Նիկոլայ Գուտան
Նիկոլայ Գուտան (ռուս.՝ Николай Рудольфович Гутан, փետրվարի 9, 1886, Ռուսական կայսրություն - 1944, Թունիս, Ֆրանսիա), Ռուսական կայսրության Սևծովյան նավատորմի 1-ին կարգի կապիտան։
| Նիկոլայ Գուտան | |
|---|---|
 | |
| փետրվարի 9, 1886 - 1944 | |
| Ծննդավայր | Ռուսական կայսրություն |
| Մահվան վայր | Թունիս, Ֆրանսիա |
| Գերեզման | Թունիս |
| Զորատեսակ | Ռուսական կայսրության Սևծովյան նավատորմ |
| Կոչում | կապիտան |
| Հրամանատարն էր | Պոսպեշնի և Դերզսկի |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Ռուս-ճապոնական պատերազմ, Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ |
| Կրթություն | Ծովային կադետական դպրոց |
| Պարգևներ |   և  |
Կենսագրություն խմբագրել
Նիկոլայ Գուտանը ծնվել է 1886 թվականի փետրվարի 9-ին ծովային սպայի, հետագայում կոնտր-ադմիրալ Ռուդոլֆ Եգորովիչ Գուտանի (1848-1894) և նրա կնոջ` Վերա Ավգուստովնա Էբերգարդի, ադմիրալ Անդրեյ Ավգուստովիչ Էբերգարդի քրոջ ընտանիքում[1]։ 1906 թվականին ավարտել է Սանկտ-Պետերբուրգի ծովային կադետական կորպուսը, 1907 թվականին ստացել միչմանի կոչում։ 1907-1908 թվականներին «Կոլխիդա» զբոսանավով գտնվել է արտասահմանյան նավարկության մեջ։
1915 թվականից եղել է «Պրուտ» հածանավի ավագ սպա, հուլիսի 1-ին ստացել է ավագ լեյտենանտի կոչում թշնամու դեմ պայքարում աչքի ընկնելու համար։ 1917 թվականին ստացել է 2-րդ կարգի կապիտանի կոչում և նշանակվել «Պոսպեշնի» էսկադրոնային ականակրի հրամանատար։ Ռուսաստանի հարավի զինված ուժերում և Ռուսական բանակում ծառայել է մինչև Ղրիմի էվակուացիան։ 1919 թվականին ստացել է 1-ին կարգի կապիտանի կոչում, 1920 թվականի նոյեմբերից եղել է «Դերզսկի» էսկադրոնային ականակրի հրամանատար, որով էլ մեկնել է Բիզերտու (Թունիս)։
1921 թվականի փետրվարից մինչև 1922 թվականի նոյեմբեր եղել է Ռուսական նավախմբի 2-րդ ջոկատի հրամանատար, 1921 թվականի մարտի 25-ից եղել է Ռուսական նավախմբի կազմում Բիզերտում (Թունիս)։ 1922 թվականի նոյեմբերից մինչև 1924 թվականի փետրվարը եղել է փոխառու կապիտալի վարչության անդամ։ Թունիսում էմիգրացիայի ժամանակ եղել է Թունիս քաղաքի Ռուսական ուղղափառ ընկերության անդամ[2][3]։ Թաղված է Թունիս քաղաքում։
Ընտանիք խմբագրել
Եղբայրը` «Գուտան 1-ը» - Գուտան, Ալեքսանդր Ռուդոլֆովիչ (27 սեպտեմբերի 1887 թ.-սեպտեմբեր 1919 թ.), 2-րդ կարգի կապիտան, Օբ-Իրտիշյան նավատորմի 1-ին դիվիզիոնի հրամանատար։
Պարգևներ խմբագրել
Շքանշանների ասպետ` Սուրբ Գեորգիի շքանշան, Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշան սրերով և ժապավեններով, Սուրբ Ստանիսլավի շքանշան սրերով։
Երկեր խմբագրել
- Гутан Н. Р. От Севастополя до Новороссийска. Очерк о положении Черноморского флота (осень 1917 - первая половина 1918) ։ январь 1919; по матер. ЦГАВМФ, ф. р-332, оп. 1, д. 25. - В։ От Севастополя до Новороссийска / подгот. публ. Л. А. Кузнецова, археограф. обр. и комм. А. Е. Иоффе // Гангут [журн.]. - СПб. ։ «Типография им. Ивана Федорова», 1992. - № 4. - С. 98-111 ; 1993 ; № 5. - С. 80-88 ; № 6. - С. 127-143.
- Краткий очерк действий флота при эвакуации Крыма в ноябре 1920 года Морские записки Т. 13. 1955
Գրականություն խմբագրել
- Волков С. В. Офицеры флота и морского ведомства։ Опыт мартиролога. - М.։Русский путь, 2004. - ISBN 5-85887-201-8
- Горячкин Г. В., Гриценко Т. Г., Фомин О. И. Русская эмиграция в Египте и Тунисе (1920-1939 гг.). - М., 2000. - С. 91.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Науменко П. И. Судьба семьи военно-морских офицеров Гутанов в перипетиях войн, революций, эмиграции (конец XIX середина XX века)
- ↑
Часть русской общины перебралась в тунисскую столицу, где в снятом в 1922 году доме №60 на улице Selliers было оборудовано помещение для церкви, получившей название Воскресения Христова. Сюда привезли иконостас и церковную утварь с кораблей.РУССКАЯ ПРАВОСЛАВНАЯ ОБЩИНА В ТУНИСЕ
- ↑ Комитет по сооружению храма в Бизерте. «Морской журнал» Прага, 1937, N 1. — С. 16