Մոնտինյակ (Դորդոն)
Մոնտինյակ (ֆր.՝ Montignac), համայնք Ֆրանսիայի հարավ-արևելքում՝ Աքվիտանյա երկրամասի Դորդոն գավառում։ Այն Վալլե դե-Լոմե շրջանի վարչական կենտրոնն է[4]
| Մոնտինյակ | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Ֆրանսիայի կոմունա |
| Երկիր |  Ֆրանսիա |
| Վարչատարածք | canton of Montignac?, Դորդոն և Սարլա լա Կանեդա |
| ԲԾՄ | 77 մետր, 73 մետր[1] և 273 մետր[1] |
| Մակերես | 37,15 կմ²[2] |
| Ջրլիցի ափին | Վեզեր[3] |
 | |
 | |
 | |
Աշխարհագրություն
խմբագրելՄոնտինյակ համայնքը գտնվում է Դորդոն գավառի արևելքում և Սև Պերիգոր տուրիստական կազմակերպության հյուսիսում։ Համայնքի միջով անցնում է Վեզեր գետը, որի մեջ է թափվում Լարանս վտակ[5] ը։
Տեղանքի մինիմալ բարձրությունը գտնվում է համայնքի հարավ-արևմուտքում՝ վեզերի ափում, իսկ մաքսիմալ բարձրությունը՝ հյուսիս-արևմուտքում՝ les Quatre Bornes-ի տարածքում։
Պատմություն
խմբագրել_ch%C3%A2teau_(3).JPG)
Մոնտինյակում հայտնաբերված մարդկային ներկայության հետքերը վերաբերում են պալեոլիթյան դարաշրջանին։ Համայնքի տարածքում է գտնվում Լասկո պալեոլիթյան քարանձավը, ինչպես նաև Ռեգուրդու (նեանդերթալ) քարանձավային կացարանը։ Բնակավայրը հիշատակվել է Գալլիայի հռոմեական գաղութացման ժամանակաշրջանում։ Հայտնի է, որ այս վայրում գոյություն ունի երկու առանձնատուն։ Օլիվիա առանձնատուն (ֆր.՝ villa des Olivoux) (Շամբոն շրջան՝ Մոնտինյակի հյուսիսում) և Բրենակ առանձնատուն (ֆր.՝ villa de Brenac)։
Միջնադարում այս վայրը եղել է կարևոր ամրոց, որը ձեռքից ձեռք է անցել ամուսնության, վաճառքի, ժառանգության, վերջապես Ալբրե ընտանիքի տիրապետության տակ անցնելու արդյունքում։ 1603 թվականին Ֆրանսիայի թագավոր Հենրի IV-ը ամրոցը վաճառեց Ֆրանսուա դե Օտֆորին՝ Տենոնի տիրակալին։
Համայնքի ամրոցը ավերվել է 1825 թվականին[6]։ Ներկայումս ամրոցից մնացել է միայն մեկ աշտարակ և նրա ամրությունների մի մասը։ Համայնքը ի սկզբանե կառուցվել է մի գետանցում, ինչը հնարավորություն է տվել անցնել Վեզեր գետը, իսկ 1766-1767 թվականներին նրա վրայով կառուցվել է կամուրջ, որը գոյություն ունի մինչ օրս։
Համայնքի հետաքրքիր պատմության վկայությունները մնացել են գետի երկու ափերին։ Աջ ափին կան մի քանի նեղ միջնադարյան փողոցներ, որտեղ կարելի է գտնել XIV-XVI դարերի ճարտարապետական առարկաներ․ տներ գավազանների վրա, կիսափայտե տներ, լվացքատներ, շատրվաններ։ Ձախ ափին կար քաղաքային արվարձան (ֆոբուրգ), որտեղ կար վանք, առաջնահերթություն և թմբուկներ, ինչը վկայում է քաղաքի կրոնական և առևտրային անցյալի (առևտրային նավագնացության) մասին նախահեղափոխական Ֆրանսիայում։
1790-1795 թվականներին Մոնտինյակը եղել է գավառային կենտրոն։
Տեսարժան վայրեր
խմբագրել- Շատո Կուլոնժ (ֆր.՝ Château de Coulonges), XIV-XVI դդ., օբյեկտը 1948 թվականին ներառվել է պատմական հուշարձանների լրացուցիչ ցանկում[7]։
- Մոնտինյակ ամրոց, Պերիգոր կոմսների հնագույն կալվածք[8]։
