Պերմի գավառագիտական թանգարան
Պերմի գավառագիտական թանգարան (լրիվ անվանումը՝ «Պերմի գավառագիտական թանգարան» պետական բյուջետային գավառային մշակութային հաստատություն), Պերմի երկրամասի ամենահին ու ամենամեծ թանգարանը։ Թանգարանում հաշվառված է 600,000 պահպանվող միավոր, որը ներառում է տարածաշրջանային, ռուսական և համաշխարհային նշանակության ավելի քան 50 հավաքածու։ Թանգարանի օբյեկտների թվում կան պատմության և մշակույթի 22 հուշարձաններ, որոնցից 16-ը դաշնային նշանակության, իսկ 6-ը՝ տեղական նշանակության։
Պերմի գավառագիտական թանգարան | |
|---|---|
 | |
 | |
| Տեսակ | տեղական թանգարան և թանգարան |
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Տեղագրություն | Լենինսկի շրջան |
| Վայր | Մեշկովի տուն |
| Հասցե | Комсомольский проспект, 6, Монастырская улица, 11, улица Петропавловская, 38, улица Покровская, 38, Шоссе Космонавтов, 185Մոնաստիրսկայա փողոց (11) |
| Հիմնադրվել է | 1890 |
| Կայք | museumperm.ru |
 | |
 | |
Պատմություն
խմբագրել1890 թվականի նոյեմբերի 15-ին տեղի ունեցավ Բնագիտության սիրահարների ուրալյան ընկերության Պերմի հանձնաժողովի առաջին նիստը, և այդ օրը համարվում է Պերմի թանգարանի հիմնադրման օր, իսկ 1894 թվականի հունվարի 25-ին կայացավ Պերմ քաղաքի Պոկրովսկայա փողոցում գտնվող թանգարանի բացումը հասարակության համար անվճար օգտագործմամբ հատկացված թիվ 38 շենքի տարածքում։ 1897 թվականին թանգարանը տեղափոխվեց Պետրոպավլովսկայա փողոցում գտնվող վերանորոգված թիվ 38 շենք[1]։
1901 թվականին հաստատվեց Պերմի գիտաարդյունաբերական թանգարանի կանոնադրությունը, որը դարձավ Ուրալի բնական գիտությունների սիրահարների Պերմի հանձնաժողովի իրավահաջորդը։ 1919 թվականին Պերմում, խորհրդային իշխանության հաստատումից հետո, ստեղծվեց թանգարանների արվեստի և հնության հուշարձանների պահպանության նահանգային կոմիտե, որը ղեկավարում էր Ա. Կ. Սիրոպյատովը։ 1923 թվականի դեկտեմբերին թանգարանը տեղափոխվեց նախկին հոգևոր ճեմարանի շենք[2]։
Հետագայում թանգարանին տրամադրվեցին նախկին եպիսկոպոսական տունը, Կենտրոնական աշխատավորական կոոպերատիվի նախկին խանութ-սրահի շենքը, Մայր տաճարի շենքը և նոր շենք տեղափոխվելն ավարտվեց 1931 թվականին։ Սակայն 1941 թվականին թանգարանի հիմնական մասնաշենքը (Կոմսոմոլսկի 6 հասցեում գտնվող եպիսկոպոսական տունը) հատկացվեց բժշկական ինստիտուտի հանրակացարանին և թանգարանը ժամանակավորապես դադարեցրեց գործունեությունը։ Այդ շենքը վերադարձվեց թանգարանին 1943 թվականին և վերսկսվեց թանգարանի աշխատանքը[2]։
20-րդ դարի երկրորդ կեսին իրականացվել է թանգարանի զարգացումը, համալրվել են ֆոնդերը և նոր մասնաճյուղեր են բացվել։ Առաջին մասնաճյուղը` «Ընդհատակյա տպարան» հիշատակի տուն-թանգարանը, բացվել է 1968 թվականի նոյեմբերի 5-ին[2]։
2007 թվականի նոյեմբերի 15-ին Պերմի գավառագիտական թանգարանն իր վերջին այցելուներին ընդունել է Կոմսոմոլսկի պողոտայի թիվ 6 շենքում, որից հետո թանգարանը տեղափոխվել է Մեշկովի տուն[3]։ 2009 թվականի մայիսի 18-ին՝ Թանգարանների միջազգային օրը, վերանորոգված Մեշկովի տանը այցելուների համար բացվեցին թանգարանի դռները[4]։
2011 թվականին այցելուների համար բացվեց «Պերմյան հնությունների թանգարան» մշտական ցուցահանդեսը` Չեկարդա հատվածի երկրաբանական և հնէաբանական բնական հուշարձանի Պերմյան բրածոներով (բույսեր և միջատներ)[5]։
Թանգարանի մասնաճյուղեր
խմբագրել- Պերմի հնաոճ իրերի թանգարան (Պերմ, Սիբիրսկայա փողոց, 15),
- Թանգարան-դիորամա Մոտովիլիխում (Պերմ, Օգորոդնիկովի փողոց, 2),
- Նիկոլայ Սլավյանովի հուշահամալիր տուն-թանգարան (Պերմ, 1905 թվականի փողոց, 37),
- «Ընդհատակյա տպարան» հուշահամալիր-թանգարան (Պերմ, Մոնաստիրսկայա փողոց, 142),
- Վասիլի Կամենսկու հուշահամալիր տուն-թանգարան (Պերմի մարզ, Տրոիցա գյուղ, Սովետսկայա փողոց, 18),
- «Խոխլովկա» ճարտարապետական և ազգագրական թանգարան (Պերմի մարզ, գյուղ Խոխլովկա),
- Օսինսկու տեղական գիտությունների թանգարան (Օսինսկի շրջան, Օսա, Սվերդլովայի փողոց, 2),
- Բորիս Պաստեռնակի տուն Վսեվոլոդո-Վիլվա քաղաքում (Ալեքսանդրովսկի շրջան, Վսևոլոդո-Վիլվա ավան, Ազատության փողոց, 47),
- Ալեքսանդր Կարպինսկու անվան գիտամեթոդական գրադարան (Պերմ, Պիոներսկայա փողոց, 17)։
Գրականություն
խմբագրել- Жужгова Л. В., Аристов Д. С., Пономарёва Г. Ю., Наугольных С. В. Из истории изучения местонахождения Чекарда // Чекарда - местонахождение пермских ископаемых насекомых и растений = Chekarda is a location of fossil insects and plants from the Permian period / Отв. ред. доктор геолого-минералогических наук Т. В. Карасёва; рец. доктор геолого-минералогических наук Р. Г. Ибламинов, Т. В. Александрова, О. Е. Кочнева. — монография по геологии, палеоэнтомологии и палеоботанике Чекарды. — Пермь: Пермский государственный национальный исследовательский университет, 2015. — С. 8—25. — 160 с. — ISBN 978-5-7944-2545-1.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Страницы истории. Три века пермского музея. XIX век». Пермский краеведческий музей. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link) - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Страницы истории. Три века пермского музея. XX век». Пермский краеведческий музей. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link) - ↑ «Страницы истории. Три века пермского музея. XXI век». Пермский краеведческий музей. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link) - ↑ Максим Пеккер (2009 թ․ մայիսի 19). «После двухлетнего ожидания открылся Пермский краеведческий музей». ГТРК "Пермь". Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
- ↑ Жужгова Л. В., 2015
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- «Пермский краеведческий музей. Официальный сайт». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
- «Государственное учреждение культуры «Пермский краевой музей»». Музеи России. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պերմի գավառագիտական թանգարան» հոդվածին։ |