Միմներմոս
Միմներմոս (հունարեն՝ Μίμνερμος, մ.թ.ա. 7-րդ դար), հին հույն բանաստեղծ։
| Միմներմոս հին հունարեն՝ Μίμνερμος | |
|---|---|
| Ծնվել է | մոտ մ. թ. ա. 670[1] |
| Ծննդավայր | Կոլոֆոն, Իզմիրի մարզ, Թուրքիա |
| Մահացել է | մ.թ.ա. 6-րդ դար |
| Մասնագիտություն | elegist, էպիգրամաների հեղինակ, երաժիշտ և բանաստեղծ |
Միմներմոսը ապրել է մ.թ.ա. 7-րդ դարում, Իոնիայի Կոլոբոն քաղաքից է։ 7-րդ դարում Իոնիան ընկնում է Փոքր Ասիայի Լյուդիական իշխանության տակ ու դառնում նրա մի մարզը։ Զմյուռնիա քաղաքը նույնպես ենթարկվում է ասիական այդ բռնապետությանը։ Չնայած Միմներմոսի երգերի նյութ է դառնում պատերազմը լյուդիացիների դեմ, ինչպես և Զմյուռնիա և Կոլոֆոն քաղաքների ծագումը, բայց նրա քնարական զեղումների մեջ իշխող տարրը մնում է անձնական մտորումների, զգացմունքների նկարագրությունը, որոնք թախշոտ են ու մռայլ։ Երկու հակադիր խնդիր զբաղեցնում են նրան՝ ծերությունը և պատանեկությունը։ Պատանեկությունը մշտատև չէ, նրան սպասում է մռայլ ծերությունը, որի ուրվականը սարսափեցնում է բանաստեղծին։ Նա ավելի լավ է համարում մեռնել երիտասարդ հասակում, քան ճաշակել ծերության դառնությունը։
- Ինչ կյանք, ինչ հաճույք կարող է լինել առանց ոսկե Աֆրոդիտեի,
- Ավելի լավ է մեռնել, քան մոռանալ
- Սիրո գաղտնի քնքշանքը, և՛ արբեցումի շնորհը, և՛ մահիճը,
- Որոնք պատանի հասակի քաղցր ծաղիկ են
- Թե՛ տղամարդկանց, թե՛ կանանց համար։
- Բայց երբ հասնեն օրերը մռայլ ծերության,
- Տղամարդոց նա կբերի
- Այլանդակություն տկարության հետ.
- Նրա սիրտը կկրծեն չար հոգսերն անդադրում,
- Նրան չեն ժպտա արևի ճաճանչներն արդեն։
- Ո՛չ, ատելի է նա պատանիներին, ատելի և կանանց։
- Ահա թե ինչ չարիք դարձրին
- Աստվածները մեզ համար ծերությունը[2]։
Աղբյուրներ
խմբագրել- ↑ Bibliothèque nationale de France Record #12356269z // BnF catalogue général (ֆր.) — Paris: BnF.
- ↑ Ա.Առաքելյան (1968). Հունական գրականության պատմություն. Երևան: «Լույս». էջ էջ 99-100.
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |