Պանդոկ

Պանդոկ (հուն․՝ Πανδοχείο), ոչ վաղ անցյալում քաղաքային, մերձքաղաքային կամ ճանապարհներին գտնվող իջևանատուն էր, գիշերակացի վայր, որի առաջին հարկում սովորաբար խորտկարան է եղել, իսկ երկրորդ հարկում՝ վարձով սենյակները։

Անվան ստուգաբանություն

Պանդոկ

Բառը ավանդաբար եվրոպացիների կողմից է օգտագործվել մինչև մեքենաների ստեղծման դարաշջանը։ Տավերն նշանակել է նաև «ռոմանտիկների ճանապարհ», որը պատմական և ֆենետեզյան գրականության մեջ հաճախ է հիշատակվում։ Տավերնի երկայնքով ձգվել են մեծ, երթևեկելի գրունտային ճաանապարհներ և ուղիներ, որոնցից շատերում եղել են են ձիերի ախոռներ, որտեղ ճանապարհորդները թողել են իրենց ձիերին, բեռներն ու սայլերը։ Այսպիսի հաստատություններ բացվում էին այն վայրերում, որոնք գաղութացվում էին եվրոպացիների կողմից։ Տավերնը իր դերը կորցրել է 1920-ական թվականներին, երբ արդեն սկսեցին օգտվել մեքենաներից։ Կառուցվեցին նոր տիպի հաստասություններ՝ ճանապարհային խորտկարաններ, փոքր ու մեծ հյուրանոցներ, սրճարաններ և նման այլ բաներ։

Ի տարբերություն գինետների, կաբակների, որտեղ միայն խմիչք էին մատուցում, տավերնում նաև լավ կերակրում էին։

Ծագումնաբանություն

Հին Հռոմում փայտից պատրաստված ոչ մեծ տնակներն ու կառույցները անվանում էին տավերն։ Ավելի ուշ այդպես էին անվանում տարբեր վաճառասեղանները, արհեստանոցները, խանութները և կաբակները։ Այն ժամանակ, երբ այդ շինությունները սկսեցին քարից կառուցվել, ներքին հարկերը սովորաբար մնում էին տավերներին^[1]։