուսիսում և կրում է Քալաթ Սիման անվանումը։
Գրականություն
խմբագրել- Almut-Barbara Renger/Alexandra Stellmacher: Der Asketen- als Wissenskörper. Zum verkörperlichten Wissen des Simeon Stylites in ausgewählten Texten der Spätantike. In: Zeitschrift für Religions- und Geistesgeschichte 62 (4), 2010, 313-338.
- Hugo Ball: Byzantinisches Christentum: Drei Heiligenleben. Insel, Frankfurt am Main 1979, ISBN 3-458-04965-7; Neuauflage, herausgegeben und kommentiert von Bernd Wacker: Wallstein Verlag, Göttingen 2011, ISBN 978-3-89244-779-5
- Peter Bamm: Frühe Stätten der Christenheit, München 1960, S. 189 ff.
- Hartmut Gustav Blersch: Die Säule im Weltgeviert: der Aufstieg Simeons, des 1. Säulenheiligen. (Sophia; Bd. 17). Paulinus, Trier 1978, ISBN 3-7902-1447-7
- Nicolaus Heutger: Symeon Stylites der Ältere. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 11, Bautz, Herzberg 1996, ISBN 3-88309-064-6, Sp. 353–356.
- Wolfgang Hildesheimer: Auf den zweiten Blick. In: Die Geschichtenerzähler – Neues und Unbekanntes von Allende bis Zafón. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2008, ISBN 978-3-518-46000-9
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress.
- ↑ Theodor Nöldeke, Simeon der Säulenheilige, in: ders., Orientalische Skizzen, Berlin 1892, 224-239, 233.
- ↑ Ediert in: Das Leben des heiligen Symeon Stylites (Hans Lietzmann), Leipzig 1908, 20-78.
- ↑ Ediert in: Acta martyrum et Sanctorum (Paul Bedjan), Bd. 4, Hildesheim, 1968, 507-644.
- ↑ Nikolaos Trunte, Symeon Stylites, † 459, in: Wassilios Klein (Hrsg.), Syrische Kirchenväter, Stuttgart 2004, 71.
- ↑ Nikolaos Trunte, Symeon Stylites, † 459, in: Wassilios Klein (Hrsg.), Syrische Kirchenväter, Stuttgart 2004, 72.
Տես նաև
խմբագրելԱրտաքին հղումներ
խմբագրել- Սուրբ Մամասի, Փիլիկտիմոնի և Սիմեոն Սյունակյացի հիշատակության օր Արխիվացված 2018-09-05 Wayback Machine(հայ.)
- Սուրբ Սիմեոն Սյունակյաց(հայ.)
- Սուրբ Սիմեոն Սյունակյաց (+459)(հայ.)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սիմեոն Սյունակյաց» հոդվածին։ |