Շեքսբիր, Համլետ
«Շեքսբիր, Համլետ» կամ «Շեքսպիր. Համլետ, թարգմ. Գարեգին Հ. Բաբազյան», Հովհաննես Թումանյանի հոդվածներից մեկը, որն առաջին անգամ տպագրվել է 1900 թվականի մարտի 12-ին[1]։
| Շեքսբիր, Համլետ | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | հոդված |
| Հեղինակ | Հովհաննես Թումանյան |
| Բնագիր լեզու | հայերեն |
| Հրատարակվել է | 1900 թվական |
| Վիքիդարան | Շեքսբիր, Համլետ |
Պատմություն խմբագրել
«Շեքսբիր, Համլետ» հոդվածը տպագրվել է 1900 թվականի մարտի 12-ին «Տարազ» շաբաթաթերթի № 9-ի 129-131-րդ էջերում՝ «Մատենախոսություն» բաժնում։ Ապա հոդվածը տպագրվել է Երևանում 1935 թվականին տպագրված, Նվարդ Թումանյանի կազմած և խմբագրած «Թումանյանը քննադատ» գրքի 81-87-րդ էջերում։ Այնուհետև հրատարակվել է Հովհաննես Թումանյանի «Երկերի ժողովածու վեց հատորով» (1940-1959 թվականներ) շարքի 4-րդ հատորի 69-75-րդ էջերում։
Թումանյանի «Երկերի ժողովածու»-ի 6-րդ հատորում արտատպվել է «Տարազ» շաբաթաթերթից։
Սևագիր-ինքնագիրը պահվում է Ե․ Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում, Թիֆլիս, № 189։ Թումանյանի թանգարանում պահվում է թարգմանական գրքի Թումանյանի սեփական օրինակը, որից երևում է, թե բանաստեղծը մանրամասն համեմատել է Մասեհյանի և Բաբազյանի թարգմանությունները և սեփական օրինակի լուսանցքներում տեղ-տեղ գրել Բաբազյանի օգտագործած բառերի ու դարձվածքների համարժեքները՝ Մասեհյանի թարգմանությունից[1]։
|
Թարգմանությունը ապակու տակ դրած մի վարդ է. գրեթե անկարելի է, որ թարգմանիչը տա բնագրի հարազատ բույրն ու հրապույրը։ Սակայն միշտ պահանջելի է, որ նա հավատարիմ մնա գործի մտքին և հասկանալի տա ընթերցողին։ Այս պահանջը մեծանում է մանավանդ, երբ թարգմանվում է այնպիսի մի երկ, որի ամեն մի խոսքն ու նախադասությունը, չափած ու կշռած, ունեն իրանց խոր նշանակությունն ու հաստատ տեղը։ - Հ․ Թումանյան
|
|
