Մակուի դաշտ, գտնվում է Հայկական լեռնաշխարհում, Միջին-Արաքսյան գոգավորությունում, Արաքս գետի աջ ափն։ Կազմում է Նախիջևանի հարթավայրի արևմտյան շարունակությունը։ Բարձրությունը 800-1100 մ է։ Բաժանվում է լավային դաշտի, ալյուվիալ և նախալեռնային փոքրաթեք հարթությունների։ Լավային դաշտը կազմված է Փոքր Մասիսից սկիզբ առնող բազալտային, անդեզիտա-բազալտային լավային հոսքից և զբաղեցնում է Մակուի դաշտի հյուսիսային մասը, ալյուվիալ հարթությունը՝ կենտրոնական մասը, որը դեպի արևելյան լայնանում է և ձուլվում Նախիջևանի դաշտին։ Նախալեռնային թեք հարթությունը կազմված է նեոգենի գիպսաբեր ու աղաբեր շերտախմբերից և ենթարկվել է էրոզիոն խիստ մասնատման։ Այն դեպի հարավային աստիճանաբար բարձրանում է և ձուլվում Շավարշավանի լեռնաշղթային։ Կլիման չոր ցամաքային է՝ շոգ ամառով և չափավոր ցուրտ ձմեռով։ Մակերևութային հոսքը սակավ է, միակ խոշոր գետը Մակուն է։ Կան հանքային աղբյուրներ։ Տարածված են գորշ հողերը։ Պատահում են նաև ալկալի և աղուտային հողեր։ Բուսականությունը կիսաանապատային է։ Զարգացած է այգեգործությունը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 182