Ռոստիսլավ Բրատուն
Ռոստիսլավ Բրատուն (ուկրաիներեն՝ Ростисла́в Андрі́йович Брату́нь, հունվարի 7, 1927 կամ 1927[1], Լյուբոմլ (քաղաք, Ուկրաինա), Վոլինի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - մարտի 8, 1995 կամ 1995[1], Լվով, Ուկրաինա), ուկրաինացի բանաստեղծ, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ։ ԽՄԿԿ անդամ՝ 1954 թվականից։
Ռոստիսլավ Բրատուն | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 7, 1927 կամ 1927[1] |
| Ծննդավայր | Լյուբոմլ (քաղաք, Ուկրաինա), Վոլինի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Վախճանվել է | մարտի 8, 1995 կամ 1995[1] |
| Վախճանի վայր | Լվով, Ուկրաինա |
| Գերեզման | Լիչակիվ գերեզմանատուն[2] |
| Մասնագիտություն | լրագրող, բանաստեղծ, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ և երգերի հեղինակ |
| Քաղաքացիություն |  Ուկրաինա |
| Կրթություն | Լվովի համալսարան |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[3] |
| Պարգևներ |  և  |
| Ամուսին | Neolina Bratun? |
| Ազգականներ | Olha Kolesnichenko? և Mykola Shpak? |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է ուսուցչի ընտանիքում։ Ավարտել է Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը։ Աշխատել է հանրապետական թերթերի և ամսագրերի խմբագրություններում։ 1963-1966 թվականներին եղել է «Ժովտեն» («Հոկտեմբեր») ամսագրի գլխավոր խմբագիրը։ Եղել է Լվովի գրողների միության նախագահը։
Հրատարակել է բանաստեղծական մի շարք ժողովածուներ՝ «Սեպտեմբեր» (1949), «Երգ կամքի մասին» (1953), «Կրակ» (1956), «Ես Ուկրաինայի որդին եմ» (1958), «Սիրո ժամանակը» (1960), «Կանադական գիրք» (1963), «Խարույկ» (1966), «Խաչմերուկ» (1969) և այլն։
Բրատունը գրել է նաև հրապարակախոսական գրքեր և երգերի տեքստեր։
Պարգևատրվել է «Պատվո նշան» և Ժողովուրդների բարեկամության շքանշանով[4]։
Ռոստիսլավ Բրատունը հայերեն
խմբագրել- «Թողնում են քաղաքն ու դաշտ եմ գնում...»; «Աստղեր են հանգում...»; «Երբ սեղմում ես ձեռքը բարեկամի...»: Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 81-84։ Թարգմ.՝ Ն. Միքայելյան։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ Криса Л. Личаківський некрополь (укр.) — 2006. — P. 365. — ISBN 978-966-8955-00-6
- ↑ http://web.archive.org/web/20170208180329/http://zbruc.eu/node/26557
- ↑ Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 80։