Հերիոն
Հերիոն (հին հունարեն՝ Γηρυών, Γηρυονηΐς) հին հունական դիցաբանության մեջ Էրիֆայա կղզու հսկա կամ աժդահա, ծայր արևմուտքից, Քրիսաորայի և Կալլիրոեյի որդին, Մեդուզա Գորգոնայի թոռը[1][2]։ Հռոմեական աշխարհագրագետ Մելայի Պոմպոնիայի վկայությամբ, Էրիֆլայի դաշտերը, որտեղ ապրել էր Հերիոնը, տարվա մեջ բերում էին յոթ անգամից ոչ պակաս բերք[3]։ Ըստ Ստեսխիորի՝ Հերիոնը եղել է թևավոր, վեց ոտքով և վեց ձեռքով[4]։ Ըստ Էսքիլեսի՝ երեք աջ ձեռքերում բռնած երեք նիզակ, երեք ձախ ձեռքերում էլ երեք վահան և երեք սաղավարտ՝ երեք գլուխների վրա։ Սպանելով Հերիոնի հոտի հովիվ Էվրիտիոնային և պահապան շուն Օրֆին՝ Հերակլը առևանգում է նրա կովերին, որոնք կարմիր գույնի էին (Հերակլի 10-րդ սխրանքը)։ Հերիոնը մեկ նետով նետահարեց նրան։ Ագիրիա քաղաքում նա ստեղծեց Հերիոնի սրբատեղին։ Ըստ Բալեարյան կղզիներում տարածված ավանդության՝ Հերիոնը մեծ կարողության՝ ոսկու և արծաթի տեր էր։ Նրա ոսկորները ցույց էին տալիս Թեբեում։ Հերիոնական բլրի վրա աճում էին երկու ծառ՝ սոճի և իտալական սոճի, որոնցից արյուն էր հոսում։ Հերիոնի պատգամախոսը գտնվում էր Պատավիայի մոտակայքում[5]։
| Հերիոն | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Հին հունական դիցաբանության կերպար |
| Սեռ | արական |
| Երեխաներ | Erytheia? |
 Geryon Վիքիպահեստում | |
Գրականության մեջ խմբագրել
Հերիոնին է նվիրված Ստեսիխորայի «Հերիոնական պոեմը»։ Նրան գովերգել է Պինդարը։ Հերիոնը՝ Նիկոմախի «Հերիոնական» ողբերգության և Էպիֆի «Հերիոն» կատակերգության հերոսն է[6]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Աշխարհի ժողովուրդների դիցաբանություն. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.283-284; Псевдо-Аполлодор. Դիցաբանական գրադարան II 4, 2; 5, 10
- ↑ Гесиод. Теогония 287—290. 979—983; Ստեսիխոր. Հերիոնական, фр.184 Пейдж
- ↑ Pomponius Mela's Description of the World De chorographia; [tr. by] F.E. Romer. — Ann Arbor: The University of Michigan Press, 1998. — P. 114-115.
- ↑ Стесихор. Герионеида, фр.229 Уэст
- ↑ Эсхил. Гераклиды, фр.74 Радт
- ↑ Афиней. Пир мудрецов VIII 37, 346f
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հերիոն» հոդվածին։ |