Հենրիկ Ազատյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ազատյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հենրիկ Գևորգի Ազատյան (հունվարի 6, 1928, Բերդավան (նախկին անվանումը՝ Ղալաչա), Ղազախի գավառ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 26, 2013[1][2]), հայ քաղաքական և պետական գործիչ։
| Հենրիկ Ազատյան | |||
| |||
| |||
|---|---|---|---|
| Կրթություն՝ | Ստեփան Շահումյանի անվան թիվ 1 դպրոց, Երևանի պետական համալսարան և Մոսկվայի պետական համալսարան | ||
| Գիտական աստիճան՝ | պատմական գիտությունների թեկնածու | ||
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ | ||
| Ծննդյան օր | հունվարի 6, 1928 | ||
| Ծննդավայր | Բերդավան, Ղազախի գավառ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ | ||
| Վախճանի օր | դեկտեմբերի 26, 2013 (85 տարեկան) | ||
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան
| ||
| Հայր | Գևորգ Ազատյան | ||
| Պարգևներ |
 | ||
.svg)
Կենսագրություն
խմբագրելՀենրիկ Գևորգի Ազատյանը ծնվել է 1928 թվականին Հայկական ԽՍՀ Նոյեմբերյանի շրջանի Բերդավան գյուղում։ Հայրը՝ Գևորգ Ազատյան և մայրը՝ Վարդանուշ Տեր-Մելիքսեցյան։
1946 թվականին ավարտել է Երևանի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցը, նույն թվականին ընդունվել է Երևանի պետական համալսարանի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետը, որն ավարտել է 1951 թվականին։ Համալսարանն ավարտելուց հետո աշխատել է Երևանի 26 կոմիսարների կուսշրջկոմում՝ որպես հրահանգիչ։
1952-1953 թվականներին սովորել է Մոսկվայի Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի մարքսիզմ-լենինիզմի, փիլիսոփայության և քաղաքատնտեսության դասախոսական կադրերի պատրաստման կուրսերում։
1953-1957 թվականներին աշխատել է Երևանի գյուղատնտեսական ինստիտուտի մարքսիզմ-լենինիզմի ամբիոնում՝ որպես ասիստենտ և հետո ավագ դասախոս։
1957 թվականից մինչև 1986 թվականն աշխատանքի է անցել Հայաստանի կոմկուսի կենտկոմի գիտության և ուսումնական հաստատությունների բաժնում՝ հրահանգիչ, սեկտորի վարիչ, բաժնի վարիչի տեղակալ։
1986-1991 թվականներին աշխատել է Արտասահմանից վերադարձող հայերի ընդունման և տեղավորման կոմիտեի նախագահ։
1991 թվականից աշխատել է Հայաստանի գիտությունների ակադեմիայի հասարակական գիտությունների տեղեկատվության կենտրոնում՝ որպես ավագ գիտաշխատող։
2001 թվականից աշխատում էր ՀՀ ԳԱԱ պատմության ինստիտուտում՝ որպես ավագ գիտաշխատող։
Երկու անգամ ընտրվել է ՀՄԿԿ 1 (36) և միավորիչ համագումարի պատգամավոր Մյասնիկյանի տարածքային կազմակերպությունից։
Պատմական գիտությունների թեկնածու[3]։
Պարգևներ
խմբագրելՊարգևատրվել է Պատվո նշան շքանշանով, մեդալներով և պատվոգրերով։
Աշխատություններ
խմբագրելՀեղինակել է մի շարք գրքեր՝ «Դանուշ Շահվերդյան» (հայերեն), «Սուրեն Սպանդարյան» (ռուսերեն), «Բախտորոշ պայմանագրեր» (հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն), «Հայերը միջազգային դիվանագիտական խաչմերուկներում» (հայերեն)[4][5]։ «Երևանի Պետական Համալսարան» Միջազգային Հարաբերությունների Ֆակուլտետ 1945-1953 գրքի համահեղինակներից է։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Կյանքից հեռացել է Հենրիկ Ազատյանը».
- ↑ «Կյանքից հեռացել է Հենրիկ Ազատյանը aravot.am».
- ↑ Center, Armenian Information. «Գիտաշխատողի համեստ կենսագրությունն ու ընտանիքը (Photo)». Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 22-ին.
- ↑ «Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարանի գրադարան քարտարան, Ազատյան, Հենրիկ Գևորգի». koha.anau.am. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 22-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ Բախտորոշ պայմանագրեր, Հենրիկ Ազատյան