Ռենոդո մրցանակ

Ռենոդո մրցանակ (կամ Ռենոդո Թեոֆրաստի մրցանակ, ֆր.՝ Prix Théophraste-Renaudot), ֆրանսիական գրական մրցանակ։ Ստեղծվել է 10 գրաքննադատների կողմից 1926 թվականին, երբ սպասում էին Գոնկուրյան մրցանակի դափնեկիրների անունների հայտարարմանը։ Այսպիսով՝ առաջին Ռենոդո մրցանակը դարձել է Գոնկուրյան մրցանակի յուրօրինակ հավելում. ավանդաբար երկու մրցանակներն էլ շնորհվում են նույն օրը՝ նոյեմբերի առաջին երեքշաբթի օրը։

Ռենոդո մրցանակ
Երկիր	Ֆրանսիա
Տեսակ	գրական պարգև
Վիճակագրություն
Հիմնադրման ամսաթիվ	1926
Հերթականություն
Կայք	prixrenaudot.free.fr​(ֆր.)

Ռենոդո մրցանակի առաջին հանձնաժողովի կազմում ընդգրկված էին Ռայմոն դը Նին, Մարսել Էսպիոն, Ժորժ Լե Ֆևրը, Նոել Սաբորդը, Ժորժ Մարտենը, Օդետա Պանետեն, Հենրի Գիլակը, Գաստոն Պիկարդը, Պիեռ Դեմարտրը և Ժորժ Շարանսոլը։ Նրանցից յուրաքանչյուրը հեղինակել է Ռենոդոյի կենսագրության գլուխներից մեկը, որ լույս է տեսել 1929 թվականին «Հայտնի մարդկանց կյանքը» շարքի շրջանակներում։

2003 թվականից Ռենոդո մրցանակ է շնորհվում նաև էսսեի, իսկ 2009 թվականից` գրպանի գրքի համար։