- Լասկո քարանձավ, որը ներառված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության ցանկում՝ ի թիվս այլ նախապատմական վայրերի և Վեզեր հովտում գտնվող ժայռային արվեստով քարանձավների՝ գտնվում է Ազգային պատմական հուշարձանների ցանկում[9]։ 20-րդ դարի երկրորդ կեսին քարանձավը փակ էր հանրության համար, սակայն 1983 թվականին նրա ճշգրիտ արհեստական պատճենը, այսպես կոչված, Լասկո 2 քարանձավը բացվեց զբոսաշրջիկների համար։
- Ռեգուրդու նախապատմական վայր, 1959 թվականին ներառվել է պատմական հուշարձանների ցանկում։
- Նախապատմական վայր Լա Բալյուտիում։
- Եկեղեցին Մոնտինյակում, որի զանգակատունը ներառված է պատմական հուշարձանների լրացուցիչ ցանկում։
- Եկեղեցուց ուղիղ դեպի արևմուտք գտնվում է «porte du Plô»-ն՝ Պլոնի հնագույն եկեղեցու պորտալի մնացորդները
- Hôtel de Bouilhac, որը կառուցվել է 17-րդ դարում։
- Սեն-Ժանի հին հիվանդանոցը և նախկին մատուռը (նաև կոչվում է «Սեն Ժորժի եկեղեցի»)
- Վեզերի աջ ափին, quai Merilhou ամբարտակի վրա, կան հին տներ, որոնցից հինգը ներառված են պատմական հուշարձանների լրացուցիչ ցանկում։
- Դյուշենի տուն (ֆր.՝ maison Duchêne), կառուցված 19-րդ դարում։
- Ժոզեֆ Ժուբերի հուշարձան։
_Coulonges_angle_sud-ouest.jpg) |
 |
 |
_ancien_h%C3%B4pital_St_Jean_(1).JPG) |
| Շատո Կուլոնժ | Ժայռերի փորագրությունները Լասկո քարանձավում | Կամուրջ Վեզեր գետի վրա | Նախկին Սեն-Ժան հիվանդանոց |
Մշակութային միջոցառումներ
խմբագրել1980-ականների սկզբին Մոնտինյակի աշխարհիկ ընկերակցությունն առաջին անգամ կազմակերպեց «Աշխարհի պարերի և երաժշտության փառատոնը»; 2012 թվականին այն անցկացվել է 32-րդ անգամ՝ «Հոգու մշակույթ» կարգախոսով։ Հուլիսի վերջին մեկ շաբաթ շարունակ փառատոնը համախմբում է պարողների տարբեր երկրներից և մարզերից[10]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 ֆրանսիական կոմունաների վերաբերյալ տվյալների բազա — Institut national de l'information géographique et forestière, 2015.
- ↑ ֆրանսիական կոմունաների վերաբերյալ տվյալների բազա — Institut national de l'information géographique et forestière.
- ↑ Sandre
- ↑ «Décret no 2014-218 du 21 février 2014 portant délimitation des cantons dans le département de la Dordogne» [Decree no 2014-218 of February 21, 2014 delimiting the cantons in the Dordogne department]. Légifrance. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ Philips' Modern School Atlas. George Philip and Son, Ltd. 1973. էջեր 42–43. ISBN 0-540-05278-7.
- ↑ Norton, Janette (2015). Walking in the Dordogne: Over 30 walks in southwest France. Cicerone Press. էջեր 66–. ISBN 978-1-84965-931-4.
- ↑ Карточка объекта в базе Мериме
- ↑ Guy Penaud Dictionnaire des châteaux du Périgord. — éditions Sud Ouest, 1996. — P. 188—189. — ISBN 2-87901-221-X
- ↑ Карточка объекта в базе Мериме
- ↑ Eurydice Baillet Tous les folklores du monde // Sud Ouest. — 2013. — № 25 июня. — С. 24.