Յակով Գորբով
Յակով Նիկոլաևիչ Գորբով (Ֆր.՝ Jacques Gorbof, Օգոստոսի 21, 1896 թվական, Մոսկվա, Ռուսաստանի կայսրություն—սեպտեմբերի 8, 1981 թվական, Փարիզ, Ֆրանսիա) ռուս գրող, բանաստեղծ, գրականագետ, խմբագիր[1]։
Յակով Նիկոլաևիչ Գորբով | |
---|---|
Պատկեր:Gorbof Jacques.jpg Ռուսաստանի հարավի երկրորդ լեյտենանտ (ենթախմբի կրտսեր) զինված ուժերում՝ մոտավորապես 1919 թ | |
Ծնվել է | Օգոստոսի 21, 1896 թվական |
Ծննդավայր | Ռուսաստան |
Վախճանվել է | 08.09.1981Սեպտեմբերի 8, 1981 թվական |
Վախճանի վայր | Ֆրանսիա, Փարիզ |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, գրող, խմբագիր և գրական քննադատ |
Լեզու | Ռուսաց լեզու, Ֆրանսերեն |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն |
Ժանրեր | Պոեզիա |
Ամուսին | 1.Վերա Իսնար Նիկոլաևնա (1896 - 1977), 2.Իրինա Օդեվցևա Վլադիմիրովնա (1895-1990) |
Ազգականներ | Նիկոլայ Միխայլովիչ Գորբով՝ հայրը (1859-1921), Սոֆյա Գորբովա (Մասլովա) Նիկոլաևնա՝ մայրը (1863 -1949) |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է Մոսկվայում հանրային կրթության խանդավառ և թարգմանիչ Նիկոլայ Միխայլովիչ Գորբովի և Սոֆիա Նիկոլաևնա Գորբովայի (Նե Մասլովա) ընտանիքում, ովքեր թողել են հիանալի ընտանեկան հիշողություններ[2][3]։ Ընտանիքը երկար ժամանակ ապրում էր Խամովնիկիում՝ Վլասեևսկի նրբանցքում։ Մանկուց նա ծանոթ է Անաստասիա Ցվետաևային, ով համառոտակի նշեց նրան[4]։
Համալսարանում սովորելը ընդհատվել էր Առաջին համաշխարհային պատերազմի բռնկումով։ Պետերբուրգում նա ավարտել է Նիկոլաևի հեծելազորային դպրոցը։ Իր եղբայրների՝ Սերգեյի (1893-1915) և Միխայիլի (1898-1961) հետ միասին նա միացավ բանակին[5]։ Յակովը ծառայում էր ավտոմոբիլային ուժերում, կրտսեր եղբայր՝ Միխայիլը ձիասպորտի հրետանու մեջ։ Ավագ եղբայրը՝ Սերգեյը մահացավ 1915 թ.-ին։ Քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ Յակովը և Միխայիլը ծառայեցին կամավորական բանակում[6]։
Ղրիմում սպիտակ պահակների պարտությունից հետո ընտանիքը գաղթել է Գերմանիա, այնուհետև հաստատվել Ֆրանսիայում։ Լիլում, որտեղ սկզբում բնակվում էր Յակովը իր կնոջ՝ Վերա Իզնարի (1896−1977) հետ, ով իր հետ Ռուսաստանից էր եկել, նա և իր եղբայր Միքայելը մասնակցեցին Ուղղափառ եկեղեցու հիմնադրմանը[7]։ Այնուհետև եղբայրներն ավարտեցին Մուլհաուսի Բարձրագույն տեքստիլ դպրոցը, ավելի ուշ Յակովը կամավոր եղավ Կաթոլիկ ինստիտուտում։ Նա աշխատել է որպես վարորդ, մինչդեռ գրել է պոեզիա և արձակ, բայց երկար ժամանակ չի տպագրվել[8]։ Նա միացավ ֆրանսիական բանակին որպես կամավոր, 1940-ին գնաց ռազմաճակատի, վիրավորվեց[9]։ Վերքի բուժվելուց հետո նա սկցեց զբաղվել այգեգործությամբ և սկսեց գրել։ Նա ապրում էր Լուրմարինում և Փարիզում։ 1950-ականներին հանդիպել է բանաստեղծուհի Իրինա Օդեևցևային, 1978-ին նա ամուսնացել է նրա հետ[10]։
Մահացավ 1981-ի սեպտեմբերին։ Նա թաղվել է Փարիզում՝ Չելլի կոմունայի գերեզմանատանը իր առաջին կնոջ կողքին։
Ստեղծագործություն խմբագրել
1944-ին Լիոնում (Revue «Conluences») տպագրվեցին Յակովի բանաստեղծությունները, 1947-ին լույս տեսավ Les chemins de IEnfer (Դժոխքի ճանապարհները) առաջին վեպը, 1951-ին`Le second avènement (Երկրորդ արկածային), 1955 թ. -«M-me Sophie» (Մադամ Սոֆին, ռուս. թարգմանվել է Ի. Օդեևցևա), 1958-ին`«Ne parlons plus du passé»պատմվածքների ժողովածուներ, որը ռուսերեն է թարգմանել հեղինակի կողմից։ Նա աշխատել է ֆրանսիական լավագույն ամսագրերում, ներառյալ Les Nouvelles littéraires-ում։ Նրա բոլոր վեպերը լավ են ընդունվել քննադատների կողմից, և Les condamnés (Դատապարտված) վեպը 1954 թվականին ստացել է չորս ժյուրիի մրցանակ։ 1961 թվականից «Վոզրոժդենիյե» ամսագրի խմբագիրն էր, և լույս տեսավ ռուսերեն՝ «Բոլոր հարաբերությունները» (1964) վեպը։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ По некоторым источникам, в Пушкине под Москвой.
- ↑ С. Н. Горбова. Мои воспоминания. Ливны, 1885. Архив А. А. Лодкина
- ↑ С. Н. Горбова. Мои Воспоминания. Пассау, 1924; Погром в центральной России, Ялта, 1919. Архив Марины Горбовой
- ↑ Документально пока не подтверждено.
- ↑ Воспоминания их сестры Марии Бари (Горбовой). Архив их племянницы Марины Горбовой, франц.
- ↑ Михаил Горбов. Война. «Звезда», 2003 г., № 11.
- ↑ Яков Горбов: письма к Вере. Архив Марины Горбовой.
- ↑ Был сержантом 2-го сводного полка иностранных добровольцев.
- ↑ В июне 1940 г., госпитализирован в По (Пиренеи).
- ↑ Одоевцева И. В. На берегах Сены. — М.: Художественная литература, 1989. — 333 с. — ISBN 5-280-01310-2