Ձկնորսի ընտանիքը (նկար)
«Ձկնորսի ընտանիքը», բելգիացի նկարիչ Լուի Գալլեի նկարներից՝ Պետական Էրմիտաժի հավաքածուից։
 | |
|---|---|
 | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Լուի Գալլե |
| տարի | 1848[1] |
| բարձրություն | 40 սանտիմետր[1] |
| լայնություն | 31,5 սանտիմետր[1] |
| ստեղծման վայր | Բելգիա[1] |
| նյութ | յուղաներկ և փայտե տախտակ |
| գտնվում է | Պետական Էրմիտաժ[1] |
| հավաքածու | Պետական Էրմիտաժ |
| https://www.wga.hu/html/g/gallait/1fisher.html կայք | |
Ծանոթագրություններ | |
1848 թվականին Լուի Գալեն գտնվում էր Օստենտեի մոտակայքում գտնվող Բլանկենբերգեի ծովափնյա հանգստավայրում և հետևում էր բելգիացի ձկնորսների առօրյային։ Նկարում պատկերված են ծովափին հանգստացող ձկնորսն իր կնոջ և փոքր երեխայի հետ։ Գալեի՝ գունավոր մատիտներով նկարված «Ձկնորսն ու երեխան» նկարը Էրմիտաժի գեղանկարչության հիմնական նախատիպն է[2]։
1848 թվականին նկարը ցուցադրվել է Բրյուսելի սրահում, որտեղ նկարների առևտրական Արթուր Սթիվենսի (նկարիչ Ալֆրեդ Սթիվենսի եղբայրը) միջոցով, 1848 թվականի հոկտեմբերին, Ալեքսանդր Գորչակովը գնել է այն 4000 ֆրանկով։ Վերջինս այդ ժամանակ դեսպան էր Վյուտեմբերգում։ Հետագայում այդ նկարը ժառանգել է իշխան Կոնստանտին Գորչակովը։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո այն պետականացվել է և 1923 թվականին հանձնվել Էրմիտաժ[3]։ 2014 թվականից ի վեր այն ցուցադրվում է Գլխավոր շտաբի շենքի 342-րդ դահլիճում[4]։
1855 թվականին Գալեն նմանատիպ սյուժեով նկար է ստեղծում՝ «Ձկնորսի ընտանիքը (Սպասում)» վերնագրով, որտեղ պատկերում է կնոջն ու երկու երեխաներին՝ ծովի ափին։ Այս նկարը նույնպես Էրմիտաժում է[5]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 https://www.hermitagemuseum.org/wps/portal/hermitage/digital-collection/01.+Paintings/30475/
- ↑ Асаевич К. Ф. Труды Луи Галле в собрании Эрмитажа // Труды Государственного Эрмитажа. — 1956. — Т. 4. — С. 187.
- ↑ Государственный Эрмитаж. — Галле, Луи. «Семья рыбака».
- ↑ Асварищ Б. И. Бельгийская и голландская живопись XIX—XX веков. Каталог коллекции. — СПб.: Изд-во Государственного Эрмитажа, 2012. — С. 37—39.
- ↑ Асварищ Б. И. Бельгийская и голландская живопись XIX—XX веков. Каталог коллекции. — СПб.: Изд-во Государственного Эрмитажа, 2012. — С. 44.