Մրցանակակիրներ

• 1926 — Armand Lunel, Nicolo-Peccavi ou l’affaire Dreyfus à Carpentras
• 1927 — Bernard Narbonne, Maïtena
• 1928 — André Obey, Le Joueur de triangle
• 1929 — Մարսել Էմե, La Table aux crevés
• 1930 — Germaine Beaumont, Piège
• 1931 — Ֆիլիպ Էրիա, «Անմեղը»
• 1932 — Լուի-Ֆերդինանդ Սելին, «Ճամփորդություն գիշերից անդին»
• 1933 — Charles Braibant, Le roi dort
• 1934 — Louis Francis, Blanc
• 1935 — François de Roux, Jours sans gloire
• 1936 — Լուի Արագոն, «Հարուստ թաղամասեր»
• 1937 — Jean Rogissart, Mervale
• 1938 — Pierre-Jean Launay, Léonie la bienheureuse
• 1939 — Jean Malaquais, Les Javanais
• 1940 — Jules Roy, La Vallée heureuse
• 1941 — Paul Mousset, Quand le temps travaillait pour nous
• 1942 — Robert Gaillard, Les Liens de chaîne
• 1943 — André Soubiran, J'étais médecin avec les chars
• 1944 — Ռոժե Պեյրեֆիտ, Les Amitiés particulières
• 1945 — Henri Bosco, Le Mas Théotime
• 1946 — Դավիդ Ռուսե, L’Univers concentrationnaire
• 1947 — Jean Cayrol, Je vivrai l’amour des autres
• 1948 — Pierre Fisson, Voyage aux horizons
• 1949 — Լուի Գիյդու, Le Jeu de patience
• 1950 — Pierre Molaine, Les Orgues de l’enfer
• 1951 — Robert Margerit, Le Dieu nu
• 1952 — Jacques Perry, L’Amour de rien
• 1953 — Célia Bertin, La Dernière Innocence
• 1954 — Jean Reverzy, Le Passage
• 1955 — Georges Govy, Le Moissonneur d'épines
• 1956 — André Perrin, Le Père
• 1957 — Միշել Բյուտոր, «Փոփոխություն»
• 1958 — Էդուարդ Գլիսան, La Lézarde
• 1959 — Albert Palle, L’Expérience
• 1960 — Alfred Kern, Le Bonheur fragile
• 1961 — Roger Bordier, Les Blés
• 1962 — Simonne Jacquemard, Le Veilleur de nuit
• 1963 — Ժան-Մարի Գյուստավ Լեկլեզիո, «Արձանագրություն»
• 1964 — Ժան-Պիեռ Ֆեյ, «Մուտք»
• 1965 — Ժորժ Պերեկ, «Իրեր»
• 1966 — Ժոզե Կաբանիս, La Bataille de Toulouse
• 1967 — Salvat Etchart, Le Monde tel qu’il est
• 1968 — Յամբո Ուոլհեմ, «Բռնության պարտքը»
• 1969 — Max-Olivier Lacamp, Les Feux de la colère
• 1970 — Jean Freustié, Isabelle ou l’arrière-saison
• 1971 — Pierre-Jean Rémy, Le Sac du palais d'été
• 1972 — Christopher Frank, La Nuit américaine
• 1973 — Suzanne Prou, La Terrasse des Bernardini
• 1974 — Georges Borgeaud, Le Voyage à l'étranger
• 1975 — Jean Joubert, L’Homme de sable
• 1976 — Michel Henry, L’Amour les yeux fermés
• 1977 — Alphonse Boudard, Les Combattants du petit bonheur
• 1978 — Conrad Detrez, L’Herbe à brûler
• 1979 — Ժան-Մարկ Ռոբեր, «Օտար գործեր»
• 1980 — Danièle Sallenave, Les Portes de Gubbio
• 1981 — Michel Del Castillo, La Nuit du décret
• 1982 — Georges-Olivier Châteaureynaud, La Faculté des songes
• 1983 — Jean-Marie Rouart, Avant-Guerre
• 1984 — Աննի Էռնո, La Place
• 1985 — Raphaëlle Billetdoux, Mes nuits sont plus belles que vos jours
• 1986 — Christian Giudicelli, Station balnéaire
• 1987 — René-Jean Clot, L’Enfant halluciné
• 1988 — Ռենե Դեպեստր, Hadriana dans tous mes rêves
• 1989 — Philippe Doumenc, Les Comptoirs du Sud
• 1990 — Jean Colombier, Les Frères Romance
• 1991 — Dan Franck, La Séparation
• 1992 — François Weyergans, La Démence du boxeur
• 1993 — Nicolas Bréhal, Les Corps célestes
• 1994 — Guillaume Le Touze, Comme ton père
• 1995 — Պատրիկ Բեսոն, «Բարաբան ընտանիքի մայրամուտը»
• 1996 — Boris Schreiber, Un silence d’environ une demi-heure
• 1997 — Պասկալ Բրյուկներ, Les Voleurs de beauté
• 1998 — Դոմինիկ Բոնա, Le Manuscrit de Port-Ébène
• 1999 — Daniel Picouly, L’Enfant léopard
• 2000 — Ահմադու Կուրումա, Allah n’est pas obligé
• 2001 — Martine Le Coz, Céleste
• 2002 — Gérard de Cortanze, Assam
• 2003 — Philippe Claudel, Les Âmes grises
• 2004 — Իռեն Նեմիրովսկի], «Ֆրանսիական իրարանցում»
• 2005 — Nina Bouraoui, Mes mauvaises pensées
• 2006 — Ալեն Մաբանկու, Mémoires de porc-épic
• 2007 — Դանիել Պեննակ, Chagrin d'école
• 2008 — Տերնո Մոնենամբո, Le Roi de Kahel
• 2009 — Ֆրեդերիկ Բեգբեդեր, Un roman français
• 2010 — Վիրժինի Դեպանտ, Apocalypse bébé
• 2011 — Էմմանյուել Կարեր, «Լիմոնով»
• 2012 — Սկոլաստիկ Մուկազոնգա, Notre-Dame du Nil
• 2013 — Յան Մուակս, «Ծնունդ»/ Naissance

Արտաքին հղումներ

• Prix Renaudot - պաշտոնական կայքը
• «Թեոֆրաստ Ռենոդոյի մրցանակ (Theophraste-Renaudot Prize)». Elite-Home. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 16-ին.
• «Премия Ренодо». Центр поддержки отечественной словесности. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 16-ին.